Ότι ονειρευόμουν...

Part 66

Βάλτε να ακούσετε το τραγούδι εάν θέλετε να μπείτε στο mood του παρτ

Pov Βαλέριας
Σήμερα είναι Τρίτη και έχει πάει 9 το βράδυ.Η μέρα κύλησε σχετικά ήρεμα, αν και ο Σωτήρης ήταν πάλι απόμακρος στο σχολείο και με απέφευγε.Δεν ξέρω τι του συμβαίνει ή αν έκανα κάτι που τον πείραξε.Είχα σκεφτεί αφού τελείωσα το φροντιστήριο να του στείλω μήνυμα, αν θέλει να βρεθούμε για λίγο να τον ρωτήσω τι έχει.Γιατί δεν είναι σίγουρα καλά.Αλλά μετά σκέφτηκα ότι θα έχει αρκετό διάβασμα και δεν θα έπρεπε να τον ενοχλήσω.Αύριο όμως αμα συνεχίσει να έχει αυτήν την συμπεριφορά θα του μιλήσω.Δεν μπορώ να τον βλέπω έτσι χωρίς να ξέρω τον λόγο.Και ήμασταν τόσο καλά μαζί τον τελευταίο καιρό.Βγαίνω απο το μπάνιο και βλέπω ότι μου έστειλε μήνυμα.
"Είσαι σπίτι;"
"Ναι."του απαντάω αμέσως.
"Είναι και οι γονείς σου εκεί;;"
"Όχι λείπουν σε επαγγελματικό ραντεβού, γιατί;"
"Θέλω να σου πω κάτι.Μπορώ να έρθω;"
"Ναι φυσικά αλλά έγινε κάτι;"
"Θα στα πω από κοντά.Σε 15 λεπτά θα είμαι εκεί."
"Εντάξει θα σε περιμένω."
Δεν ξέρω τι ακριβώς θέλει να μου πει αλλά δεν νομίζω ότι είναι κάτι καλό.Έχω αγχωθεί, αλλά παίρνω βαθιές ανάσες.Όλα καλά θα πάνε Βαλέρια.Δεν χρειάζεται να κάνω αρνητικές σκέψεις.Καθόμαι στο κρεβάτι και μετά από ένα τέταρτο ακούω το κουδούνι.Βγαίνω από το δωμάτιο και βλέπω και την Νεφέλη να βγαίνει από το δικό της.
Β-Ο Σωτήρης είναι, πήγαινε μέσα. Της λέω.
Ν-Καλά ντε. Μου απαντάει και γελάω.Κατεβαίνω κάτω και ανοίγω την πόρτα.
Β-Καλώς τον. Λέω και του δίνω ένα απαλό φιλί στα χείλη.
Β-Πάμε πάνω. Του λέω και ανεβαίνουμε στο δωμάτιο μου.Κλείνω την πόρτα και καθόμαστε στο κρεβάτι.
Σ-Η Νεφέλη;;
Β-Ειναι στο δωμάτιο της.Μην ανησυχείς δεν θα μας ενοχλήσει. Του λέω και του χαμογελάω.
Σ-Εντάξει.
Β-Είπες πως ήθελες να μου πεις κάτι.
Σ-Ναι.
Β-Ωραία σε ακούω. Του λέω και σηκώνεται όρθιος.
Σ-Βαλέρια θέλω να χωρίσουμε. Στο άκουσμα αυτών των λέξεων νιώθω έναν κόμπο στον λαιμό.Θέλω να κλάψω αλλά δαγκωνω το κάτω χείλος μου για να εμποδίσω τα δάκρυα μου.
Β-Γιατί; τον ρωτάω ενώ έχω βουρκώσει.
Σ-Γιατί δεν θέλω να είμαι άλλο μαζί σου.Γιατί τώρα με τις πανελλήνιες είσαι απλά ένα επιπλέον βάρος και γιατί ποτέ δεν ένιωσα τίποτα για σένα.Πότε μου δεν σε αγάπησα.Όλα όσα σου έλεγα ήταν ψέματα που εσύ ευτυχώς τα πίστευες.Είσαι τόσο ευκολόπιστη.Ο σκοπός μου ήταν να σε πηδήξω, κάτι που κατάφερα να κάνω.Πήρα αυτό που ήθελα και τώρα δεν σε θέλω άλλο.Ένα στοίχημα ήσουν και τίποτα παραπάνω.Δεν αξίζεις τίποτα κοριτσάκι μου.
Όση ώρα μου τα έλεγε αυτά εγώ ένιωθα τα καυτά δάκρυα να κυλάνε στα μάγουλά μου.Και μόλις είπε την τελευταία φράση απλά του έδωσα ένα δυνατό χαστούκι και του φωνάζω:
Β-Σε σιχαίνομαι.Είσαι οτι χειρότερο μου έχει συμβεί ποτέ.Σε μισώ!!Φύγε από το σπίτι μου τώρα!
Με κοιτάει με ένα κενό βλέμμα, ανοίγει την πόρτα και φεύγει.Την κλειδώνω και ακούω και την πόρτα από κάτω να κλείνει δυνατά.Πέφτω με δύναμη στο κρεβάτι και αρχίζω να κλαίω με λυγμούς.Ακουω την πόρτα να χτυπάει και να με ρωτάει η αδερφή μου.
Ν-Βαλέρια όλα καλά;;Παίρνω μια βαθιά ανάσα και με όση δύναμη έχω της απαντάω:
Β-Ναι μια χαρά.
Ν-Εντάξει καληνύχτα.
Β-Καληνύχτα. Της λέω αδύναμα και την ακούω να φεύγει.Ούτε φωνή να μιλήσω δεν έχω.Γιατί να συμβαίνει αυτό σε μενα;Τι λάθη έχω κάνει στην ζωή μου για να τα πληρώνω με αυτόν τον τρόπο;Βασικά γιατί ήμουν τόσο ηλίθια που πίστεψα ότι ο Σωτήρης μπορεί να ερωτευτεί εμένα; αναρωτιέμαι ενώ συνεχίζω να κλαίω με λυγμούς.Δεν έχω ξανανιώσει τόσο πόνο στην ζωή μου.Νιώθω την καρδιά να σπάει σε χίλια κομμάτια.Μπορεί να μην είναι σωματικός ο πόνος, να είναι ψυχικός αλλά αυτό είναι πολύ χειρότερο.Αυτήν την στιγμή νιώθω πληγωμένη, προδομένη, ηλίθια και αφελής που τόσο καιρό πίστευα ότι όλα αυτά ήταν αληθινά.Τους τελευταίους έξι μήνες ζω μέσα σε ένα ψέμα.Η βλακεια είναι ότι εγώ τον αγάπησα με όλη μου την καρδιά, του δόθηκα ολοκληρωτικά, του έδειξα όλες τις πτυχές του εαυτού μου, τι κάνω όταν είμαι λυπημένη, όταν είμαι χαρούμενη, όταν είμαι πληγωμένη, όταν είμαι αγχωμένη.Αλλά αυτός με αυτά που μου είπε, με έκανε να νιώσω σκουπίδι, ένα τίποτα.Γιατί η αγάπη να πονάει τόσο πολύ;;Εκεί που νιώθεις ευτυχισμένη να γίνεται κάτι και να διαλύονται όλα σε μια στιγμή.
Μετά από περίπου δύο ώρες κλάμα ,αφού στέρεψα από δάκρυα άρχισα να θυμάμαι όλες τις στιγμές που περάσαμε μαζί και τις καλές και τις κακές.Έπειτα είδα όλες τις φωτογραφίες μας.Φαινόμασταν τόσο αγαπημένοι.Όλα ένα ψέμα.Δυστυχώς όμως δεν είχα το κουράγιο να τις σβήσω.Όχι τώρα τουλάχιστον, ίσως κάποια άλλη μέρα.Βάζω τα ακουστικά στα αυτιά μου και βάζω να ακούσω τραγούδια.Δεν ξέρω αν μου απαλύνουν τον πόνο ή γίνομαι χειρότερα έτσι, πάντως έχω αρχίσει να κλαίω πάλι βουβά.Κάποια στιγμή άκουσα τους γονείς μου που γύρισαν, η ώρα πρέπει να ήταν 12 και μισή.Έκλεισα το κινητό και το άφησα δίπλα μου.Στριφογυρνούσα όλη την ώρα στο κρεβάτι μπας και με πάρει ο ύπνος.Μετά από αρκετή ώρα ένιωσα τα βλέφαρά μου να βαραίνουν και αποκοιμήθηκα.