Habang nasa biyahe, antok na antok ako. Hindi ako nakatulog ng maayos kagabi.
"What's with the panda eyes?" tanong ni GB.
I looked at the mirror. Para nga akong panda sa laki ng eye bags ko. "Hindi ako nakatulog mabuti. Naghihilik kasi si Regie," pagsisinungaling ko.
"Check ko na lang mamaya sa receptionist if may available room na," sabi niya.
Tumango na lang ako. Nasa resort na kaya si Vincent? I'm sure nakarating na 'yon doon. Ayoko ko siya makikita, kaya nga ako pumayag na magvacation para makalimutan siya at magmove on.
"Did you know?" tanong ni GB.
"Know what?"
Huminga siya ng malalim bago nagsalita. "Napupunta si Vincent sa Resort?"
Nagulat ako sa sinabi niya. "Nasa resort na siya!?" sigaw ko.
"You knew. Yes, nakitako siya kanina sa lobby bago tayo umalis. I just want to remind you Des, he hurt you," paalala niya.
"Hindi ko siya pinapunta if that's what you think. Si Regie ang nagsabi kung nasaan ako. At alam ko GB, hindi ako tanga," sagot ko.
Hindi na siya sumagot at patuloy lang ang pagdrive niya. Tumingin na lang ako sa labas hanggang sa nakatulog ako.
Naramdaman ko ang paghininto ng kotse. "We're here," sabi niya.
Tiningnan ko ang listahan namin. Miss Ruby Lucero. Hindi na natatapos ang paghahanap na ito.
Bumaba kami ni GB sa kotse at pinindot ko ang doorbell. Pero wala paring sumagot. Pinindot ko ulit. Pero tahimik parin.
"Wala yata'ng tao," sabi ni GB.
I rolled my eyes at him. "Obviously."
Nasa mukha ni GB ang disappointment. Kinuha ko ang susi ng kotse sa kamay niya. "I think we need a time out sa paghahanap kay Ruby. We are also on vacation kaya we are going somewhere to have fun," tiningnan ko siya taas hanggang baba. "Buti nalang naka rubber shoes tayo," at ngumiti ako.
.....
Bryan
Hinila ako ni Des pasakay sa kotse at siya ang nagdrive. Ano naman kaya ang naiisip nito. "Saan tayo pupunta?" tanong ko.
"Secret," sagot niya.
Medyo matagal din ang biyahe namin. Walang nagsasalita at tanging music lang ang naririnig. Wala rin ako sa mood, I feel like hindi na namin mahahanap si Ruby. Hindi pala madaling maghanap ng taong hindi mo alam kung totoo ba or hindi.
"Andito natayo!" sabi niya, "Bring water," at kinuha ko ang 1 liter of bottled water.
Familiar sa akin ang lugar na ito. "Kabigan Falls?" tanong ko.
"Yes!" nakangiti niyang sagot.
Nagsimula kaming magkalad, mga 30 minute walk din siya. Hindi masyadong nakakapagod dahil on the way there maraming magagandang scenery. Nasa mukha ni Des ang excitement, it's been so long since we came here.
This place is very special para sa kin. "Aahhh! Malapit natayo! Bilisan mo Bryan!" she shouted enthusiastically.
Tumakbo ako kasabay niya. Pagdating doon nagbayad muna kami ng entrance fee.
Noong nakita ko ang falls it was so breathtakingly beautiful. Ramdam na ramdan mo ang cool gushing of fresh water.
Nakita ko si Des malapit sa falls at walang tigil sa pag seselfie. Lumapit ako sa kanya at hinawakan ang tubig. It was so cold. Pagtayo ko, nagulat na lang ako at nasa tubig na ako, all wet. Ang babaeng ito tinulak ako!
BINABASA MO ANG
Message in a bottle
AléatoireDestiny and Bryan had been bestfriends since they were on diapers. Everything they do is strictly platonic. One day they found a bottle that has a message on it about true love. Getting sick on their list of failed relationships, they decided to fin...
