Ότι ονειρευόμουν...

Part 58

Pov Κωνσταντίνας
1 εβδομάδα. 1 εβδομάδα και εμείς ακόμα εδώ. Ο ενας προσπαθει να μαζεψει τα κομματια του άλλου. Πριν τρείς μερες ο γιατρός μας είπε ότι ξεπέρασε τον κίνδυνο αλλά είναι ακομα σε κώμα και μέχρι να ξυπνήσει μπορεί να πάρει εβδομάδες μήνες ακόμα και χρόνια. Οι ελπίδες μας σιγά σιγά φεύγουν χωρίς να το θέλουμε. Σήμερα θα πάμε σχολείο μετά από 1 εβδομάδα. Δεν θέλω να πάω αλλά δεν έχω άλλη επιλογή θα μείνω από απουσίες. Το κουδούνι με βγάζει από τις σκέψεις μου . Χαιρετάω την μαμά μου και βγαίνω βλέπω την Βαλερια με τον Σωτήρη να με περιμένουν.
Κ - Καλημέρα.
Β - Καλημέρα
Σ - Μεραα.
Χωρίς να πούμε κάτι άλλο ξεκινάμε να προχωράμε προς το σχολείο όταν φτάνουμε καθόμαστε στο παγκάκι μας χωρίς να μιλάει κανένας αλλά ο Σωτήρης αποφάσισε να χαλάσει την ηρεμία μας .
Σ - Άμα ήταν εδώ Ο Ορέστης τώρα θα έλεγε να κάνουμε κοπάνα την πρώτη ώρα .
Λέει και κοιτάει το κενό με βουρκωμένα μάτια.
Β - Σωτήρη σε παρακαλώ μην το κάνεις αυτό στον εαυτό σου .
Σ - Γιατί Βαλερια ? Δεν κάνω κάτι κακό απλά θυμάμαι.
Κ - Ο Ορέστης δεν είναι πρωινός τύπος και άμα του χαλάς τον ύπνο μπορεί μέχρι το βράδυ να είναι νευριασμένος.
Λέω και κοιτάω τα παιδιά.
Β - Εμένα μου λες δεν θυμάσαι πως έκανε όταν σας είχα ξυπνήσει εκείνο το Σάββατο.
Κ - Σαν χθες το θυμάμαι.

Flashback...
Μέσα στον ύπνο μου ακούω το κουδούνι να χτυπάει μα καλά ποιος είναι πρωινιατικα και χτυπάει σαν μανιακός. Σηκώνομαι και βλέπω τον Ορέστη να προσπαθεί να ανοίξει τα μάτια του .
Ο - Ποιος στο διάολο είναι πρωινιατικα?
Κ - Δεν ξέρω πάω να δω .
Σηκώνομαι από το κρεβάτι και κατεβαίνω κάτω ανοίγω την πόρτα και βλέπω την Βαλερια .
Β - Καλημερααα.
Κ - Βρε κορίτσι μου τι χτυπάς το κουδούνι πρωί πρωί?
Β - Δεν είχα τι να κανω σπίτι και είπα να έρθω να δω τι κάνει η κολλητή κακο είναι?
Μου λέει πεισματικά και την κοιτάω απελπισμένα. Την λυπάμαι γιατί ποιος ξέρει τι θα ακούσει από τον Ορέστη.
Κ - Δεν είναι κακό αλλά κοιμόμασταν με τον Ορέστη και μα ξύπνησες .
Β - Αααα λείπουν οι γάτες και χορεύουν τα ποντίκια.
Λέει αναφερόμενη στους γονείς μου και γελάει πονηρά και κάθεται στον καναπέ. Ακούμε βήματα από τις σκάλες και βλέπουμε τον Ορέστη να κοιτάει δολοφονικά την Βαλερια .
Β - Καλημέρα Ορεστακο.
Ο - Κακή ψυχρή και ανάποδη. Γιατί ήρθες πρωί πρωί εδώ? Ο μαλακας Ο Σωτήρης που είναι?
Β - Άκου να σου πω εμένα θα μου μιλάς καλύτερα. Κατάλαβες?
Η Βαλερια είχε ανέβει στον καναπέ και φαινόταν πολύ θυμωμένη. Προσπαθούσα να κρατηθώ να μην γελάσω γιατί θα με έπαιρνε και εμένα η μπάλα.
Ο - Μου χάλασες τον ύπνο ρε βλαμμένο.
Β - Ποιον είπες βλαμμενο ρε ??
Λέει η Βαλερια και του πετάει ένα μαξιλάρι.
Κ - Ρε παιδιά πάτε καλά??
Ο - Την φίλη σου να πεις όχι εμένα.
Β - Ναι μωρέ Ο πασάς δεν φταίει αυτός.
Λέει κοροϊδευτικά η Βαλερια.
Εεεε και έτσι συνέχισαν μέχρι που η Βαλερια έφυγε. Και όταν έφυγε ο Ορέστης δεν ένιωθε καλά που της μίλησε έτσι και την πήρε τηλέφωνο και της ζήτησε συγνωμη .