Hopeloos

Hoofdstuk 23

Elise loopt naar me toe. Ik kijk haar onzeker aan, ik heb haar namelijk nog lang niet vergeven. Ze glimlacht naar me.

"Wat heeft dit te betekenen?" Vraagt ze opeens boos. Wat heeft dit te betekenen? Huh? Wat bedoelt ze hier nou mee?

"Wat heeft dit te betekenen?" Vraagt ze nog een keer. Opeens pakt ze me vast en schudt ze me door elkaar.

En dan schrik ik wakker. Het was een droom.

Ik open m'n ogen en kijk recht in de boze ogen van m'n moeder.

"Zo, hè, hè ben je eindelijk wakker? Wat heeft dit te betekenen?" Ze wijst naar iets wat naast me ligt. Ik kijk naar rechts en zie dan pas dat er iemand naast me ligt. Ik schrik op en schud snel zijn arm van me af. Ik ben blijkbaar in slaap gevallen met Kevin naast me.

SHIT!

Ondertussen staat m'n moeder te koken van woede.

"Mam, dit is niet wat het lijkt. Ik kan het uitleggen."

"Oh, ja, je kan het uitleggen. Leg maar uit dan." Zegt ze terwijl ze haar handen in haar zij zet en me strak aan blijft kijken.

Ondertussen begint Kevin wakker te worden. Hij opent langzaam zijn ogen en knippert een paar keer, door het felle licht. Opeens worden zijn ogen enorm en deinst hij snel achteruit. Hij zit nu rechtop in mijn bed en ik zie nu pas dat hij geen shirt aan heeft.

Shit, dat ook nog!

"Ehm... ehm... Hoi?" Stamelt hij. M'n moeder schudt haar hoofd, draait zich om en loopt weg. Bij de deur draait ze zich nog een keer om en wijst naar mij.

"Ik ben nog niet klaar met jou, Sarah van Schaaken."

Ze slaat de deur achter zich dicht. Als ik zeker weet dat ze weg is, slaak ik een zucht van opluchting. Kevin doet het zelfde.

"Oké, dit is niet echt een goede manier om je moeder te ontmoeten." Zegt Kevin, terwijl hij een hand door zijn haar haalt.

"Nee, niet echt." Stem ik in.

"Ehm... ik moet denk ik maar eens gaan." Zegt hij ongemakkelijk,

"Ja, dat is misschien wel een goed idee voordat mijn moeder nog bozer wordt." Zeg ik glimlachend.

Hij pakt zijn shirt die aan de andere kant van het bed ligt. Voordat hij het shirt over zijn hoofd trekt, vang ik nog een glimp van zijn sixpack op. Ik bloos en kijk snel weg. Als ik weer naar Kevin kijk, kijkt hij vol verwondering naar mij.

"Wat is er?" Vraag ik bezorgd.

"Je bent zo schattig als je bloost." Mijn wangen worden een nog diepere kleur rood en ik verstop snel mijn wangen onder mijn haren. Hij glimlacht breed naar me.

"Echt heel schattig." Zegt hij.

"Moet jij niet eens gaan." Zeg ik snel om het onderwerp te veranderen.

"Wil je me weg hebben?" Vraagt hij met een pruil lip.

"Nou, eerlijk gezegd wel, want ik ben bang dat mijn moeder straks met stoom uit haar oren naar boven komt lopen." Zeg ik giechelend.

"Oké, oké, ik ga al." Zegt hij grijnzend.

We lopen samen naar beneden. Mijn moeder zit aan de keukentafel en kijkt op als we binnen komen lopen.

"Hè, hè, dat duurde lang genoeg."

"Dit is trouwens Kevin, mam. Maar hij gaat nu."

"Doei, mevrouw van Schaaken." Zegt Kevin beleefd.