MA-I: The Lost Ground #1 (Completed)

Kabanata 37

KABANATA 37: Ambush

Lumabas kami ng rover ni Dep at nakita kong nakaabang lang samin si Carlos habang nakatayo na rin sa gilid nito si Feya.

Napansin siguro nito ang matagal kong titig sa kaniya. "I'm good." mabilis niyang sabi.

Tumango lang ako.

"So, what do we do now?" tanong ni Carlos.

"The usual. Fighting to live."

"That bad, huh?" komento ni Feya. Tumango ako.

"Malapit na ang tanghalian. Don't you think we should head out and restock now?"

Nilingon ko si Dep na nanatili sa aking gilid. Naabutan ko ang pagtango nito.

"Anong plano ang susundin?" singit ni Carlos.

Right. We have plan A. No division of manpower and of course, plan B, to have two groups. Mukhang nasabihan na rin si Feya dahil hindi na siya nagtanong.

"Haven't you noticed that whenever one of us is outside, Tasmans are attacking? I really think we should stick to plan A. Our weapons are also limited." suhestiyon ko.

"Tasmans are not our only enemy here. Pati oras. We'll take time restocking and we're running out of water." nanatili naman si Carlos sa nai-suggest niyang plano.

"The people can still wait for a few more days. If one of us died, they won't be having their water at all."

Natigilan si Carlos roon at napataas ang kilay sa akin. "Why have you been cleaning these years? You're too smart for your own good."

Nagkibit-balikat ako roon. Bakit parang kahit nagsasagutan kami, hindi magmukhang nag-aaway? Unlike... nevermind. Lahat naman ng sagutan ko kaninoman, may natututunan ako. I've never had a pointless argument with anyone. Sabagay, bilang lang naman ang pwede kong makasagutan. Ilan nga lang ba sila? Lima?

"Car?" rinig kong tanong ng aking katabi, si Dep.

I managed to look as casual as I can dahil sumagi na naman sa isip ko ang pagtatapat nito. Kapag siguro titingin ako sa kaniya, iyon na lagi ang maaalala ko.

Umiling ako habang nakatingin sa kaniya. "Can you drive a six-wheeler truck?"

Napangisi ito. I think the first time this day. "I can drive anything, Rina."

Oh.

* * *

Sa halip na mag-convoy pa si Carlos, pinagsiksikan nalang namin ang sarili sa truck. Dep is driving habang nasa tabi niya ako. Katabi ko si Rina at nasa gilid niya si Carlos, tabi ng bintana.

Bakit nga ba kami lagi ang gumagawa ng mga trabaho sa labas ng safe zone? Una, kinakaya namin. Pangalawa, it's better to be us than anyone. Mas malaki ang panganib sa labas. I'm not as innocent as they are. Sana nga ako na lang mag-isa, but with Dep and from what he said, I doubt he'd let me go alone. For Carlos? Hindi ko rin sigurado. Siguro sasama rin siya?

Para kasing pare-pareho kaming kailangang kumilos kung hindi ay sabay-sabay kaming mababaliw kakaisip. Iyon ang napapansin ko.

Hindi naman malayo ang Market kaya hindi naging matagal ang byahe. Tinigil ni Dep ang truck sa pinakaharap mismo ng gusali.

"Ghad! I've dreamed of shopping alone in this Market ever since. Kung hindi lang ganito ang sitwasyon natin ngayon." humina pa ang pagkakasabi nito sa huli. Humihigit ito ng cart at nasa likuran niya ako.

Yeah. If only I did not bring us in this situation.

"30 minutes?" tanong ni Dep.

Tumango kami. "We'll see each other here after 30 minutes. Kung hindi pa sapat ang mga nakuha natin, we'll go for another round. I and Rina, we'll go to the supermarket. We'll get foods, drinks and toiletries." patuloy ni Dep.