Anemon | YARI TEXTING

3.4

Uraz'ın yanına yine sinirle oturdum. Son zamanlarda yaptığım tek şey ders çalışmak ve Uraz'ı uzaktan kıskanmaktı aslında. Uzaktan kıskanıyordum çünkü beyfendi ekibi ile çok meşguldü. Okullar açıldığı  zamana bu zamana kadar yaptığı tek iyi ve romantik şey ilk bizim oturduğumuz evi tasarlaması olmuştu ah gerçi benim o evde oturacağımızdan yana umudum yoktu ama olsun.

"Uraz." dedim sinirle hala bana bakmayıp arkadaşları ile konuşan sevgilime. Sesim ile beni fark eden sevgilim şirince bana dönüp gülümsedi.

"Sevgilim hoş geldin." dediği zaman bende gülümsedim ama içten bir gülümseme değildi bu sefer sadece Simay'a karşı koz vermemek içindi bu hallerim.

"Hadi aşkım kalk." dedim elini tuttum oturduğum yerden kalkarken onu da kaldırmış ve hemen arkasından Simay'a bakıp konuşmaya devam etmiştim. "Sana bir süprizim var." Uraz beni kendine çekip gülümserken arkadaşlarına beraber veda ettik. Bana sarılan o kolunu kırmamak için direnirken derin bir nefes aldım. Şu an bu kavgayı edemezdim o yüzden sakin kalmayı deniyordum. Birlikte olmak için beyfendi benimle aynı okula gelmişti ama benden çok herkes ile birlikteydi bahanesi ise bir hafta önce Eray'a ders çalıştırmamdı oysa Doruk'ta vardı yanımızda. Tamam bana vakit ayıramamasını anlıyordum aslında anlamıyordum ama dersleri yoğundu diye kendimi avutuyordum gerçi bu da bir işe yaramıyordu artık.

"Nereye gidiyoruz güzelim?" dedi yanımda arabayı kullanan öküz sevgilim.

"Eve." dedim soğuk bir şekilde aslında tam şu an kavga etmek istiyordum artık onun peşinden koşmaktan yorulmuştum. Eskiden benimle çok daha ilgiliydi.

"Süprizin evde demek ki." dediğinde bu sefer rahatlıkla göz devirdim.

"Süpriz falan yok Uraz eve gidiyordum sende gel diye öyle dedim."

"Nasıl yani?" diye bir tepki gösterdiğinde yine göz devirdim. Bugün yaptığım tek şey yine göz geçirmekti. İlk vizelerim bitmişti evet ama bende bitmiştim yine de hukuk okumak çok güzeldi hele de kendime bu denli haklı bir dava seçmişken.

"Uraz nesini anlamadın seni o kızla yalnız bırakmak istemedim. O yüzden sende benimle eve geliyorsun bu kadar basit." dedim bedenimi ona çeviriken kısa bir an bana bakıp yine yola çevirdi başını.

"Zeyna saçmalıyorsun o kız benim arkadaşım sadece." dediğinde derin bir nefes aldım ne demek sadece arkadaşım kız her saniye dilindeydi resmen.

"İçine düşüyor Uraz nasıl arkadaşlık bu ben Doruk'un içine düşüyor muyum?" dedim Uraz'ın arabayı park etmesini beklerken. Araba nihayet durduğu zaman arabadan inip kapıyı çarparak kapattım.

"Zeyna saçma saçma konuşma!" dediğinde göz devirdim artık beni kıskanmıyordu bile!

"Ayrıca Eray'da senin içine düşüyor ben bir şey diyor muyum? dediğinde göz devirip eve yöneldim hepsini saçma bir iki saat için yaptığına inanamıyordum.

"Ben onunla konuşmuyorum ama her saniye yanımda değil ama." dedim ona dönerken yine gözlerim dolmuştu işte. Bir şey demesini beklemeden yine önüme döndüm ve eve doğru yürümeye devam ettim.

"Görüş istersen." diye arkamdan gelen Uraz'ı umursamdan kapıyı açtım ve gelmesini beklemeden odama geçtim. Artık göz yaşlarını tutamıyordum. Bana bu şekilde inat yapması beni çok incitmişti.

"Ne var biliyor musun Uraz ben seni incitecek bir şey yapmaktan çekiniyorum ama sen bundan artık hiç çekinmiyorsun. Bir şeyi yaparken bile kırk kere seni düşünüyorum. Sensiz bir plan bile yapmıyorum." dediğimde Uraz beni sinirle süzdü ve eliyle eteğimi göstererek alayla güldü.