AWAKE [boyxboy]

CHAPTER 18: THE BAD DREAM

It's my second Day here in reality.

It's my second day that Im awake.

Because of what happened? I don't trust my dreams anymore. I'm afraid to dream any more! Often I really space out affecting so much things! Dealing with reality crisis every single day! Whenever I close my eyes I can see Richo's reflection. I miss him so much! I miss the way he calls my name, I miss the way he pisses me off, I miss looking at his eyes, I miss his voice, I miss his touch and I miss everything about him!

But what's the sense of missing him? He's not real! He's not actually a part of my life, he's just a part in my mind. Wala naman talagang Richo? Yung Richo na namimiss ko? Wala! Pero merong Richo na pinaghahanap ng mga Pulis ngayon! Merong Richo na suspect sa kasong sinampa ni mama. Merong Richo na nakabunggo saken kaya ako andito ngayon sa ospital! Bigla kong naisip, iisa lang kaya ang itsura ng Richo sa panaginip ko at ang Richo sa tunay na buhay?

Makikita ko pa kaya siya? Anong konekta ng buhay ko sa kanya? Bakit ganito nalang ang epekto niya sa aken?!

Nakatingin ako sa kawalan. Muli akong kinakain ng pag-iisip.

"Oh, anak, gising kana pala. Gutom ka na ba?" pagtatanong ni mama.

Tumungo nalang ako at hindi nako nagsalita pa. Nakatingin paren ako sa kawalan.

Muling bumalik si mama bitbit ang mainit na noodles. Ngayon ko lang ulet masusubukan magpasubo. Nasubuan rin ako ni Richo sa panaginip ko, Ice cream pa nga yun! Ughh bakit naalala ko na naman si Richo! 'Tama na Fabian! Gising ka na!!!'

Ang init ng noodles! Salamat sa noodles, nagising na muli ako sa katotohanan! Napaso ang dila ko sa noodles na sinubo ni Mama. Sa pangalawang pagkakataon, nakayanan ko nang nguyain ang noodles, nagiging malamig na ren siya. Ngayon lang ba ako ulet kumain?

"It's your first meal, after 5 weeks of sleeping." Saktong sabi ni mama. "Sabi ni Doc you need to regain your weight. Imagine? Di ka kumain ng 5 week straight??" mom explained.

For the first time in forever, I smiled. "Achievement sa diet."

"Diets are NOT ALLOWED!" muli akong sinubuan ni Mama.

Naubos ko ang noodles sa isang kisapmata, tinanong ko si Mama kung anong oras na. It's 9:32AM but I have a feeling I'll be sleeping again. Pero sa tuwing ipipikit ko ang aking mga mata nakakaramdam ako ng takot? Sleeping is a bad idea. Ano kaya pwedeng gawin? Mejo okay na ang pakiramdam ko I can manage.

"Mom? Phone ko?" I asked

"Why?" she ask me back

"Can I check my phone?"

"Yes you can but you may not!" wow strict?

"Sige na please? I'm bored!"

"Nak, pahinga mo muna mata mo" ang tugon ni mama

"Pero Ma? I'm fine now! Let me live my life! I miss this!" no, I'm lying. I don't miss this! I miss my dream. I miss Richo!

"Okay, pero saglit lang!" pag payag ni mama!

"Okay, mom, Deal!"

She reaches for her bag, searching for my phone. When she finds it, she hands it to me

"Oh ayan, maliligo lang ako ha right when I'm done, enough phone na! Okay?"

"Okay..."

Now I'm turning the phone on right when it was open, sunod sunod na text ang dumating! All these messages are coming all at the same time. Yeah it's been 36 days and perhaps everybody knows! Particularly the whole school knows what happened to me!