🔱O Bir Katil🔱

☆8☆

Okulun son günüydü. Yarıyıl tatiline gireceğiz ve 15 gun boyunca yataktan hic çıkmayacağım.

Sevinçle başımı yana çevirdim.
"Ceren asma artık suratını gelirim ben"

Dudağını buzdu.
"Ama gecenin 11inde kalkıp sana gelemeyeceğim "dedi.
Sımsıkı sarıldım ona. Bi yani Kenan dan şikayetçi bi yanı benden.

"Sıkma canını. Sen gelemezsen ben gelirim. Bi telefonuna bakar. Her zaman yanındayım"

Saçlarını okşadım. Cok yumuşak diye mırıldandım.
Gulumseyerek benden ayrıldı.
"Kızlaaar asmayın o yüzlerinizi. Siz beni çağırın ven gelirim. Emrinize amadeyim"diyerek nazikce elimi öptü Fatih.

"Yılışık seni "dedim gülerek.

"O degilde Ceren köye gidecek tatilde. Ailesi çoğu zaman orada oluyor. Mesafe olarak da ayrılınca artık" ddim elimi çevirerek.

Fatih hmm yaparak yanıma oturdu. Tek sırada üçümüz sıkıştık.
"Okul bitince daha kötüsu olacak. Her gun yan yana olamayacaksınız, belki hic gorusemeyeceksiniz."dedi

"Simdi bu senin yaptığın içimizi ferahlatmak mıydı?dedim.
Ceren ellerini başının arasina koyup karşıda Bayan hocayla konuşan Kenan'a baktı.
Sırtını sıvazladım.

Fatih omuz silkip yanımızdan ayrıldı.
"Sahra"
Gözlerimi ayni yerden cekip ona baktım. Gözünden bi damla yas düştü.
Hemen elimle sildim.

"Ondan artık vazgececgım"
Bu söz benim bile kalbimi sızlattı. Iyi edersin demek istedim.

"Senin değerini bilen elbet biri çıkar. Sen onun umuduyla yaşa "dedim. Doya doya yaşa. Gulumseyerek başını salladı.

Çıkışta birbirimize sıkıca sarıldık.

"Ayrılmak o kadar zorki hemen okullar açılsın"dedi buyuk heyecanla.

"Dur be kızım simdi kapandı daha'dedi Kenan sırıtarak. Ceren duymamazlıktan geldi. Bende öyle. Diğerleriyle vedalaşıp el salladım. Kardan yürümek cok zordu.
Evim yakın diyr otobüse de binmek istemiyordum.

Düşüncelerimin arasında bi arabaya durdu önümde. Diğer taraftan yurumeye başladım. Arkamda bıraktığım arabanın açılıp kapanma sesini duydum. Hissediyordum oydu. Sakin ol dedim kendi kendime. Sakin ol.
Kolum yavaşça çekildi.
'Beklediğim an  ' dedim.

"Arabaya bin"dedi sertçe. Uzerinde takım elbisesi ve yeleği vardı . Allah aşkına bu soğukta ceketi nerede?

"Neden?"dedim sakince.

Gozleri gene alev aldı. Hem korkuyordum hem korkmuyordum. Esref saati vardı. O anı iyi kollamak gerek dedim içimden.
"Ne zaman dediklerimi ikiletmeyeceksin sen!"

Bıkkınca nefesimi verdim." Kolumu bıraktığında "dedim ukalaca.
Alıştım ona, hemde çok.
Iri ellerini kolumdan çekip saçlarına götürdü.
"Hadi o zaman"

Onu beklemeden arabaya bindim.
Şaşırmış olma lıki hala gelmemişti.
Saniyeler sonra arabanin kapısı açılıp kapandı. Agir bedenini koltuğa koyup bana baktı . Cekmedm gözlerimi.
"Nereye gidiyoruz?"

"Nereye istersin?"

Camdan dışarı baktım. Bitecekti elbet.

"Karnım ac aslında bissyler mi yesek"dedim.

"Olur"
Başımı geri yaslayarak yolun bitmesini izledim. Cok uzak biyere getirdi. Ağaçların cok yogun oldugu evlerin gözükmediği bi yere.
Evi miydi?

"Neresi burası?"dedim etrafı hayranlıkla izlerken.
"Acıktım demistin. "
Burasi cok güzeldi. Kalabalıktan uzak ve bembeyaz.

Arabayı durdurup gözlerime baktı.
"Uykusuzsun"
Başımı salladım.