In your arms ft. Perr Schuurs | VOLTOOID

17

Vandaag zouden Perr en ik naar Lars toe gaan. Het ziekenhuis belde of we eerder wilde komen want de artsen moesten wat vertellen. Vol zenuwen zit ik in de auto naast Perr. 'Lotte het komt echt goed. Er is niks aan de hand ja'. Perr pakt mijn hand en zo rijden we naar het ziekenhuis. Daar aangekomen, komt de arts ons te gemoed lopen. Hij neemt ons mee naar zijn kantoortje en gaat zitten.

'wij weten niet of er blijvende schade blijft bij Lars. Maar hij is stabiel. We willen dat hij zelf wakker word. Het is nog niet duidelijk hoe lang dit nog gaat duren. Sorry'.

Ik kijk Perr met traanogen aan en loop het kantoor uit. Zonder er bij na te denken loop ik naar het kamertje van Lars en ga naast hem zitten. Ik pak zijn hand beet en begin te snikken. Wat mis ik deze jongen toch. Zachtjes hoor ik de deur open gaan. Ik kijk op en zie Perr staan. Hij loopt op ons af en geeft mij maar ook Lars een kus.

Samen lopen we het ziekenhuis aan en rijden naar de Toekomst. Wacht op me bij de kantine' en hij geeft me een kus. Ik knik en loop richting de kantine.
In de kantine zie ik Mikky zitten. Ze merkt me op en geeft me een knuffel. Ik kan me niet meer inhouden. Ze wrijft over mijn rug en zorgt er voor dat ik kalmeer. Glimlachend kijk ik haar aan en we halen een water. We beginnen te kletsen over leuke dingen.

Onderandere over dat ze naar Barcelona gaat verhuizen met Frenkie en haar eigen kledinglijn. 'Ik wil wel het eerste shirtje hebben he' grap ik en geef haar een knipoog. 'Komt goed die krijg je zeker'. 'Ga je mee schat' en ik zie dat Perr achter me staat. Ik knik en zeg Mikky gedag.

In overleg gaan we samen nog even Lars op zoeken. We rijden naar het ziekenhuis terwijl we diepgaande gesprekken hebben.
Aangekomen bij het ziekenhuis lopen we naar de kamer van Lars toe. We willen zijn kamer inlopen maar we worden tegen gehouden door de arts. Met veel vragen kijken we hem aan en loopt de kamer binnen.

De arts loopt zijn kamer uit en zegt 'Het spijt me Lars heeft het niet gered'. Ik laat me huilend tegen Perr aan vallen. Dit kan niet waar zijn. Dit kan gewoon niet. Mijn zoon. Mijn kind. Nu een prachtige engel in de hemel. Wat voel ik me slecht. Ook zie ik Perr huilen. We steunen elkaar in dik en dun. Perr is de man van mn dromen. Helaas niet meer het mooie gezinnetje wat er eerst was.