Hopeloos

Hoofdstuk 11

"Oké..." Ze neemt een grote hap adem, en zegt dan:

"Kevin heeft gevraagd of ik zijn vriendin wil zijn."

Mijn hart stopt even met kloppen en het valt 10 meter naar beneden. Mijn hele hoofd voelt duizelig en ik kijk geschokt naar Lies.

"Wat zeg je?" Zeg ik, terwijl ik haar eigenlijk wel heb gehoord.

"Kevin heeft gevraagd of ik zijn vriendin wil zijn!" Dit keer zegt ze het enthousiaster en haar hele gezicht straalt van vreugde. Ik slik en pers er een neppe glimlach uit.

"Wow, dat is echt super!" Ik probeer het te laten klinken alsof ik het meen, maar diep van binnen weet ik dat het anders is. Ik voel een soort warme gloed, wat alleen maar jaloezie kan zijn. Ik ben jaloers op mijn beste vriendin, omdat ze een relatie heeft met de jongen waar ik verliefd op ben. Ik haat het om het toe te geven, maar ik ben verliefd op Kevin. Lies vertelt over hoe Kevin het aan haar heeft gevraagd. Hij is na de les naar haar toe gekomen en heeft het toen gevraagd. Ze blijft maar praten over Kevin, en op een gegeven moment kan ik het gewoon niet meer aan. Ik moet hier weg. Ik probeer een excuus te vinden, en eindelijk heb ik er één gevonden.

"Ik krijg net een berichtje van m'n moeder dat ik ga eten, dus sorry ik moet gaan." Ik sta snel op en geef haar een knuffel. Dan loop ik gehaast naar buiten, en zodra ik buiten ben begin ik te rennen. Ik blijf maar rennen totdat ik geen adem meer heb. Ik plof neer op het gras en ga liggen met mijn ogen dicht. Ik laat alle gedachtes van Lies en Kevin uit mijn hoofd vloeien. Als ik eindelijk tot rust ben gekomen, hoor ik voetstappen. Ik hoor dat er iemand naast me komt zitten. Ik blijf liggen met m'n ogen dicht.

"Dus wat doe je hier?" Vraagt een jongensstem, ik herken de stem meteen.

"Gewoon. Wat doe jij hier?"

"Nee Saar, nu niet de vraag omdraaien. Ik vroeg het eerst aan jou." Zegt hij lachend.

"Jawel Lars, dat doe ik wel. Dus wat doe je hier?" Vraag ik terwijl ik rechtop ga zitten.

"Nou... ik woon hier." Zegt hij grijnzend. Ik kijk om me heen en zie dat ik inderdaad tegenover het huis van Lars zit. Shit, nu denkt hij waarschijnlijk dat ik een of andere enge stalker ben. Ik bloos en kijk naar het gras.

"Dus wat doe jij hier?" Vraagt hij.

"Niks." Zeg ik, terwijl ik aan het gras pluk.

"Saar, ik heb jou vraag beantwoord dus nu moet je ook die van mij beantwoorden."

"Oké." Zeg ik zuchtend. "Ik ben hier om tot rust te komen, en mijn hoofd leeg te maken."

"Wil je erover praten?" Vraagt hij met een lieve glimlach.

"Nee liever niet."

"Oké, dat begrijp ik. Maar Saar als je ergens over wilt praten kun je altijd naar me toe komen." Zegt hij terwijl hij zachtjes over m'n arm streelt.

"Ja dat weet ik Lars.Dankjewel." Zeg ik glimlachend. We blijven nog een tijdje zo zitten, totdat Lars opeens zegt:

"Oké, ik moet maar weer eens gaan. Maar je weet dat je altijd naar me toe kan komen als je ergens over wil praten." Hij komt gaat langzaam staan en trekt me overeind. Als ik op twee voeten sta, geeft hij me een knuffel. Hij ruikt lekker, maar niet zo lekker als Kevin. Shit, dacht ik dat net nou echt. Dit is niet echt een goed moment om Kevin en Lars te vergelijken. Ik zou ze sowieso helemaal niet moeten vergelijken, want Kevin is het vriendje van Lies. Ik rol in gedachte mijn ogen, Lars kijkt me onderzoekend aan en vraagt of het goed met me gaat. Ik knik. We zeggen 'doei' tegen elkaar en hij begint naar huis te lopen. Ik denk dat ik ook maar naar huis ga, gelukkig is het niet zo ver lopen.

Als ik thuis kom, begint m'n moeder meteen vragen te stellen. Ik negeer haar en loop naar boven, naar m'n kamer. Ik ga op m'n bed liggen en voel dat mijn ogen zwaar worden. En voordat ik het weet, lig ik te slapen.

Elise's POV (point of view)

Het is nu drie uur geleden, dat Saar uit m'n kamer is gestormd. Ik had eigenlijk verwacht dat ze iets blijer zou reageren. Nou ja, het maakt me niet zoveel uit, want ik heb een vriendje. En het is Kevin. Het was zo romantisch hoe hij het vroeg.

4 uur geleden

De les is eindelijk afgelopen. Ik pak mijn tas en loop naar buiten. Ik probeer snel te zijn, want Saar staat buiten op me te wachten. Opeens voel ik een hand naar mijn pols grijpen, ik word een klaslokaal binnengetrokken. Als ik zie dat het Kevin is, begin ik te glimlachen.

"Oké, ik wil je wat vragen." Zegt hij grijnzend. Ik begin te blozen, ook al heeft hij nog helemaal niks gezegd.

"Elise, wil je mijn vriendin zijn?" Mijn hart maakt een sprongetje en ik begin te grijnzen van oor tot oor. Kevin, de populairste jongen van school, vraagt aan mij of ik zijn vriendin wil zijn?

"Ja natuurlijk wil ik dat!" Zeg ik, terwijl ik van enthousiasme een sprongetje maak. Hij lacht en ik geef hem een knuffel. Na een tijdje maakt hij zich los van mijn grip en zegt dat hij nog even iets aan een leraar moet vragen.

"Oké is goed! Tot morgen dan!" Zeg ik, nog steeds glimlachend.

"Tot morgen!" Zegt hij met een knipoog. Ik bloos en kijk naar de grond. Hij is zo knap, en hij is mijn vriendje. Ik kan het bijna niet geloven. Terwijl ik naar buiten loop, ben ik nog steeds aan het grijnzen. Als ik zie dat Saar nog steeds op mij staat te wachten, roep ik haar:

"Saar!" Ze draait zich om en kijkt zoekend om zich heen. Als ze mij ziet glimlacht ze, maar haar blik verandert als ze ziet dat ik grijns van oor tot oor. Ze krijgt een verwarde blik in haar ogen, en kijkt me onderzoekend aan. Ze probeert het antwoord te vinden waarom ik zo sta te grijnzen als een idioot. Maar ik ga het haar pas vertellen als we thuis zijn.

Hier is nog een hoofdstuk! Snel hè ;) Ik ben vandaag jarig dus daarom dacht ik, ik geef jullie een cadeautje door nog een hoofdstuk te uploaden :) Dus wat vonden jullie van dit hoofdstuk? Ik hoop dat jullie het leuk vonden. Vergeet niet te stemmen en een reactie te plaatsen over wat je ervan vond.