It's so fucking cliché ~ Part 3 ~ 1D ~ 5SOS ~ Fanfiction

Hoofdstuk 22 What did you say? Nothing...

[Omdat sommige mensen hem niet konden zien, aaaahh ik word hier helemaal gek vannn]

POV Wienowa

Ik zit zuchtend in de auto achter Luke en Harry die druk in een discussie zijn over hoe je nou eigenlijk een meisje moet versieren. Ik zucht en trap tegen Harrys stoel aan die zich lachend omdraait. "Wat Wienowa?" Zegt hij lacherig."Zo versier je een meisje niet.. Niet ieder meisje wil gelijk het bed met je in, geloof me, zelfs ik zou dat niet doen." Zeg ik vastbesloten. Harry slikt en draait zich snel weer om met zijn ogen op de weg gericht. "Het spijt me dat je de harde waarheid niet aan kan." Mompel ik. "Zo zit het niet het is gewoon dat-" Probeert Harry. "Laat maar." Fluisterd Luke. Ik haal mijn schouders op en stop mijn oortjes terug in mijn oren. 

"i'm gonna swing from the chandelier, from the chandelier. i'm gonna live like tomorrow doesn't exist
like it doesn't exist. i'm gonna fly like a bird through the night, feel my tears as they dry. i'm gonna swing from the chandelier, from the chandelier." Zing ik hard mee door de auto heen. 

"Woow, Wienowa, shut up, je zingt fucking vals." Roept Harry heel hard waardoor ik de oortjes uit mijn oor haal en hem vragend aankijk. "Wat zei je?' Zeg ik zachtjes. "Ik verstond er niks van, mijn muziek stond nogal hard." Zeg ik lacherig. "Of je wil stoppen met zingen omdat je zo mooi zing, maar ik heb hoofdpijn." Zegt hij, ik lach sarcastisch. "Thats what she said." Mompel ik.

-

We lopen met zijn drieën het kamertje van de revalidatie in. Luke knijpt zachtjes in mijn hand en ik kijk lachend naar Harry die wat aan het neuriën is. De deur word met een ruk opengegooid en de dokter komt er lachend naar buiten en kijkt gelijk naar mijn nog steeds verlamde been. "Gaat het al wat beter?" Zegt hij terwijl ik achter hem het kamertje in hink met nog steeds Luke's hand vast die me lichtjes ondersteund. 

"Ik heb niet meer geofend om eerlijk te zijn, dus ik heb geen idee hoe het nu is." Mompel ik. Hij knikt begrijpend en pakt de krukken snel van me af waardoor ik mijn evenwicht moet vinden en mijn linkerbeen op de grond zet. Wonder boven wonder blijf ik redelijk stabiel staan. "Kijk eens wat een vooruitgang!" Zegt hij vrolijk terwijl hij Luke vraagt om mijn hand los te laten. Ik sta wankelend maar toch in evenwicht. "Nou, probeer eens naar mij toe te lopen, als je valt, dan vangen deze twee sterke jongens je wel op." Ik ginnik als Harry in de lach schiet en zijn spierballen laat zien. "Zeg maar 4 sterke jongens." Schept hij op. 

Ik begin mijn linker voet naar voren te zetten en voel wat onstevigheid, maar ik zet door, vallen en opstaan, knokken en doorgaan, zou mijn vader gezegd hebben. Ik zet mijn rechtervoet voor de ander en zo loop ik stapje voor stapje voorzichtig naar de andere kant van de kamer waar ik opgelucht zucht. "Woow..." Fluister ik. Luke komt naar me toe en slaat zijn armen om me heen waarna hij me een kus op mijn wang geef.

Dan komt Harry naar me toe gerend en tilt me op waarna hij rondjes met me draait. "HARRY IK BEN ZO BLIJ!" Ik gil. Ik blijf maar gillen. Ik sluit me af van de buitenwereld door alleen maar te gillen van blijdschap. "I love you, wienowa.." Ik gil harder geen idee hebbend wat er om me heen gebeurd en besef me dan dat Harry me heeft neergezet en wat zei. "Wat zei je?" Hij bijt op zijn onderlip en kijkt naar Luke die op zijn telefoon kijkt. "Nee niks, gewoon dat ik blij voor je ben." Ik kknik vrolijk en laat hem los waarna ik op Luke zijn rug spring. 

Het is een wonder, ik heb weer gevoel in mijn been. Ik kan nog niet perfect lopen, maar ik kan lopen, en dat is het belangrijkst. Harry kijkt slikkend en zuchtend naar de grond. Ik geef Luke een vage kus, want deze houding is gewoon niet de perfecte houding voor een kus. Ik kom van zijn rug af en kijk naar harry. "Is er iets Hazz?" Hij haalt zijn schouders op en schud zijn hoofd. "Nee hoor." Fluisterd hij. 

"Waarom dan zo sip?" Hij tovert een glimlach op zijn gezicht. "ben ik niet, ik ben helemaal gelukkig, en blij voor je!" Ik knik, ik kan toch niet op hem ingaan.

"Zullen we dan maar gauw naar huis gaan, want ik moet mijn koffers nog pakken." Roept Luke vrolijk die zijn arm om mijn heup heen slaat. Ik pak een kruk en hou hem voor ondersteuning toch nog bij. "Jaa, morgen tour. AMERICA HERE WE COME!" Roep ik vrolijk terwijl harry mijn hand vastpakt.

--------

Dikke twist hiero. AAAH WE GAAN NAAR AMERIKA HET LAND WAAR ALLES EINDIGDE EN BEGON. AAAHHHHH TOO HAPPY

HOPE YOU ENJOYD

VOTE

&

COMMENTTT

Loveyouuxx