Pov Βαλέριας
Ντρινν ντριννν.Αμαν αυτό το ξυπνητήρι.Έχω βαρεθεί να το ακούω κάθε μέρα.Το κλείνω και κάθομαι αλλά πέντε λεπτά ξαπλωμένη.Παίρνω την απόφαση να σηκωθώ, πάω στο μπάνιο κάνω τα απαραίτητα, ξαναπάω στο δωμάτιο για να δω τι θα φορέσω.Τελικά αποφασίζω να βάλω αυτά⬇️
Κατεβαίνω κάτω στην κουζίνα, οι γονείς μου λείπουν και είναι μόνο η αδερφή μου.
Β-Καλημέρα. της λέω.
Ν-Καλημέρα.
Β-Θα πας με τα κορίτσια στο σχολείο;;
Ν-Ναι εσύ;;
Β-Εγώ με την Κωνσταντίνα.
Ν-Οκ.Εγώ φεύγω.Θα τα πούμε.
Β-Τσαο.
Τρώω πρωινό, παίρνω την τσάντα και φεύγω για το σχολείο.Στον δρόμο βρίσκω την Κωνσταντίνα και μετά από δέκα λεπτά περπάτημα φτάνουμε στο σχολείο.Πηγαίνουμε στο παγκάκι που κάθονται τα αγόρια.
Β-Καλημέρα.
Κ-Καλημέρα.
Ο-Γειά σας κορίτσια.
Σ-Καλημέρα κορίτσια.
Η Κωνσταντίνα πάει και φιλάει τον Ορέστη και εγώ κάθομαι στα πόδια του Σωτήρη.Ο Σωτήρης φοράει αυτά⬇️
Σ-Τι κάνει το κορίτσι μου;;
Β-Μια χαρά εσύ πως είσαι;;
Σ-Τώρα που σε είδα καλύτερα. μου λέει και του δίνω ένα φιλί στα χείλη.Δεν προλάβαμε να πούμε κάτι άλλο με τα παιδιά γιατί χτύπησε το κουδούνι για μέσα.Μετά από 6 ώρες μάθημα, επιτέλους είχαμε γυμναστική, κάτι να μας ξεκουράσει λίγο από τα υπόλοιπα μαθήματα.Είχε κενό και το τμήμα που είναι ο Σωτήρης και ο Ορέστης.Ο γυμναστής και τα περισσότερα παιδιά ήταν έξω και έπαιζαν μπάσκετ και μέσα έπαιζαν βολλευ η Κωνσταντίνα,ο Ορέστης, ο Σωτήρης, η Δήμητρα (μια συμμαθήτρια μας) και εγώ στην μια ομάδα και στην άλλη ήταν η Μαρία, η Κατερίνα, ο Νίκος και ο Μιχάλης(είναι συμμαθητές μας).Σε κάποια φάση του παιχνιδιού μου κάνει μια πάσα και κάνω μια επίθεση που δεν την έβγαλε κανένας από την αντίπαλη ομάδα.Και τότε λέει ο Μιχάλης:
YOU ARE READING
Ότι ονειρευόμουν...
Teen FictionΧτυπάω την πόρτα ξανά χτυπάω αλλά απάντηση δεν παίρνω πάω να φύγω αλλά ανοίγει η πόρτα από το μπάνιο και βλέπω τον Ορέστη με μόνο μια φόρμα και από πάνω τίποτα το μάτι μου πάει κατευθείαν στους κοιλιακούς του Ο-με ήθελες κάτι? Κ-εεεεε Όχι οχι εντάξε...