Ότι ονειρευόμουν...

Part 17

POV Κωνσταντίνα

Β - Κωνσταντίνα με ακούς?

Κ - Συγνωμη αφαιρεθηκα

Β - για πες δεν σου είπε τίποτα ο Ορέστης αν θα έρθει σχολείο?

Κ - σου είπα Όχι

Σήμερα Τετάρτη η πιο χάλια μέρα ήμαστε σχολείο ο Ορέστης δεν έχει έρθει και δεν μου έχει πει τίποτα και ουτε με τον Σωτήρη μίλησε ελεος. Ευτυχώς είναι τελευταία ώρα και μετά θα πάμε σπιτάκι μας. Και εκείνη την ώρα ακούγετε το κουδούνι μαζεύω τα πράγματα και βγαίνω από την τάξη. Μέχρι που ακούω την φωνή της Βαλεριας και σταματάω

Β - μπορείς να περιμένεις?

Κ- ερε Βαλερια θα σε περίμενα έξω πως κάνεις έτσι

Β - έχει χάρη που βλέπω ότι δεν είσαι καλά και δεν θέλω να μαλώσουμε άντε πάμε

Ξεφυσαω και κατεβαίνουμε κάτω εκεί βρίσκουμε και τον Σωτήρη και προχωράμε προς τα σπίτια μας εκεί που προχωρούσαμε κάποιος μου έκλεισε τα μάτια.

Κ - Βαλερια δεν καταλαβαίνεις ότι δεν έχω όρεξη?

Β - πας καλά παιδί μου δεν είμαι εγώ

Εκείνη την ώρα μου αφήνει τα μάτια και γυρνάω και βλέπω τον Ορέστη και πέφτω στην αγκαλιά του μπορεί να ήμουν θυμωμένη αλλά μου έλειψε.

Ο - γιατί δεν έχεις όρεξη μωρό μου?

Τον κοιτάω δολοφονικά και βγαίνω από την αγκαλιά του .

Κ - αυτά θα τα πούμε όταν ήμαστε μόνοι μας .Πάμε τώρα γιατί πείνασα
Πήγα να προχωρήσω αλλά μου έπιασε το χέρι και με τράβηξε κοντά του

Ο - έχω άλλα σχέδια για σήμερα παιδιά μην σας κρατάμε πηγαίνετε εσείς.

Κ - ρε Ορέστη.

Ο - σουτ εσύ. Παιδιά θα τα πούμε

Σ - Καλά να περάσετε.

Λέει πονηρά και εγώ κοκκινίζω ο Ορέστης το παρατηρεί και γελάει σιγανά.

Β - άντε παιδιά τα λέμε

Αφού έφυγαν τα παιδιά γύρισα στον Ορέστη.

Κ - πάμε τώρα σπίτι?

Ο - σου είπα έχω άλλα σχέδια για σήμερα?

Κ - δηλαδή?

Ο - έκπληξη

Κ- καλά λοιπόν πρέπει όμως να πάμε και λίγο σπίτι για να πω και τους γονείς μου και να αλλάξω κιόλας

Ο - ότι θέλει το κορίτσι μου.

Ο Ορέστης ήρθε με την μηχανή οπότε ανεβήκαμε και ξεκίνησε για τι σπίτι μου σε λιγότερο από 5 λεπτά φτάσαμε κατεβαίνω και περιμένω να κατέβει και αυτός.