Eve okul bitiş saatinden erken döndüğüm için Haechan biraz şaşırmış ve hemen nedenini sormuştu. Üzülmemesi için Minhyung'un söylediklerini yumuşatarak anlatmaya çalışmıştım ama olayları hatırladıkça sinirlendiğim için pek başarılı olamamıştım.
"Akıllanmayacağını biliyordum." Omuz silkerken konuştuğunda sarılıp başımı omzuna yasladım. "Seni bu kadar üzdüğü için ondan nefret ediyorum." Geri çekilip sorun değil dercesine kollarımı patpatladı. "Boşver onu sen. Ne yaptınız Renjun'la anlatsana."
"Elinden tutup sınıftan çıkardım ve hiç itiraz etmeden benimle gelince gaza gelip okuldan kaçmayı teklif ettim. Bi günlük okulu asmanın sorun olmayacağını söyledi. Geçen sefer randevumuzu rezilliğimle sonlandırdığım için bugünü yeni randevu ilan ettik. Motoruma bindirip gezdirmek isterdim ama abim dün motoru götürmüş." Dudaklarımı büzüp memnuniyetsiz bir bakış attığımda Haechan beni merakla dinlediği için gülümsemiştim.
"Bir sürü yürüyüp birbirimiz hakkında konuştuk. Bana erkeklerden hoşlandığımı nerden anladığımı falan sordu sonra da kendinin nasıl farkettiğini anlattı. Yeni tanışmamıza rağmen bana karşı bu kadar rahat olması hoşuma gitse de biraz tuhaf açıkçası. Normalde utangaç biri ama beni uzun zamandır tanıyormuş gibi hissettiriyor."
Kaşlarını çatıp biraz dediklerimi düşündü ama onun da buna pek anlam verebildiğini sanmıyordum. "Bence senden hoşlanıyor ve bu yüzden sana karşı rahat davranıyor. Hoşlanmasa bile gaz ağrından hastanelere düştüğünde yanında o vardı rahat davranması pek de tuhaf değil aslında." Gülerek benimle dalga geçtiğinde omzuna sertçe vurdum. "İlla konuyu oraya getirmek zorundasın değil mi?"
Daha fazla konuşmak istemediğim için ayağa kalkıp hâlâ üstümde olan formaları çıkartmaya başladım. "Kıyafetlerini güzelce katlayıp koy bıktım arkanı toplamaktan." Annem gibi söylendiğinde burukça gülümsedim. Sanırım annemi özlemiştim.
"Ödevlerimi hâlâ bitirmedim o yüzden işlerini olabildiğince sessiz hallet." Kitapların açık olduğunu yeni farkettiğim masaya oturduğunda ödevi olduğu için biraz şaşırmıştım. "Ne ödevi yapıyorsun ki? Okula gitmediğini sanıyordum?" Son cümlemi tek kaşımı kaldırarak sorarcasına söylediğimde güldü.
"Eve özel öğretmen geliyor. Ne sanıyordun okula gitmiyorum diye okumadığımı mı?" Dudaklarımı birbirine bastırıp başımı salladım. Sonuçta bana bundan hiç bahsetmemişti. "Üzgünüm Yangyang ama hayal ettiğin gibi tüm gün evde yatmıyorum." Bütün günü evde geçirdiği için ona bayağı bir imreniyordum ama evde ders görüyor olması beni biraz yıkmıştı.
Önüne dönüp kitaplarına odaklandığında rahatsız olmaması için sessizce kıyafetlerimi katlayıp dolaba yerleştirdim. Pijamalarımı üzerime geçirip elimde telefonumla yüzüstü yatağa uzandım. Bildirim panelini açıp sırasıyla gelen bildirimleri okuyordum.
Dünyayı Aydınlatan Renjun kişisinden bir yeni mesajınız var!
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
