Hopeloos

Hoofdstuk 9

Het weekend vloog voorbij en voordat ik het wist was ik alweer op weg naar school. Ik heb het hele weekend nagedacht of ik het wel of niet aan Lies zou vertellen. Ik ben er nog steeds niet helemaal uit, maar ik denk dat ik het niet ga vertellen. Het gaat haar alleen maar pijn doen, en als er iets is wat ik niet wil dan is het wel dat Lies gekwetst wordt.

Als ik de klas inloop, zie ik dat Lies al aan haar tafeltje zit. Ik ga snel in het tafeltje naast haar zitten. Ze draait zich meteen naar me toe.

"Hoi Saar, hoe gaat het met je?" Vraagt ze met een lieve lach. Ik wou dat ze niet altijd zo aardig zou doen, dan zou het veel makkelijker zijn om het tegen haar te vertellen. Ze fronst haar wenkbrauwen, omdat ik nog steeds niet op haar vraag heb gereageerd. Ze opent net haar mond, om er iets van te zeggen, als ik snel antwoord geef.

"Goed en met jou? Hoe voel je je na het feest, je had best veel drank op." Zeg ik lachend. Lies loopt rood aan en zegt snel:

"Ook heel goed."

Ik wil nog een andere opmerking maken, maar dan word ik onderbroken door de leraar die begint te vertellen over een of ander project. Hij verteld dat we een project moeten doen in groepjes van twee. Ik kijk snel naar Lies en die draait net haar hoofd naar mij toe. Ze geeft me een bevestigend knikje, wat betekent dat wij tweetallen vormen.

"Oké, voordat we beginnen, ga ik eerst groepjes maken." Zegt de leraar, terwijl hij de klas rond kijkt. Lies en ik rollen onze ogen naar elkaar, want als de leraar de groepjes maakt, betekent het automatisch dat wij niet met elkaar mogen.

"Oké... Het eerste tweetal is Aaron en Jim. Het volgende tweetal is Max en Nora." Hij noemt nog een paar namen, totdat ik opeens mijn eigen naam hoor.

"Sarah en... Raaf." Shit, ik zit niet bij Lies. Voordat ik er verder over kan piekeren worden de volgende twee namen al opgenoemd.

"Elise en... Kevin." Ik voel mijn hart een stukje afbrokkelen en kijk snel naar Elise's reactie. Elise heeft een klein glimlachje rond haar mond, terwijl ze naar Kevin toe loopt. Kevin glimlacht breed, en ik voel dat mijn hart nog een stukje verder afbrokkelt. Ik ben nog steeds naar Kevin en Elise aan het kijken, als Raaf opeens naast me staat.

"Hoi." Zegt hij, terwijl hij verlegen glimlacht. Ik groet hem terug met een vriendelijke glimlach, maar van binnen voel ik een pijn die zich in mijn hele lichaam verspreid.

Alle groepjes beginnen met het project, terwijl ik nog steeds zit te piekeren over Kevin en Elise. Opeens schraapt Raaf zijn keel, en ik schrik op uit mijn gedachten. Ik kijk hem met grote ogen aan. Hij grijnst breed door mijn reactie.

"Zullen wij ook maar beginnen?" Vraagt Raaf, nog steeds grijnzend.

"Ja, is goed." Zeg ik, terwijl ik mijn blik heel even los maak van Lies en Kevin en in de groene ogen van Raaf kijk. Hij glimlacht naar me en begint zijn spullen bij elkaar te rapen om te beginnen aan het project.

Het duurt eeuwig voordat de les voorbij is, maar gelukkig gaat dan toch eindelijk de bel. Ik pak snel mijn spullen bij elkaar en stop ze in mijn tas. Ik zeg nog snel even gedag tegen Raaf en loop vervolgens naar Lies toe. Ze staat nog na te kletsen met Kevin, maar als ze ziet dat ik er aan kom, zegt ze snel gedag tegen hem. Ze draait zich naar mij toe met een brede glimlach op haar gezicht en glinsterende ogen.

"Ik zit bij Kevin!" Zegt ze terwijl ze blij op en neer springt.

"Ja, echt super leuk!" Zeg ik tegen haar, terwijl ik mijn best doe om echt blij te klinken. Lies kijkt me raar aan, maar besluit toch om niks van mijn reactie te zeggen.

De rest van de schooldag gaat snel voorbij, en voordat ik het weet ben ik alweer op weg naar huis. Lies heeft het de hele dag over Kevin gehad, en telkens als ze over hem praatte voelde ik een steek van jaloezie. Ik wil niet jaloers op haar zijn, maar ik kan het gewoon niet tegenhouden. Ik denk dat ik namelijk verliefd op Kevin aan het worden ben. Net als ik me dat realiseer, hoor ik mijn naam:

"Sarah!"

Ik draai mijn hoofd om en kijk recht in de glinsterende blauwe ogen van Kevin.

"Hoi, hoe gaat het met je?" Vraagt hij, terwijl hij zenuwachtig met zijn voeten over de stenen schuift.

"Goed hoor, en met jou?" Vraag ik, terwijl ik begin te blozen.

"Ook goed," Zegt hij grijnzend.

"Luister, sorry van die kus. Ik had je nooit terug moeten zoenen, en ik had zelfs niet eens met het spel mee moeten doen. Het was heel dom van me, en het zal zeker niet nog een keer gebeuren. Ik hoop dat we het kunnen vergeten en gewoon vrienden kunnen zijn." Terwijl ik dit zeg, voel ik een steek van binnen. Het liefst zou ik gewoon zijn hoofd willen vastpakken en hem zoenen. Als ik klaar ben met mijn verhaal, durf ik pas weer omhoog in zijn ogen te kijken. Ik zie in zijn ogen dat ik hem heb gekwetst en hij slikt voordat hij zegt:

"Ja tuurlijk kunnen we vrienden zijn, ik wilde eigenlijk precies hetzelfde zeggen." Ik voel een steek in mijn hart, terwijl hij dit zegt. Ik wist eigenlijk al dat hij me niet leuk vond, maar het is toch moeilijker om hem het te horen zeggen.

"Oké, mooi zo! Doei!" Zeg ik snel voordat ik me omdraai en de tranen over mijn wangen beginnen te vloeien. Ik wist niet dat ik zo snel aan iemand gehecht kon raken, maar ik weet dat het beter is zo. Beter voor Lies in ieder geval, en dat is het belangrijkste. Ik kijk nog een keer achterom en ik zie dat Kevin al is omgedraaid en in de tegenovergestelde richting van mij loopt. Dit was het dan, ik moet Kevin vergeten.

Sorry dat het zolang duurde voordat ik dit hoofdstuk uploadde, maar ik hoop dat jullie het leuk vonden! Vergeet niet te stemmen :) x