POV Κωνσταντίνα
Νιώθω το κινητό μου να τρίζει δίπλα μου και ανοίγω τα μάτια μου βλέπω ότι η ώρα είναι 5 και 20 και πετάγομαι από το κρεβάτι. Πώς πέρασαν οι μέρες και τώρα να ετοιμαζόμαστε να φύγουμε για το αεροδρόμιο η Νέα Υόρκη μας περιμένει. Εχει παει 23 Δεκεμβρίου και στις 8 η ωρα πετάμε. Πάω στο μπάνιο πλένομαι και βγαίνω γρήγορα και πάω να ντυθώ ευτυχώς τα ρούχα που θα βάλω τα ετοίμασα από χθες για να έχω περισσότερο χρόνο να βάλω και τα τελευταία στην βαλίτσα. Θα βάλω αυτά ⬇️
για να ειμαι και άνετη δεν είναι και λίγες 11 ώρες ταξίδι. Αφού βάζω και τα τελευταία μέσα στην βαλίτσα κατεβαίνω στην κουζίνα και βλέπω τους γονείς μου να τρώνε.
Μ - Καλημέρα
Κ - Καλημέρα
Μπ - Καλημέρα
Μ - εντάξει όλα έτοιμα τα πράγματα?
Κ- Ναι ελπίζω να μην ξέχασα κάτι.
Μπ - Κωνσταντίνα μου σίγουρα σου φτάνουν τα λεφτά?
Κ - Ναι ρε μπαμπά είπαμε τι θα τα κάνω όλα αυτά τα λεφτά ένας Θεός ξέρει.
Μ - έχει δίκιο ο μπαμπάς σου Κωνσταντίνα να θέλεις να αγοράσεις κάτι και να το σκέφτεσαι μήπως δεν σου φτάσουν
Κ - μα ρε μαμά είναι 1000€ θα μου φτάσουν λέμε
Μπ - λοιπόν η ώρα πήγε 6 : 30 Κωνσταντίνα πάω να πάρω λίγο τηλέφωνο την θεία σου και το πολύ σε μιση ώρα θα φύγουμε
Κ - εντάξει
Εκείνη την ώρα χτυπάει το κινητό μου και βλέπω ότι είναι ο Ορέστης και το σηκώνω.
Αρχή κλήσης...
Κ - καλημεραααα
Ο - Καλημέρα πολύ ορεξατη σε ακούω
Κ - εεεε τι θα πάμε 1 εβδομάδα Νέα Υόρκη και πως ήθελες να ειμαι
Ο - ναι ναι έχεις δίκιο. Λοιπόν είσαι έτοιμη?
YOU ARE READING
Ότι ονειρευόμουν...
Teen FictionΧτυπάω την πόρτα ξανά χτυπάω αλλά απάντηση δεν παίρνω πάω να φύγω αλλά ανοίγει η πόρτα από το μπάνιο και βλέπω τον Ορέστη με μόνο μια φόρμα και από πάνω τίποτα το μάτι μου πάει κατευθείαν στους κοιλιακούς του Ο-με ήθελες κάτι? Κ-εεεεε Όχι οχι εντάξε...