Fırtınaydı o! Hayatıma girdiği anda beni alabora edişinden anlamıştım zaten. Ama bunu kabullenemiyordum. Havaya diktiğim burnumu asla indirmeyen, kimseye taviz vermeyen ben onun yarattığı fırtınanın altında kaldım. Fırtınaya kapıldım. Beni sürükleyi...
Yepyeni bir bölümle ben geldim. Tabii ki de 50 vote sınırı geçilmedi ama olsun ben yine de gelmek istedim ve geldim. Keyifli okumalar.
Bölüm şarkısı; Mary Jane- Tövbe
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
💫🌪💫
Gün ağarmaya başlarken ben de her zamanki rutinim olan işlemi gerçekleştirip güneşle beraber gözlerimi aralamıştım. Yatağımda kollarımı geriye atıp gerinirken durgunca gözlerimi odamın duvarlarında gezdirdim. Hepsini kendim boyadığım oldukça renkli ve karmaşık olan duvarlarıma. Duvara asılı küçük zikzak kitaplığımın üstüne çizdiğim gri bulutta takılı kaldı gözlerim. Koyu gri bulutta. Ali Beyin gözleri gibi gri olan buluta.
Lanet adam dün gece o ferah kokusunu burnumun tam ucunda bırakıp ardına bile bakmadan çıkıp gitmişti. Ben ise saçma bir şekilde o kokuyu daha çok solumak istiyordum. Gri gözlerindeki gizemi çözmek adına uzun uzun incelemek istiyordum. Elimi kavrayan elinin nasıl o kadar sıcak olabildiğini anlamak istiyordum. Benim ellerim yaz kış buz gibi iken onunkiler nasıl olur da bu kadar sıcak olabiliyordu? Acaba yanaklarını saran sakallarına dokunmak nasıl bir şeydi? O kirli sakalar onun kadar sert miydiler? Ya da bir ölünün dudaklarını andıran mosmor dudakları acaba bir ölünün ki kadar soğuk muydu?
Of Mara ne saçmalıyorsun kalk hemen iyice kafayı yiyorsun. Hızlıca üstümdeki ince pikeyi kenara atıp yataktan çıktım. Lavaboya geçip işlerimi hallettikten sonra beyaz dolabımdan siyah bir tayt ve sporcu atleti çıkarıp üstüme geçirdim. Saçlarımı taramadan gergince toplayıp telefonum ve anahtarımı alıp evden hızlıca çıktım. Gün iyice ağarmadan koşumu tamamlamam gerekiyordu. Gözümü her kapattığımda göz kapaklarımda beliren gri gözler daha fazla delirmeme sebep oluyordu. Dün gece belkide hayatımın en anlamsız gecesiydi. Hayatımda ilk defa birine boyun eğmiştim. Tamam tam olarak boyun eğmiş sayılmazdım ama yine de ilk defa beni böyle sorgulayan birine ikiletmeden cevabını vermiştim. Ondan hem korkuyor hem de saçma bir şekilde onu alt edebileceğimi hissediyordum.
Ama bir yandan da ona yenildiğimi hissediyordum. Beni tek lafıyla yerime oturtan adama yenilmiştim sanırım. Ben babasının ölümünü kavradığı günden sonra hayata kafa tutan Mara ilk defa birini alt edememiştim. Adeta fırtına gibi esmişti üstüme üstüme. Ben ise bir çam ağacı gibi savrulmalarına rağmen köküme güveniyordum. Belki de hala toprağımdan kopmamıştır köklerim, kim bilir?
Ellerimi dizlerime yerleştirip derin derin soluklandığımda evimin önüne gelmiştim. Bugün daha çabuk bitirmiştim koşumu. Soluk soluğa apartmana girip evimin önüne geldim. Anahtarımla kapıyı açıp içeri girdim ve kenardaki pufa oturup ayakkabılarımı çıkardım. Anahtarı kenardaki kasenin içine atıp banyoya yöneldim. Ilık bir duş alıp işlerimi tamamladığımda üstüme bir havlu sarıp banyodan çıkıp odama geçtim. Üzerime iç çamaşırlarımı geçirdikten sonra bir süre dolabın önünde öylece durdum. Ne giyeceğimi kestiremiyordum. Bu gece sahnem yoktu ve bara gitmeyecektim. En iyisi siyah dizlerimin üstünde olan dar elbisemi giymekti. Askıları ince ip askı olduğu için terletmezdi de.
