The Boy Nextdoor (Chapter 1)

116 5 0
                                    

Zawgyi


ေၾသာ္.. ဒုကၡပါပဲ


ကၽြန္မဒီတစ္ပတ္ထဲမွာ ေျခာက္ရက္ေလာက္က အေပၚထပ္မွ တဒုန္းဒုန္းစပီကာသံျဖင့္ ႏိုးလာရျခင္းျဖစ္သည္။


သံုးလႊာမွေရွာင္လ်ိွဴေျပာတာေတာ့ ကၽြန္မအေပၚထပ္သို႔ေျပာင္းလာသူသည္ အနုပညာေက်ာင္းသားတဲ့.. အႏုပညာေက်ာင္းသားဆိုတိုင္း အိမ္နီးခ်င္းကို ဒီေလာက္ဒုကၡေပးဖို႔ေတာ့ မေကာင္းဘူးထင္သည္။


ဆက္သည္းမခံေတာ့သည့္အဆံုး ကၽြန္မအေပၚထပ္သို႔ခပ္ျမန္ျမန္တက္သြားလိုက္မိသည္။


"ဘယ္သူလဲ"


အင္... ? ဒီအသံကိုနည္းနည္းၾကားဖူးေနသလိုလို...


"ကၽြန္မေအာက္ထပ္ကပါ.. ေက်းဇူးျပဳျပီးတံခါးတစ္ခ်က္ဖြင့္ေပးလို႔ရမလား?"


"ေၾသာ္.. ေတာင္းပန္ပါတယ္.. သီခ်င္းဖြင့္တာအရမ္းက်ယ္သြားလားမသိဘူး.."

"Qian... Qianxi!!!!"

တံခါးလာဖြင့္ေပးတဲ့ေကာင္ေလးက နဖူးေပၚတြင္ေခၽြးမ်ားရႊဲလွ်က္.. ဘယ္လက္က ဝတ္ထားေသာတီရွပ္ေအာက္နားကို ဆုပ္ကိုင္ျပီး ယပ္ခပ္သလိုလုပ္ေနသည္။

ကၽြန္မသူ႔နာမယ္ေခၚတာၾကားလိုက္ေတာ့ သူရုတ္တရက္ေၾကာင္သြားသည္။ ျပီးေတာ့မွ ပါးခ်ိဳင့္ေလးႏွစ္ဖက္ေပၚေအာင္ျပံဳးလိုက္ျပန္သည္။

ကၽြန္မထိုေနရာတြင္ ပါးစပ္ေဟာင္းေလာင္းျဖင့္ ဘယ္ေလာက္ၾကာေအာင္ရပ္ေနမိမွန္းမသိ..

ဟုတ္တယ္ေလ... lockscreen ေပၚမွာအျမဲရိွေနတဲ့သူက ရုတ္တရက္ၾကီးအေရွ႕ကိုေရာက္လာရင္ ရွင္သာဆိုလဲဒီ့ထက္ေတာင္အေျခအေနဆုိးသြားနုိင္ေသးသည္မဟုတ္လား။

"ဟုတ္.. အရမ္းဆူေနလို႔လား"

သူ႔ကိုၾကည့္ရတာ ကၽြန္မ၏ပံုမွန္မဟုတ္ေသာ reaction ကိုျဖစ္ရိုးျဖစ္စဥ္တစ္ခုလို အလိုအေလွ်ာက္လ်စ္လ်ဴရႈလိုက္ပံုရသည္။

"ဟို.. နည္းနည္း... မဟုတ္ဘူး.. မဟုတ္ဘူး.. မဆူဘူးလုိ႔ေျပာတာ.. ဟို.. အကဆက္က်င့္ေလ.. ကိစၥမရိွဘူး.. အစ္မကိုဂရုမစိုက္နဲ႔.. ဟိုအစ္မဒီကိစၥကို အင္တာနက္ေပၚလံုးဝမတင္ဘူး စိတ္ခ်ေနာ္.. အစ္မက Thousand Paper Cranes (Qianxi's fandom name) ဆိုေတာ့..."

The Boy NextdoorDonde viven las historias. Descúbrelo ahora