Hopeloos

Hoofdstuk 14

Ik lig in bed en staar naar het plafond. Het was zo gezellig deze middag, en het eindigde perfect. Ik heb alleen zo een vervelend gevoel in mijn buik, want hoe blij ik ook zie dat Lies is. Ik voel toch een soort van jaloezie, want ik weet dat ik nooit Kevin's vriendin kan zijn en dat ik nooit meer die zachte warme lippen van hem kan voelen. Ik draai me om en ga op mijn zij liggen. Ik begin net in slaap te vallen als ik wakker word van een geluidje van mijn mobiel.

Was gezellig vandaag! Moeten we vaker doen. Kan ik je morgen misschien even spreken na school? x Lars

Ik kijk verward op van mijn telefoon. Waar zou hij mij over willen spreken? Ik draai me nogmaals om in bed en denk na over wat hij wil bespreken. Piekerend val ik in slaap.

Als ik de volgende ochtend wakker word, denk ik meteen aan het berichtje van Lars. Ik weet nog steeds niet waar hij mij over zou willen spreken. Ik stap snel uit bed en kleed me aan. Ik trek mijn zwarte skinny jeans aan en een lekkere warme grijze trui. Ik doe mijn haar los en doe eyeliner en mascara op. Ik kijk tevreden in de spiegel, ik schud nog een beetje mijn bruine haren door de war en loop dan de deur uit met mijn schooltas op mijn rug. Onderweg naar school denk ik terug aan het sms'je van Lars. Misschien wil hij wel over Lies en Kevin praten, of misschien heeft Lies hem gisteren iets op de fiets verteld wat hij met mij wilt bespreken. Ik kijk op mijn horloge en zie dat ik bijna te laat kom voor school, dus trek ik het laatste stuk naar school een klein sprintje. Als ik aankom op school loop ik hijgend naar binnen en ga snel opzoek naar het klaslokaal. Ik heb natuurkunde, dus ga snel naar het natuurkunde gedeelte. Ik heb dit vak met niemand die ik echt ken, dus ik heb geen vaste plek. Iedereen is al binnen, dus ik ga op het overgebleven plekje zitten. Het is naast een jongen met sprankelende groene ogen en donkerbruine haren. Ik herken hem meteen. Hij is de beste vriend van Kevin, Kai. Hij draait zijn hoofd naar mij toe en kijkt me verbaasd aan. Ik heb geen idee waarom, maar ik kijk snel vooruit naar de leraar.

"Jij bent toch Sarah?" Vraagt hij fluisterend aan mij. Nu is het mijn beurt om hem verbaasd aan te kijken. Hoe weet hij nou weer wie ik ben? Ik heb nog nooit met hem gepraat, en ik ben nou niet echt wat je noemt populair. Ik weet dat hij Kai heet, doordat hij één van de populairste jongens op school is, dus iedereen weet wie hij is. Maar ik ben het tegenovergestelde, bijna niemand weet wie ik ben.

"Ja." Zeg ik twijfelend.

"Ooh, jij bent dat meisje van Kev." Wat? denk ik bij mezelf. Nee, Lies is het meisje van Kevin.

"Nee, dat is Elise." Zeg ik snel. Hij kijkt me verbaasd aan, maar zegt voor de rest niets meer.

Kai's POV

"Nee, dat is Elise." Zegt ze gehaast, terwijl ze naar haar handen kijkt. Ik kijk haar verbaasd aan. Elise? Huh? Kev heeft het toch altijd over Sarah, over hoe mooi, lief en grappig ze is. Ik word daar trouwens echt gek van, wanneer krijgt hij nou eens ballen en vraagt hij haar uit. Maar ik heb toch het gevoel alsof hij iets verzwijgt, hoe komt ze nou opeens bij Elise? Nou misschien heb ik het gewoon verkeerd gehoord, en heb ik de namen door elkaar gehaald. Sarah heeft ondertussen haar aandacht gericht op de leraar die voor de klas iets staat te vertellen. Ze kijkt geconcentreerd en bijt op haar onderlip, haar haren hangen losjes op haar schouders. Ik zie wel wat Kev in haar ziet, als hij tenminste Sarah bedoeld. Als het niet zo is, dan zou ik haar misschien wel mee uit vragen. Ze is echt heel knap, en ze is ook nog eens slim en grappig. De leraar zegt dat we moeten beginnen met de opdrachten. Ik prik haar zachtjes met mijn potlood en vraag:

"Begrijp jij er iets van?" Ze kijkt op van haar schrift.

"Ja, het is niet zo heel moeilijk. Moet ik het uitleggen?" Vraagt ze, terwijl ze mij een lief glimlachje toewerpt.

"Ja, graag." Zeg ik enthousiast, een beetje te enthousiast. Geen idee waar dat vandaan kwam. Ik ben normaal nooit zo tegen meisjes, meestal willen ze altijd alles van me en zitten ze de hele tijd te flirten, maar Sarah niet. Ze legt zachtjes de opdracht uit en ik luister naar haar engelenstem. Ik zit totaal niet op te letten, en opeens kijkt ze me vragend aan. Ik schrik op uit mijn trance.

"Sorry, wat zei je?" Zeg ik grijnzend.

"Of je het nu wel begrijpt." Zegt ze, terwijl ze wijst naar de opdracht die ze net heeft uitgelegd. Ik knik, en ze lacht tevreden naar me.

"Mooi." Zegt ze, terwijl ze verder gaat met haar opdrachten maken. Ik staar naar haar, terwijl ze haar opdrachten zit te maken. Opeens kijkt ze op van haar opdrachten en fronst naar me. Ik schrik, en kijk snel weg.

"Weet je zeker dat je het begrijpt?"

"Nee." Zeg ik lachend. Ze lacht naar me en legt het nogmaals uit. Dit keer luister ik wel.

Sarah's POV

De bel gaat, dus ik pak mijn spullen bij elkaar. Ik sta op van mijn stoel en begin weg te lopen, totdat ik opeens voel dat Kai mijn pols pakt. Ik draai me om en kijk hem verward aan.

"Mag ik anders misschien je telefoonnummer, dan kunnen we misschien een keer afspreken." Zegt hij nerveus. Ik bloos en kijk naar de grond. Hij wil mijn telefoonnummer?

"Ehm, ja natuurlijk." Zeg ik stamelend. Hij grijnst naar me en vist zijn telefoon uit zijn tas. Ik begin mijn telefoonnummer op te zeggen en hij zegt die van hem. Als we elkaars nummer hebben, vergrendel ik mijn telefoon en stop hem in mijn tas. Hij knipoogt naar me en loopt weg, ik blijf blozend achter. Heeft hij nou echt daarnet mijn nummer gevraagd? Waarschijnlijk wel, of dit moet een droom zijn. Ik haal van verwarring mijn schouders op, en loop snel naar het volgende lokaal.

Als de dag voorbij is, wacht ik buiten op Lars. Het duurt een tijdje, voordat ik hem eindelijk in de verte aan zie komen.

"Hoi Saar." Zegt hij nerveus. Ik begin zelf nu ook nerveus te worden, waarom doet hij zo? Is er iets ergs gebeurd. Er razen allerlei gedachtes door mijn hoofd, maar voordat ik verder kan piekeren begint hij te praten.

"Ik moet je iets vertellen, ik zit hier al een tijdje mee," oké... waar gaat dit naartoe denk ik bij mezelf. "ik heb geprobeerd het verborgen te houden, en het weg te drukken, maar het lukt gewoon niet. Saar..."

"Ja." Antwoord ik.

"Ik vind je leuk."

Dus... wat vonden jullie ervan. Voor wie zijn jullie? Team Kevin, team Lars of team Kai? Vergeet niet te stemmen en een reactie te plaatsen over wat je ervan vond! Bedankt aan alle mensen die dit lezen, en iedereen die dit een leuk boek vind! Ik hou van jullie allemaal!! x