POV Κωνσταντίνα
Έχει περάσει 1 εβδομάδα από τότε που χώρισα με τον Ορέστη. Όλη μέρα έκλαιγα δεν έτρωγα και δεν έβγαινα έξω πάρα μόνο για να πάω σχολείο. Σήμερα είναι Σάββατο βράδυ και ειμαι στο σπίτι της Βαλεριας Γιατί θα βγούμε έξω εγώ βέβαια δεν έχω διάθεση να βγω αλλά η Βαλερια τόσες μέρες προσπαθεί να με κάνει να νιώσω καλύτερα αλλα νιώθω το ίδιο και το έβλεπε και στεναχωριέται και για αυτό είπα να της κάνω το χατήρι σήμερα.
Β - άντε ρε Κωνσταντίνα αργείς?
Κ - Όχι έτοιμη είμαι
Β - άντε αργήσαμε
Κ- Γιατί μας περιμένει κανένας ?
Β - Όχι ρε παιδί μου τελείωνε
Αααα δεν μας τα λέει καλά η κυρία Βαλερια έτσι και έχει κάνει καμία βλακεία θα θυμώσω πολύ .
Κ - έτοιμη
Β - κούκλες ήμαστε
Κ - Ναι άντε πάμε
Εγώ φόρεσα αυτά ⬇️
Και η Βαλερια αυτα⬇️
Το κλαμπ που θα πάμε είναι λίγο μακριά από το σπίτι της Βαλεριας οπότε θα πάρουμε ταξί. Μετά από ένα 10 λεπτά φτάνουμε έξω από το κλαμπ πληρώνουμε το ταξί και μπαίνουμε μέσα στο μαγαζί η βαλερια προχωράει προς το μπαρ , Από μακριά βλέπω τον Ορέστη και δίπλα του τον Σωτήρη . Πιάνω την Βαλερια από το μπράτσο και γυρνάει να με κοιτάξει.
YOU ARE READING
Ότι ονειρευόμουν...
Teen FictionΧτυπάω την πόρτα ξανά χτυπάω αλλά απάντηση δεν παίρνω πάω να φύγω αλλά ανοίγει η πόρτα από το μπάνιο και βλέπω τον Ορέστη με μόνο μια φόρμα και από πάνω τίποτα το μάτι μου πάει κατευθείαν στους κοιλιακούς του Ο-με ήθελες κάτι? Κ-εεεεε Όχι οχι εντάξε...