aşkın çabası boşuna/kaisoo

-14-

Bomboş hissediyordum. Tam anlamıyla, bomboş. İçimde tek bir kırıntı bile yoktu. Gözlerim şaşkınlıkla açılmış, yatağımda mışıl mışıl uyuyan Jonginle ne yapmam gerektiğini kavrayamıyordum. Onun burada ve yatağımda ne işi vardı bilmiyordum. Hyungum alt katta kiminle oturuyordu veya muhabbet ediyordu hiç ama hiç bilmiyordum. Gerçekler beni korkutuyordu. Gerçekler beni bitiriyordu ama yine de cesaretimi toplayarak neyle karşılaşacağıma bakmalıydım. Korkağın teki olsam da bunu yapmalıydım.

Sessizce merdivenlerden inerken ve sesin geldiği salona doğru ilerlerken, sadece bunu düşünüyordum. Bunu yapmalıyım. Bunu kesinlikle ama kesinlikle yapmalıyım. Salona ulaştığımda korkarak karşılaştığım sahneyi algılamaya çalıştım. Olamazdı. İmkansızdı. Başım dönerken tutunmak için duvardan destek aldım ve öylece karşımdaki kanepede oturan hyunguma ve hyungumun bacaklarına uzanmış Ji Hyuk'a baktım. Bu kesinlikle imkansızdı çünkü onlar ayrılmıştı. Hyungum Jonginle sevgiliydi ve şuan onunla bu pozisyonda olması gerekiyordu. Uzun bir süre olayı algılamaya çalışıp, duvardan destek almaya devam ederken merdivenlerden gelen adım sesleri beni kendime getirdi.

"Kangjoon hyung bir sorunumuz var. Kyung-" Telaşlı çıkan sesiyle Jongin merdiven başında konuşurken göz göze geldiğimizde cümlesini yarıda kesmek zorunda kaldı. Öylece yüzüne bakarken, sonunda arkadan, asla dönüp bakmak istemediğim salondan hyungumun sesi geldi.

"Kyungsoo!" Daha fazla burada kalamazdım. Ben her gün hyungumu kandırdığım düşüncesiyle nefes alamazken, aslında asıl kandırılan tarafta olduğumla şuan yüzleşemezdim. Bunu yapamazdım. Dolu gözlerimle ve titreyen ellerimle orayı terk ederken, ikisi de adımı seslendi. İkisi de panik içerisinde arkamdan gelmeye çalıştı ve ikisi de beni kandırdı. Çok büyük bir oyun oynanmıştı. Her gün ağlayarak pişman olduğum, bu işe keşke hiç bulaşmasaydım dediğim olay aslında beni kandırmış, beni oynatmıştı elinde. Ağlamak istiyordum ama öncelikle peşimdekilerden kurtulmak zorundaydım.

"Gelmeyin!" diye bağırdım. "İkinizde ne bok yerseniz yiyin ama sakın arkamdan gelmeyin."

"Kyungsoo, lütfen beni dinle." dedi Jongin durmam için de dirseğimden yakalarken beni. Sinirle kolumu çevreleyen parmaklarından kurtuldum ve daha fazla dayanamayarak hüngür hüngür ağlamaya başladım. "İnanamıyorum. Asıl kandırılan taraf olduğuma, inanamıyorum."

"Kyungsoo, lütfen bizi bir kere dinler misin? Sakin ol ve bizimle gel. Sen ne kadar üzgünsen bizde o kadar üzgünüz şuan." dedi hyungum beni sakinleştirmek istermiş gibi sesini yumuşak tutarak. Sinirle nefesimi verdim. "İstemiyorum." dedim dişlerimin arasından. "Sizden tek bir kelime dahi duymak istemiyorum."

"Kyungs-"

"Gelmeyin arkamdan. Yüzünüzü görmek istemiyorum." Hırsla önüme döndüm ve gözyaşlarım akarken ve yolu doğru düzgün göremezken koşar adım oradan uzaklaştım. Nereye gideceğim hakkında bir fikrim yoktu. Ne yapacaktım veya ne yapmalıydım bilmiyordum. Sadece öylece koştum sokaklarda. Kaybolana kadar, tanımadığım sokaklarda koştum. Hala çıkamamıştım şoktan. Belki bir beş yıl daha çıkamazdım çünkü asla böyle bir şeyi beklemiyordum. Hyungumun tekrar o adama geri döndüğüne inanamıyordum ve Jongin'in beni parmağında oynattığına da öyle. Belkide şuan arkamdan gülüyorlardı, en ufak fikrim bile yoktu. Bu yaptıkları çok acımasızcaydı. Evet, benim yaptıklarımda masumca işler değildi ama ben bunun için acı çekiyordum zaten. İtiraf da edecektim hem. Kim bilir ben bu sahneyle birlikte öğrenmeseydim bana ne zaman gerçekleri söyleyeceklerdi. Ya da gerçekleri bana söyleyecekler miydi ki?

Hırsımı alamamıştım ve ağlamaktan bitap düşmüştüm. Bacaklarım ağrıyordu ve daha fazla da gücüm kalmamıştı. Kendimi kaldırıma bıraktığımda çevremdeki insanları umursamıyordum bile. Yaşlı bir teyze yanıma gelip iyi olup olmadığımı sorduğunda umursamamıştım veya bir amcanın bana uzattığı suyu içememiştim. Sadece ağlıyor ve bomboş bakışlarla zemini izliyordum. Sonunda çevremdekiler tarafından aldığım ilgiden kurtuldum ve yalnız kaldım. Hep böyle değil miydi? Arkadaşları da biliyor muydu bu durumu? Baekhyun, Chanyeol ve diğerleri, onlar da biliyor muydu? Dalga geçmişler miydi benimle?