Luhan, Seul üniversitesi manga tasarım ve kurgu bölümü ikinci sınıf öğrencisiydi. Girdiği maddi sıkıntılar yüzünden bir arkadaşının tavsiyesine uymak zorunda kaldı ve başını Oh Sehun adında bir delta ile belaya soktu.
Bölümü pazartesi yayımlamalıydım ama hiç yazasım yoktu. Ben de zorlamadım kendimi.
Sonra annemle kavga ettim. Sinirlerimi çok bozdu. Çok çok bozdu. Gerçekten fazlasıyla anlayışsız ve düşüncesiz bir aileye sahibim.
Ben de kaçıp Hunhan'ıma sığındım.
Bölümlerde olaylar oluyor ama çok boş gibi hissediyorum ama beni biliyorsunuz. Olaylara yavaş girerim ama asıl olaylar gelince eğleniriz. O yüzden çok dert etmiyorum. Gerçekçi yazmak önceliğim. Yoksa Luhan kızışsın sevişsin aşık olsunlar onu telefon bile yazar 😂😂.
Yorumlara biraz ihtiyacım var. Umarım beni mutlu edersiniz ve bölümü seversiniz.
------------ SEHUN ------------
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Her şeyde mükemmel bir insan olarak uyku düzeni konusunda da oldukça mükemmel bir insanım. Uyuma ve uyanma sınır saatlerim nettir ve bu sınırları kolay kolay aşmam.
Çünkü ben mükemmel Oh Sehun'um ve bedenimi diri tutmak zorundayım
Buna rağmen seslere oldukça hassasımdır. Bu yüzden yalnız yaşar ve daima yalnız uyurum ama şu an yaptığı gürültü yüzünden beni güzellik uykumdan uyandıran o omegaya bir güzel haddini bildireceğim!
Yatağımdan kalkıp saten siyah sabahlığımı hızlıca giyinerek odamın kapısını açtım. Kapıyı açmamla kapatmam bir olmuştu.
TANRIM ALDIĞIM KOKU DA NEYDİ BÖYLE!
Biraz öksürüp öğürdükten sonra kendime geldim ve kapıyı yavaşça açtım. Koku. Gerçekten. Katlanılmazdı. Burnumu koluma gömerek ışığı açık olan salona yürüdüm. Birazdan neyle karşılaşacağımı bilmiyordum ama ne düşünürsem düşüneyim yine de gözlerimin önündeki şu manzarayı asla tahmin edemezdim.
Luhan, benim güzeller güzeli ahşap orta sehpamın olması gereken yere bir ton kağıt sermişti. Üstünde ne olduğunu bilmediğim dürümsü şeyleri bir güzel yerleştirmişti. Saçını minik bir toka ile yukarıdan toplamış bir şekilde elindeki dürümü yiyordu ve diğer elinde iki buçuk litrelik kola şişesi vardı.
"SEN ŞAKA MISIN!" bağırmam ile bana döndü. Ağzındaki lokmayı bitirip kola şişesini biraz başına dikti.
"Açım tamam mı! Garip bir şekilde çok açım. Meşgul etme beni."
Sanki ortada tuhaf hiçbir şey yokmuş gibi sessiz ve hızlı bir şekilde yemesine devam etti. Ona şaşkınlıkla bakmak ve burnumu koluma daha çok gömmek dışında bir şey yapamıyordum. Gözlerimi kağıtların üzerine serilmiş dürümlerde dolaştırdım. Tanrım kaç tane almıştı bunlardan!
"Saatin kaç olduğunun farkında mısın? Hem ne yiyorsun sen? Böyle iğrenç kokan bir şeyi nasıl yersin? Hemen elindekileri bırakıp burayı topluyorsun. Bunların sağlıklı bir şey olmadığına eminim. Bebeğe ne yapmaya çalışıyorsun sen!"
