Hazırladım ve evden çıktım is seyehati için Koreye gitmem gerekiyordu uçağa bindim saat tam 16.00 i gösteriyordu.Bindim ve valizi yerlestirdim. Orda ne kadar kalacağım belli değil. Uçağa oturdugum zaman aklıma gecmisim geldi. Ne kadar hızlı geçmişti hersey. Ama gerçekten çok şey yaşamıştım. Önceden psikolojim çok bozuktu ve bende destek aliyodum. Diğer çocukların hayatıda benim gibi geçsin istemiyordum. Okudum ve suan çocuk psikolojisiyle ilgilenen doktorlardan biriydim. Gözümün önünde annem öldürülmüştu. Annem öldürüldüğünde 6 yaşındaydım. Babam bagiriyordu "Esila Kaaaçç" bende babamın dediğini yaptım ama arkama döndüğümde babam bacağından çoktan vurulmustu. Ağlıyordum. Kaçtım ama o tranva hala içimdeydi. Aklıma geldikçe Ağlıyordum yanımda bana seslenen personeli duymamistim "hanımefendi ucagimiz iniş yapmak üzere hazırlansansanız iyi olur" güldüm ve ayağa kalktım. Uçaktan indim. Hiçbir yeri bilmiyordum. Sanırım birinden yardım almam gerekiyordu. Biraz yürüdüm ve bi kızla tanıştım. kim youra isimli bir kızdı kız güzeldi. Nedense kendime yakın hissetmistim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
