Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
pewnie zabrzmi to dosyć śmiesznie, ale lubię, że nie lubię kłamać.
przyznaję, zdarza mi się, ale zawsze mam wtedy okropne wyrzuty sumienia i robię to właściwie tylko w ostateczności i/lub pod wpływem strachu. jeżeli mam wybór, zazwyczaj nie skłamię, nawet jeżeli będzie się to wiązało z nieprzyjemnymi konsekwencjami.
szczerze mówiąc, nie wiem do końca skąd mi się to wzięło, ale w czasach przedszkolnych byłam straszną kłamczuchą. wmawiałam młodszemu rodzeństwu, że jestem adoptowaną księżniczką, że regularnie widuję się ze swoimi prawdziwymi rodzicami, kiedy oni śpią; kiedyś wzięłam też lalkę, której właściciel był mi nieznany i oznajmiłam rodzicom, że ją dostałam.
cieszę się, że teraz nie potrafiłabym tego zrobić ( za lalkę nadal mam wyrzuty sumienia ). nie potrafię skłamać bez stresu, zawsze się waham, unikam odpowiedzi, głos mi się łamie, próbuję mówię w taki sposób, by co najwyżej wyolbrzymić i używam ogromnych ilości ogólnikowego, niesprecyzowanego "no".
może kiedyś odważę się jeszcze przyznać tym kilku osobom, które dotychczas okłamałam.
wtedy będę naprawdę szczęśliwa
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
