In your arms ft. Perr Schuurs | VOLTOOID

15

Aangekomen in het ziekenhuis zit Perr met Lars op schoot. De arts komt ons halen en we gaan zo'n behandelkamer in. Lars is nog steeds aan het huilen. Wanneer de dokter naar Lars wilt kijken begint hij nog harder te huilen. Ik begin t ook lastig te krijgen om Lars zo te zien. De dokter en Perr lopen weg mer Lars om foto's te maken en testjes te doen. Ik loop er achter aan en zie dat de arts bezig is.

Na bijna een uur zijn de uitslagen bekend. Er is een rugwervel van Lars gebroken en er was iets inwendig niet goed waardoor Lars direct word geopereerd.

Lars word de O.K. ingebracht. Wanneer Perr zit laat ik me op zijn schoot in zijn armen vaen en begin te huilen. Ik voel me zo'n slechte moeder. 'Het is oké schat hij is in goede handen' en wrijft met zijn ene hand door mijn haar en de ander over mijn rug. Er kwam een arts naar me toe en vroeg 'stel Lars zou gereanimeerd moeten worden. Moeten wij dat dan doen of niet want u bent zijn moeder'. 'Ja tuurlijk wil ik dat hij gereanimeerd word denk is na joh' snauw ik. Perr kijkt me aan en geeft me een waarschuwende blik. Onverschillig haal ik mijn schouders op.

Na bijna drie kwartier word Lars naar de uitslaap kamer gebracht en zien hem daar liggen. 'Het spijt me meneer en mevrouw maar wij hebben Lars in een kunstmatige coma moeten leggen. Doordat hij waarschijnlijk verkeerd uit zijn bedje is gevallen is er het een en ander beschadigt is willen we hem ter observatie hier houden en hebben wij hem in kunstmatige coma gelegd'.

De arts loopt het kamertje uit zodat wij samen met Lars zijn. Het lijkt alsog de wereld onder mijn voeten verdwijnt. Ik laat me op de grond vallen en begin te huilen. Perr tilt me op en we gaan samen bij Lars op zijn bedje zitten. Ik aai hem nog en we lopen samen het ziekenhuis uit.

Thuis aangekomen verteld Perr het hele verhaal over Lars in de Ajax app. Ik lig op de bank te huilen en vak inslaap. Niet dat ik top slaap want een paar minuten later word ik weer wakker. Perr geeft me een kus en tilt me op. Samen gaan we op bed liggen en praten we nog.

Ik word wakker met ontzettende hoofdpijn en een enorm rot gevoel. Vooral schuldgevoel. 'Goedemorgen babe beetje geslapen?' Ik knik nee en leg mijn hoofd op zijn borst. Samen liggen we te knuffelen. Hij geeft me een kus wat al snel uit loopt tot een zoen. Wat daar verder gebeurd is, is een geheim van mij en Perr.

Samen lopen we het ziekenhuis en lopen we naar de kamer van Lars. Hij ligt vol met draadjes slangetjes en dingen. Het ziet er super vervelend uit. Ik hoop dat hij er snel boven op komt en uit coma komt. 'Ik hou van je Perr en ook van jou Lars' en ik geef mijn beide mannen een kus.