Volg Het Spoor

Hoofdstuk 10: de Flashbacks

Twee weken later loopt alles nog volgens plan. Steven is bij huize Peterson ingetrokken en tijdens de avonduren verzamelen Jeff, Shelby en Sarah zich voor het onderzoek.

Tot nu toe hebben ze niks belangrijks kunnen vinden, maar dat weerhoudt hen er niet van hun taak voort te zetten.

***

De huidige missie is vol op gang en dit keer is Sarah aan de beurt. Samen met Austin loopt ze  door de parkeerplaats van het ziekenhuis.

Ze zijn hier voor Veli Yildiz. De politie zoekt hem al een poos in verband met verschillende soorten diefstallen rondom Amsterdam.

Volgens Hoofdcommissaris Scholten is er een melding binnengekomen van een onbekend mannelijk lichaam. Hij is niet geïdentificeerd, maar zijn trekken komen overeen met dat van Yildiz.

Omdat de politie zich nu met belangrijke zaken bezig houdt, hebben ze het onderzoek doorgegeven aan Rycherus. Het is simpel en hoeft maar door één team uitgevoerd te worden.

Ryan wacht in de auto samen met Steven terwijl Sarah en Austin hun weg naar binnen vinden.

Ze lopen door de draaideuren van het ziekenhuis en zodra ze binnen zijn wordt Austin meteen gespannen.

'Deze kant op.' Zegt Sarah.
Samen vervolgen ze hun weg naar de afdeling Pathologie. Het is avond en de bezoekerstijd is over een half uur voorbij. De gangen zijn praktisch leeg en een stilte omringt hen terwijl ze de bordjes naar de juiste ruimte volgen.

Sarah kijkt eventjes naar Austin, die zwijgend naast haar door de gangen loopt. De spanning tussen hen is voelbaar en ontzettend ongemakkelijk.

Ze slaan een gang in en terwijl hij op een grote zwarte knop drukt overweegt Sarah met hem te praten. Twee deuren zwaaien open en ze lopen er stilletjes doorheen. Sarah slikt.

Het is nu al twee maanden geleden dat ze de relatie beëindigde. Tot nu toe hebben ze geen enkele keer een normaal gesprek kunnen voeren. Na al die weken afstand weet ze niet eens hoe dat zou moeten. Hoe ze hem moet benaderen. Er is zoveel dat ze tegen hem wil zeggen, maar ergens is er een grens verschenen waar ze niet overheen kan stappen.

Vandaag is echter een uitzondering. Vandaag zal ze haar beste voet voorwaarts moeten zetten. Hij is niet voor niets zo gespannen en zij weet heel goed waarom.

Twee verplegers lopen pratend hun richting in. De een kijkt Sarah aan en ze glimlacht vriendelijk terug. Ze haakt haar hand om Austins bovenarm en in een reflex brengt hij het dichter bij zijn torso als een echte gentleman. Ze schrapt haar keel en krult haar vingers in zijn zachte hoodie. 'Gaat het ..nog een beetje?'

Zijn grijsblauwe ogen ontmoeten de hare en dwalen over haar gezicht. Hij klemt zijn kaken even op elkaar voordat hij antwoordt.
'Ja..'

Ze neemt diep adem. 'Oké, dat was tenminste...iets.' Denk ze.

Ze komen nog een klapdeur tegen. Een donkerblauw bordje is gevestigd aan de muur.

Mortuarium.

Sarah laat Austins arm los en drukt op de grote knop. Aarzelend volgt hij haar langs de deuren tot ze in een doodlopende gang staan. De ruimte die ze moeten bereiken is slechts enkele meters van hen verwijderd.

Nerveus wrijft Austin met een hand over zijn mond en hals. Flashbacks van jaren geleden beginnen door zijn gedachtes te spoken. Hij had nooit gedacht hier weer te staan. Nu is hij hier en het is veel angstaanjagender dan hij zich kon herinneren. Zijn ademhaling wordt steeds dieper en een paniekerig gevoel begint bij hem omhoog te kruipen. Hij strekt zijn arm en plaatst een hand op de muur.