မိုးအသည္းအသန္ရြာေနတဲ့
ေနရာတစ္ခုမွာ
Baekhyunေျခစံုရပ္ေနသလိုပဲ
ပတ္ဝန္းက်င္က
အရမ္းကိုမည္းေမွာင္ေနလြန္းသည္
ညည့္နက္သန္းေခါင္ယံမွာ ဘာေၾကာင့္
ဒီလိုေနရာမ်ိဳးကို
ေရာက္လာမိမွန္း သူမသိေပမဲ့
စမ္းတဝါးဝါးေ႐ွ႕ဆက္ေလွ်ာက္ေနမိ၏
တျဖည္းျဖည္းသတိကပ္မိတဲ့အခါ
အေတာ္အတန္ရင္းႏွီးလာတဲ့ ထိုေနရာ
Chanyeolနဲ႔
အိမ္ျပန္ေနက်လမ္းမတစ္ခုျဖစ္သလို
အရမ္းသေဘာက်မိတဲ့ ကိုယ္ပိုင္ေဒသ
ဒါေပမဲ့ အခုေတာ့
သေဘာက်စိတ္ထက္ ေၾကာက္စိတ္တစ္ခုက
အစားထိုးဝင္ေရာက္ေနခဲ့သည္
"Chanyeol?''
သစ္ပင္ခပ္ႀကီးႀကီးေအာက္မွာ
Chanyeolကို
baekhyun ေတြ႔မိလိုက္ရသည္
မိုးေရေတြၾကားထဲ
အခါမ်ားစြာက သေဘာက်ခဲ့ဖူးတဲ့
အျပံဳးက ပိုၿပီးအသက္ဝင္ေနေသးရဲ႕
baekhyun ျပံဳးျပလိုက္မိၿပီး
ေ႐ွ႕တိုးဖို႔ျပင္ေတာ့ Chanyeolက
ေနာက္ကို တျဖည္းျဖည္းဆုတ္ခြာသြား၏
"ငါ့ဆီလာပါဦး''
ခိုက္ခိုက္တုန္ေအာင္ ေအးေနတဲ့အခ်ိန္မို႔
ရင္ေငြ႔ေႏြးေႏြးထဲ
Baekhyunစိတ္လြတ္လက္လြတ္
တိုးဝင္ပစ္လိုက္ခ်င္သည္
ဒါေပမဲ့ Baekhyunက
တလွမ္းတိုးေလ
Chanyeolက ေက်ာခိုင္းေလပဲ
မၾကာခင္မွာေတာ့
Baekhyunျမင္ကြင္းထဲက
Chanyeol လံုးဝေပ်ာက္သြားသည္
လမ္းတေလ်ွာက္လံုး သူေအာ္ဟစ္ၿပီး
အ႐ူးတစ္ေယာက္လို
Chanyeolကို ႐ွာေဖြသည္
ဟိုတစဒီတစ
chanyeolအရိပ္ေတြျမင္ရသလို႐ွိေပမဲ့
သူ႔ဆီကေန
Chanyeolက ထြက္ေျပးေနခဲ့သည္
မိုးကပိုၿပီးသည္းလာသည္
baekhyunရဲ႕ ေျခေထာက္ေတြလည္း
ယိုင္လုမတတ္ျဖစ္ေနခဲ့သည္
ေနာက္ဆံုးအသိတရားလက္က်န္မ႐ွိေတာ့သည့္တိုင္
သူအ႐ုပ္က်ိဳးျပတ္လဲက်သြားသည့္တိုင္
Chanyeolက မလွမ္းမကမ္းတေနရာမွာ
ၿငိမ္ၿငိမ္သက္သက္ရပ္ၾကည့္ေနသည္
အမူအရာမဲ့ မ်က္ႏွာေသက
သူ႔ရင္ကို စူးေအာင့္ေစတယ္
Baekhyunပါးေပၚမွာေရာ
မ်က္ႏွာတျပင္လံုးေရာ
မ်က္ရည္ေတြစိုရႊဲေနေတာ့သည္
YOU ARE READING
To hope
FanfictionI don't think i tell you this enough, but i believe you were sent to me, to be my safe place, to be my home.
