" Hyun..... ''
Baekhyun pov"ဟြန္! Yeol.. ...... "
" Hyun ရယ္... မိုးေတြဒီေလာက္ သည္းေနတာကိုကြာ "
" အာ ; ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး .. ျပီးေတာ့မွာပါ..
Chan Yeol Shii ဘာမ်ားခိုင္းစရာရွိလို့လဲမသိဘူး "
"ေတာ္ျပီ! ဆက္မလုပ္နဲ့ေတာ့.. ထခဲ့.. အေအးပက္ေနျပီ"
" ဘာမွခိုင္းစရာမရွိဘူးဆိုလည္း အိမ္ထဲျပန္လိုက္ပါ.
က်ေနာ္ျပီးေအာင္ လုပ္ဖို့လိုတယ္ "
"လာခဲ့!!!!! "
ထိုင္ရက္ ေျကြျပားေတြကိုပြတ္တိုက္ေနစဲျဖစ္တဲ့ Baekhyun ကို ဆက္မလုပ္ဖို့ Chan Yeol ဆြဲထူလိုက္သည္..
လက္ကိုလည္းကိုင္ထားသည္
" ျကည့္အုန္း! လက္ေတြကိုလည္းေအးစက္လို့..
နွုတ္ခမ္းေတြလည္း အျပာေရာင္သမ္းေနျပီေလ။
ဒါေတာင္ ဘာမွမျဖစ္ဘူးတဲ့လား? "
"ဘာလို့လာဂရုစိုက္ေနတာလဲ??
ငါတို့က ကိုယ့္လမ္းကိုေလ်ွာက္ေနျကတာပဲမလား...."
"ဘာ!!!!!!!!! ငါတို့ဟုတ္လား?"
"ဟုတ္တယ္ေလ...
ဒီေရွ့ကစလို့ ထပ္ပီးစိတ္အေနွာက္အယွက္မျဖစ္ေစရပါဘူးး..
ကိုယ့္ဘဝကိုဆက္ေလ်ွာက္ျကတာေပါ့... "
"ေနအုန္း!...."
ေက်ာခိုင္းေတာ့မည့္ ေက်ာျပင္ငယ္အား မသြားေစဖို့ လွမ္းတားလိုက္မိျခင္းဟာ က်ေနာ္မမွားဘူးမလား...
"Baekhyun... "
ျပန္မလွည့္လာေသာ္လည္း ရပ္ေတာ့ေနေပးသည္..
က်ေနာ္ကပဲ သူ့နဲ့နီးဖို့ သူ့ေက်ာျပင္ဆီတိုးသြားလိုက္သည္..
" ကိုယ္.... ကိုယ္ မေနတတ္ဘူး... "
"........"
" မင္းမရွိဘဲ.... "
အနာေပးလိုက္ ေဆးေပးလိုက္ မလုပ္ပါနဲ့ Yeol ရယ္.....
" ကိုယ္သိပါတယ္.. အမ်ားျကီးမွားခဲ့တယ္...
မင္းအေပၚ အရမ္းလြန္ခဲ့တယ္... ကိုယ့္ေျကာင့္နာက်င္ခဲ့ရတယ္...
အရာအားလံုး ဆံုးရွံုးခဲ့ရတယ္...
ေနာက္.. မင္းအခ်စ္ေတြကို အလြဲသံုးစားလုပ္ခဲ့တယ္...
အရမ္းမွားခဲ့ပါတယ္ "
"မလိုေတာ့ပါဘူး. ဒါေတြက
အခုခ်ိန္မွာ အားလံုးကပံုမွန္လည္ပက္ေနျပီေလ...
ဒီေလာက္ပဲေပါ့..... "
ESTÁS LEYENDO
🌼အပယ်ခံသက်သက်🌼
Fanfiction"နောင်ဘဝတွေမှာ ပြန်မဆုံစေခြင်းဖြင့် ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက်ကို ကူညီပါ "
