Vandaag gaat Danee bekennen ze ziet het aan Dave, hij loopt gespannen door de gangen. Hij botst zo tegen een brugwup aan. 'Sorry kleintje..' mompelt hij. 'Dave!' roept Melinda. 'Waarom wilde je eigen lijk weglopen?' fluistert ze.
'Ik wilde naar mijn echte familie.. In de gevangenis. Mijn vader en moeder waren drugsdealers. Ze wilde helemaal geen kinderen. Danee weet nog goed dat er veel mensen werden ge.. Uh.. kilt.. Dus.. Daarom dat ze Dirk heeft vermoord. Zo is ze opgevoed.' Geschrokken kijkt ze Dave aan. 'Waarom wil je hem ze dan zien? Creepy..' Dave kijkt verdrietig. 'Ik mocht ze nooit zien van mijn ouders. Vonden ze gevaarlijk...' Dan is het stil. Ttttrrringg!! Ze haat de bel. 'Doei! Ik kan helaas niet mee naar de gevangenis.. Tot morgen!' En Melinda rent naar haar lokaal.
'Te laat jongedame!' De leraar kijkt haar boos aan. 'Ga maar een telaatbriefje halen.' Dan Jenna aangelopen. 'Ga maar samen naar de receptie. 'Gezellig!' roept Jenna blij. Ze laat meneer Vogel verbaast achter. Jenna is wel heel vrolijk ze danst door de gangen. 'Waarom zo vrolijk?' vraagt Melinda blij. 'Jeweetwel! In love!' roept ze lachend maar haar hoofd word rood als Sven langsloopt. Hij zoent haar in het midden van de gang. Dave loopt achter hem aan hij kijkt kwaad. 'Melinda! Als je vanmiddag niet meegaat ben ik je vriendje niet meer.' Verbaast kijkt ze hem aan. 'Oké!' zegt ze boos en ze rent naar de wc. 'Sukkel! sukkel!' mompelt ze. 'Mel!?' roept Jenna. Ze kijkt niet meer vrolijk. Teminste nog een iemand die aan haar denkt. 'Hij is een jongen!' besluit ze te zeggen. 'Ja! Nou en! Jongens moeten ook nadenken over de gevoelens van anderen!' Boos loopt ze de wc uit.
JE LEEST
my life..
أدب المراهقينMelinda gaat voor haar BFF op een dubbeldate, ze haat Dave... Maar wat als Dave nou eens heel leuk is. Melinda weet het even niet meer. Waarom is hij zo mysterieus..
