"Baek..Baek..Baek..Baek..Baekhyuneee''
Baekhyunအာရုံထဲတွင်
Chanyeolရဲ့အသံကို ကြားလိုက်မိသလိုရှိသည်။
မဟုတ်လောက်ပါဘူး ဆိုတဲ့စိတ်နဲ့အတူ
ပြန်အိပ်စက်ဖို့လုပ်လိုက်ပေမဲ့
နားထင်တစ်လျှောက်
လေပူတချို့နဲ့ထိတွေ့နေရသလို ခံစားလာရသဖြင့်
မဖွင့်ချင်တဲ့မျက်လုံးများကိုဖွင့်ကြည့်ရတော့သည်..
"မင်း...''
baekhyunအိပ်ရာပေါ်မှာ တက်လှဲကာ
ခေါင်းကိုလက်ထောက်၍
သေချာကြည့်နေသောChan..
ဘေးပတ်ဝန်းကျင်ကို အကဲခတ်မိတော့လည်း
မနက်ဝေလီဝေလင်းကြီး
"အစောကြီးပဲကို
ဘာလာလုပ်တာလဲကွာ...''
အိပ်မှုန်စုန်မွှားအသံလေးနှင့် စောင်ကြီးခေါင်းမှာခြုံပြီး
ပြောနေသော Baekhyunကို
Chanyeolအလွန်အသည်းယားနေမိသည်..။
လူကောင်ကသေးတော့
စောင်ထုပ်ကြီးကြားထဲမြုပ်နေကာ
ဖြစ်နိုင်ရင် အဲ့အထုပ်လိုက်လေးကို
ပါးစပ်ထဲကောက်ထည့်လိုက်ချင်နေသည်..
"ဘာလာလုပ်ရမှာလဲ...
အိပ်ပုပ်ကိုလာနှိုးတာလေ..''
ပြောရင်းနဲ့
Chanyeolမှာ စောင်ကိုအတင်းဆွဲချနေရ၏..
ကိုယ့်ချစ်ရသူရဲ့ မျက်နှာလေးကို
စောစောစီးစီးမြင်ချင်ပါတယ်ဆိုကာမှ
ဘာလုပ်မှန်းမသိ
စောင်ကြီးခေါင်းမူးခြုံထားနေတော့ ခက်ရပြီ
သူ ဆွဲလုတော့မှ
ထိုစောင်ပုံထဲကနေ baekhyun
တဖြည်းဖြည်းထွက်လာတော့သည်...
Baekhyunဟာ
ဘယ်လိုပုံစံလေးမှန်းကိုမသိ..
နှုတ်ခမ်းပိစိကလည်း ပွင့်ဟနေကာ
အရင်တည်းက
Chanyeolအူယားမိတဲ့ ပါးမို့မို့တွေကလည်း
ပို၍ပင်ဖောင်းနေသေးသည်
ဖြူနုနေတဲ့မျက်နှာကလည်း အဆီဥလေးတွေနဲ့
ပြောင်တင်းတင်းလေးဖြစ်နေသည်..
baekhyunက
လည်ပင်းကို လက်တွေနဲ့ကုတ်ပွတ်ပြီး
သူ့ကိုမော့ကြည့်ကာမေးလာသည်...
"ဘယ်လိုဝင်လာတာလဲ...Chan''
chanyeolမှာ
အသည်းတကျိကျိယားနေတဲ့ စိတ်ကိုထိန်းရင်း
baekhyunပါးပြင်လေးကို အုပ်ကိုင်ကာ
မျက်ဝပ်တွေကို ဖယ်ရှားပေးနေလိုက်သည်
YOU ARE READING
To hope
FanfictionI don't think i tell you this enough, but i believe you were sent to me, to be my safe place, to be my home.
