My Unexpected Hero *CHARDAWN* (Completed) (Book 1)

2nd to the Last

Yipeee!!!! isa nalang at tapos na po ang My Unexpected Hero pero get ready for more surprises dahil may Book 2 po siya thank you sa inyong lahat. :D <3

Habang kumakain ng dinner ay may pinaalam si Richard sa parents niya

Susan: sure ka ba?

Richard: opo

Ronaldo: baka naman napre pressure ka lang at gusto mo tumakas

Richard: dad

Susan: pero anak malayo ang London

Richard: ma malaki na ko

Susan: alam mo namang

Richard: opo little boy mo parin ako pero look nandyan si JOhn

John: oh bakit ako nadamay nakita mong mommy's boy ka ei

Ronaldo: tumigil na kayo mag aaway pa ei dahil desisyon mo naman yan at minsan ka lang naman mag request edi papayagan na kita.

Susan: what? no Ronaldo

Ronaldo: let him live the life he wanted

Richard: thanks dad

Susan: saan ka pupunta?

Richard: upstairs mag papack na ako ng damit ko

Ronaldo: pero wala ka pa namang ticket

Richard: yan ang akala nyo look (pinakita ang hawak niyang ticket)

Susan: wow so kahit pala hindi ka namin oayagan ay aalis ka bukas?

Richard: yup.

Bahay nila Freddie

Freddie: bukas ang alis namin ng mommy mo

Dawn: kasama po ba ako?

Helen: sorry pero si sunshine ang kasama namin

Dawn: what? so duga

Sunshine: sorry ate ikaw kasi ang bagal mo

Helen: sa susunod ka nalang

Dawn: ok

Kinabukasan

Dawn: MOMMY!!!!!

Helen: what? O_O

Dawn: hindi nyo sinabing sa london pala kayo pupunta?

Helen: umm kasi ano

Dawn: kasi alam nyong magagalit ako pag nalaman ko na iiwan nyo ako at pupunta sa london?

Helen: ganun na nga

Dawn: grrr hindi ako sasama sa pag hatid sa inyo

Helen: hu? bakit naman?

Dawn: nakakainis kasi kayo

FReddie: what's happening in here?

Helen: nagmamaktol

Dawn: basta ayoko hindi ako sasama sa airport

Freddie: ok fine

Pagka alis nila FReddie ay nanood nalang si dawn ng tv kasama sina alice at Vice. Pero agkalipas ng 1 oras ay biglang tumawag sa kanya si Freddie

Dawn: what?

Freddie: Dwan dalhin mo naman dito ang ticket ng mommy mo kasi hindi niya nadampot sa table

Dawn: oh gosh papupuntahin nyo pa ako dyan?

Freddie: aba syemre important ito kaya bilisan mo ok?

Dawn: Fine

Binilisan naman nila Dwan ang pagpunta sa airport at umabot sila paalis na sila ng may nakit si Dawn. Nakita niya lang naman si Richard na bumaba sa kotse at may bitbit na bagahe.

Alice: Girl aa-

Vice: shot!

Dawn: aalis siya?

Alice: umm Dawn we better get going

Dawn: wait

Vice: bakit para saan?

Dawn: gusto ko lang makita siyang tumalikod at iwan ako alam nyo ang tagal ko na siyang hindi nalapitan ng ganto at makita sa personal nakakamiss pala.

Vice: Dawn wag kang mag break down please

Dawn: kahit ngayon lang I promise ito na ang huling iyak ko para sa kanya

Alice: Dawn akala ko ba ayos ka na?

Dawn: yan din ang akala ko well siguro sabi ng isip ko ayos lang ako pero pag nakikita ko na siya ng personal parang nalulukot ang puso ko

Umiyak na ng umiyak si Dawn hanggang sa papaalis na si Richard hanggang sa ang likod nalang nito ang makita niya ay patuloy parin sa pag agos ang mga luhang ayaw magpapigil at tuluyan ng nawala sa paningin niya si Richard.