Naruto Preferencje

18. Jego przeprosiny + czas po jakim je usłyszałaś

Jego przeprosiny + czas po jakim je usłyszałaś

UZUMAKI NARUTO 🍥

Prawda była taka, że znajdowaliście się w czasie wojny, a podczas niej nie ma czasu na obrażanie się na siebie. Tak, słowa Naruto Cię zraniły oraz sprawiły, że twoja samoocena znacznie spadła w dół, sprawiając, że przestałaś się doceniać, jednak miałaś swoje obowiązki, dlatego nie mogłaś sobie pozwolić na ciągle siedzenie w pokoju.

Towarzyszyłaś mu wszędzie, tak jak Ci kazano, jednak z własnego wyboru nie rozmawiałaś z blondynem. Unikałaś jego wzroku oraz udawałaś, że nie jesteś zainteresowana jego obecnością.
Znajdowałaś się u jego boku, a Uzumaki odczuwał jakby Cię wcale nie było.

Po dwóch dniach zrozumiał co było przyczyną twojego zachowania, a znaczenie jego słów trafiło w niego z podwójną siłą.
Nie chciał wyładowywać na tobie swojej nienawiści i zrozumiał, że to zrobił dopiero, gdy zobaczył jak zraniona byłaś.

Szłaś posłusznie za Uzumakim ze wzrokiem wlepionym w podłogę. Byłaś pochłonięta myślami, mając nadzieję, że dzięki nim uda Ci się zająć swoją uwagę czymś innym niż obecnością blondyna.
W tym czasie Naruto co chwilę obracał swoją głowę w twoją stronę sprawdzając czy choć na chwilę na niego spojrzysz. Nic takiego nie nastąpiło przez co blondyn poczuł jakby jego serce było rozrywane na milion kawałków.

Gwałtownie się zatrzymał nie mogąc już znieść ciszy, a ty zaskoczona na niego wpadłaś odbijając się od jego pleców. Poczułaś uścisk na swoim nadgarstu oraz ciepłą dłoń na biodrze, która była jedynym powodem dla którego nie spadłaś na ziemię.
Naruto przyciągnął Cię do siebie bliżej uważnie wpatrując się w twoje oczy, licząc na jakiekolwiek ciepło z twojej strony. Nie otrzymał nic takiego od Ciebie, oprócz próby wyrwania się z uścisku.
Chwycił swoją dłonią twój podbródek zmuszając Cię do spojrzenia na niego. To był pierwszy raz od dwóch dni, gdy spojrzałaś w jego niebieskie tęczówki. Ta czynność wywołała u Ciebie tylko uścisk w podbrzuszu, gdy zorientowałaś się jak bardzo tęskniłaś za jego spojrzeniem.

Dłoń Uzumakiego powędrowała na twój policzek, gładząc go delikatnie, gdy z nikłym uśmiechem przybliżył swoją twarz do twojej. Oparł swoje czoło o twoje zaciskając rękę na twoim biodrze, ciesząc się twoją obecnością.
- Nie jesteś oszustką.- powiedział nagle sprawiając, że po twoim ciele przeszły ciarki, gdy tylko poczułaś jego ciepły oddech na twojej twarzy.
- Nigdy nią nie byłaś.- dodał pewniej odsuwając się od Ciebie by móc Cię lepiej widzieć.
- Nie powinienem był Cię porównywać do reszty, bo tylko ty wspierałaś mnie w trudnych chwilach.- mówił szybko, jakby bojąc się, że zaraz od niego uciekniesz i nie będzie mieć czasu Cię przeprosić.
- Żałuję tego co powiedziałem.- zapewnił Cię chwytając twoją dłoń. Uścisnął ją mocno patrząc na Ciebie z desperacją.- Proszę, wybacz mi. Wróć do mnie.

Wstrząsnął Tobą szloch, widząc jak bardzo Naruto jest zdesperowany by ponownie poczuć twoją obecność.
Próbowałaś mu odpowiedzieć, jednak w twoim gardle znajdowała się uciążliwa gula oraz byłaś pewna, że twój głos by się załamał gdybyś tylko próbowała mu coś przekazać.
Dlatego czując jak łzy spływają po twoich policzkach zaczęłaś kiwać głowa szlochając głośno, gdy Uzumaki przyciągnął Cię do siebie obejmując w swoje ramiona.

UCHIHA SASUKE 🍥

Po tym jak wyszłaś z waszego domu, pałętałaś się po ulicach Konohy, cały czas wstrzymując w sobie negatywne uczucia. Nie chciałaś płakać w miejscu publicznym, nie chciałaś płakać w ogóle. Sasuke nie był wart twoich łez, dlatego nie wiedziałaś dlaczego to właśnie one zbierają się w twoich oczach po tych słowach, które wypowiedział w twoim kierunku.