Impossible Disaster

[007]

[007]
[sᴇᴠᴇɴ]

Di parin ako bumabangon dito sa kama ko. Good thing Day off ngayon kaya di nako mag aabalang mag madali para sa trabaho. I miss Pyre and Blish calling me by my name Caest. I don't know. Mag iilang linggo palang ako dito sa tinutuluyan ko pero I just missed holding guns, siguro di nako sanay na walang gulo. Tahimik. Siguro nga.

"Ija? Gising kanaba?" katok ni manang Roya sa kwarto ko.

Di nalang ako sumagot. Gusto ko na muna mapag isa. Parang andami na kaseng nangyari kahit isang linggo palang nakakalipas.

"Mukhang tulog pa ata" parinig kong sabi nito saka bumuntong hininga.

"Hayaan mo po manang mamaya ko na po to ibibigay." and it was Josephine.

Ano nanaman kayang pakulo nito?

Anyways mamaya nako mag papakita. Wala talaga akong gana iapproach sila ngayon.

Hinablot ko na muna ang cellphone ko and to my surprise, I missed 50 calls from Vex and 39 unread messages.

I read all of those pero puro I love you lang ang nakalagay at I miss you.

I replied back. I just said 'I miss you too' but didn't say those 3 little words.

Bigla namang kumulo ang tiyan ko tanda na gutom nako kaya nagdecide nakong bumaba para kumain.

Pero bago ko pa mabuksan ang pinto ay may nakatawag pansin sakin. Parang may kakaiba sa kabinet sa dulo. Pinuntahan ko muna to at nagulat dahil biglang parang nabuksan ko ang isang secret room dito. Sa loob nitoy parang naalikabok na. Parang walang may alam na may secret room pala dito. Isinara ko nalang uli at saka diretsong bumaba.

"Manang Roya ilang taon kana po ba sa apartment nato?"

"Nakakagulat ka naman ija. 2 dekada nakong nakatira dito. Hindi kase talaga saamin ang bahay nato binili lang namin at kalaunan ay ginawa nalang naming apartment."

"Kabisado niyo na po ba ang bahay nato?"

"Hinde nga ija, may ilang kwarto akong di pa pinapasukan kabilang nayang kwarto mo at yung kwarto ni Miro."

Magkatabi lang ang kwarto namin ni Miro.

"Oh okay."

"Bakit mo naman natanong ija?"

"Wala lang po Manang curiosity kills."

"Hahaha natatawa talaga ako sayo." there she comes, natatawa kahit di naman nakakatawa.

"Morning Neri gising kana pala" it was Thyna. Makikita niya ba kong naglalakad kung tulog pako?

"Same to you."

"Kain kana Neri."

"Thanks Rohan." emotionless kong sabi.

Bigla nalamang umalis si Rohan.

"May problema bayang apo mo manang?"

"Ija wag na wag mo siya tatawagin sa ikalawa niyang pangalan. Tatay niya lang kase binigyan niya nang karapatan para tawagin siya non."

"Still, pangalan niya parin yon. At mas maganda kung sa pangalang Rohan ko siya tatawagin."

"Tawagin mo nalang siyang Jonas o Anjo ija, pinakaayaw niya marinig ang pangalan niyang Rohan dahil naalala niya ang namayapa niyang ama d'yan." so that explains why.

"I understand manang, but I like calling him by that name. He can't stop me dahil yan ang pagkilala niya sakin, he includes his second name so it's my choice how to call him."