Sabah olduğunda oracıkta uyuya kaldığımızı fark ettim. Ve bunun sonuçları kötü olacaktı çünkü annem nerede olduğumu bilmiyordu ve telefonumu elime aldığımda 32 cevapsız arama olduğunu gördüm. Ben bitmiştim. Mert'i kucağımdan kaldırmaya çalıştım.
-Ya nolur biraz daha yatıyım...
-Aşkım yatamazsın çünkü annem beni 32 kere aramış ve hepsi cevapsız.
-Ne ??
Kucağımdan aniden kalktı.
-Sevim Teyze seni çok kötü yapıcak.
-Ya hadi kalk gidelim belki uyanmamışlardır.
-Tamam aşkım.
Mert kalktı arabaya gitti ve bende onla beraber. Eve gittiğimde kapıyı yavaşça açtım ve içeri girdim. Mert de o sırada arabasını park ediyordu. Odama doğru giderken annem seslendi koltuktan;
-Hoşgeldin.
Yüzünde korkutucu bir sinir ifadesi vardı. Yutkundum;
-İşteydim annecim.
Pek inanmış gibi gözükmüyordu. Normal yani ben de inanmadım kendime. Annem yine konuştu soğuk bir sesle;
-Otur şuraya.
Oturdum ve annem "anlat" dedi. Neredeyse bir an ne diyeceğimi düşünmeyi bile beceremiyordum. "Anne" dedim. Tam bir yalan daha uydurmaya başlayacaktım ki zil çaldı yüzüme baktı ve kapıyı açmaya gitti. Annem kapıyı açmaya giderken bu saatte kim diye mırıldandığını duyabiliyordum. Kapıyı kapattı içeri sessizce girdiler kim geldi diye merak ediyordum. Karşımda Mert'i görene kadar. Nasıl yani Mert neden gelmişti ki. Anneme şimdi anlatamazdım. Küçüklüğümden beri Mert'le alâkalı tek bir aşk ifadesinde bulunmadım anneme karşı. Şimdi nasıl söyleyecektim. Kafamı Mert'e çevirdim saçlarıyla alnının arasında ter birikmiş ellerini bacağına ritimli bir şekilde vuruyordu. Çok geçmeden lafa daldı evet direk.
-Sevim Teyze.
-Efendim oğlum.
-Ben Nida'ya aşığım.
Annem şok olmuş gibi gözükmüyordu. Gözünü bir oraya bir buraya çevirip dudaklarını aşağı eymiş bakıyordu öylece. Annem ne zaman bildiği bişeyi duyduğunda böyle yapar. Ama nerden biliyordu ki?
Sevim: Sonunda biriniz itiraf etti.
-Nasıl yani anne sen biliyor muydun?
-Anneler herşeyi anlar. Mert bize yemeğe geldiğinde ona nasıl baktığını hatta mesajlaştığınızı gördüm. Küçükken de vardı aranızda bişeyler ama çocuktunuz.
Mert: Sevim Teyze senden korkulur ya.
Sevim: Ee korkun biraz.
-Anne ama ciddi bi konu bu.
Sevim: Nasıl ciddi yavrum?
-Biz evlenicez.
Mert: Y-yani siz de uygun görürseniz.
-Eevet.
Sevim: Baban ne derse..
-Sen ne diyosun?
Sevim: Baban ne derse uygun olur.
Mert: Sevim Teyze senin kararın bizim için önemli.
Sevim: O teyzeyi anne yap artık bence :)
Hepimiz sarıldık sonra annem "hadi yat kızım sen baban uyanmasın" dedi ve Mert de evine gitti. Şükürler olsun ki bu anı da atlattık.
____________
Ama daha babama söylemek vardı... Neyse Mert'i uğurlayınca bende odama gittim. Yatağımın başına oturur biçimde yaslandım tavana bakmaya başladım sonra gülümsedim bugün olanlar beni öyle mutlu etmişti ki..
Uzuun bir zaman sonra merhaba herkese. Oylamayı unutmayın sizi seviyorum.
