Hopeloos

Hoofdstuk 13

Het is maandag, dus ik ben weer op weg naar school. Ik zie er heel erg tegenop, want dit is de dag dat ik Kevin en Elise echt samen op school gaan zien. Dit weekend was heel gezellig met Lars, maar het was alleen jammer dat het een beetje verpest werd door Kevin. Ik weet nog steeds niet, wat hij nou bedoelde met 'oké, ik begrijp het'. Ik heb er de hele nacht van wakkergelegen. Ik ben zo diep in gedachten verzonken, dat ik niet doorheb dat ik al op school ben aangekomen. Ik loop het klaslokaal binnen, en zie dat Lies naast Kevin is gaan zitten, in plaats van naast mij. Ik vang haar blik en ze zegt sorry zonder geluid. Ik glimlach en schud mijn hoofd, zodat het net lijkt alsof ik het niet erg vindt. Ik ga naast Lars zitten. Hij legt zijn hand op die van mij, en vraagt hoe het nu met me gaat. Ik zeg dat het goed gaat, en hij haalt zijn hand weg en glimlacht. Ik glimlach terug. Ik kijk nog één keer naar Lies en Kevin, en zie dat Kevin naar me kijkt. Ik kijk snel weg.

"Oké, dan gaan we nu beginnen met de les." Zegt meneer Huizinga, mijn leraar voor wiskunde. Ik leg mijn hoofd op mijn armen en hoop dat de les zo snel mogelijk voorbij is. Gelukkig gaat het best snel voorbij en mogen we een beetje eerder weg van meneer Huizinga. Ik pak snel m'n spullen bij elkaar en loop de klas uit. Ik word al snel ingehaald door Lies, en ze komt naast me lopen.

"Hoi Saar, sorry dat ik al naast Kevin zat. Ik hoop dat je het niet erg vind."

"Nee, tuurlijk vind ik het niet erg." Zeg ik glimlachend.

"Oké, mooi," zegt ze, terwijl ze me en brede lach toe werpt, "maar ik heb nog wel een vraagje... vind je het leuk om vanmiddag iets met Kev en mij te doen?"

Wat? Nee, natuurlijk wil ik niet iets met Kev en jou doen! Ik rol mijn ogen in gedachte, wat denkt ze wel niet. Denkt ze nou echt dat ik zin heb om iets met mijn beste vriendin en de jongen waar ik verliefd op ben te doen. Maar ik spreek natuurlijk niet mijn gedachtes uit, in plaats daarvan zeg ik:

"Nou, ik weet niet of ik kan..." Voordat ik echt mijn zin af kan maken, onderbreekt Lies me al.

"Je mag Lars meenemen, als je wilt." Ik denk er nog een keer over, misschien kan het best leuk zijn als ik Lars meeneem. En ik wil Lies ook niet kwetsen, door niet mee te gaan. Ik besluit uiteindelijk om toch maar mee te gaan.

"Ja, oké, is goed!" Lies springt enthousiast op en neer en geeft me een knuffel.

"Jeej!! Ik heb er nu al zin in!" Zegt ze, terwijl ze van vreugde haar armen in de lucht gooit.

"Ik moet het nog wel even aan Lars vragen." Zeg ik, terwijl ik Lies tot rust probeer te laten komen.

"Oh kijk, daar loopt Lars. Vraag het anders nu gelijk." Zegt ze, terwijl ze ergens achter mij wijst. Ik draai me om, en zie inderdaad dat Lars daar staat. Ik knik en loop naar hem toe. Zijn gezicht licht op, als hij mij ziet. Ik glimlach naar hem.

"Hoi, ik heb een vraagje." Ik leg uit, wat Lies net aan mij heeft gevraagd. Hij knikt begrijpend en antwoordt:

"Ja, tuurlijk wil ik dat, maar vind je dat wel goed dan? Weet je zeker dat je dit wil?" Ik knik en vertel hem hoe laat we afspreken en waar. We zeggen gedag tegen elkaar, en gaan allebei naar onze eigen lessen.

Als de dag eindelijk voorbij is, loop ik naar de plek waar we hebben afgesproken. Ik zie dat er nog niemand is, dus ik ga even op het bankje zitten. Ik kijk in de verte, om te kijken of er al iemand aankomt. Opeens zie ik een bekend gezicht opduiken uit de menigte. 'Het is Kevin, fijn' denk ik sarcastisch in mezelf.

"Hoi Saar." Zegt hij met een glimlach.

"Hoi Kevin." Zeg ik met een knikje. Hij komt naast me zitten en wrijft zijn handen tegen elkaar.

"Het is koud hè." Zegt hij, terwijl hij zijn jas dicht doet.

"Ja." Antwoord ik. Opeens draait hij zich naar me toe en kijkt me aan.