Zapomnieć o przeszłości [Rosja x Niemcy | Countryhumans]

Wspomnienia

- Mówiłam żebyś mnie zostawił! - Ukraina podniosła głos.

- Chce z tobą porozmawiać. - Rosja próbował ją uspokoić.

-Niby o czym?!?! Mówiłam ci że dopóki nie oddasz mi Krymu, nie mamy w ogóle o czym rozmawiać!!!! - Było widać że kobieta jest całkowicie wkurzona.

Już zaczęła odchodzić, kiedy mężczyzna złapał ją za ramie. - Dlaczego nie chcesz ze mną rozmawiać?!?!

Gwałtownie Ukraina wyrwała się. - Dlatego że chcesz odzyskać tereny naszego ojca który dał mi i reszcie w swoim testamencie!!! I nie masz prawa nam ich odbierać!!! Rodzina nie powinna walczyć!!!

Rosja milczał przez chwilę. - Nie jesteśmy rodziną. - Odpowiedział lodowato.

Za nim kobieta jak kol wiek zareagowała, mężczyzna odwrócił się i odszedł.

[później...]

Było dosyć późno. Tak 13 po 21. Niebo było pochmurne, nawet księżyca nie było widać. Rosja był na balkonie, paląc papierosa. Patrzył gdzieś w niebo. Może wypatrywał gwiazd? Nie wiedział. Tylko patrzył. Po jakimś czasie, wyciągnął swój telefon. Patrzył na najnowsze powiadomienia. Po tym, wybrał numer i zadzwonił.

- Halo? - Mężczyzna po drugiej stronie słuchawki się odezwał.

- Hej Niemcy. - Powiedział łagodnie Rosja.

- O-O! Hej Rosja. Jak się masz?

- Całkiem nieźle. Tylko nie mogę spać. - Oznajmił spokojnie pierwszy mężczyzna.

- Cóż, ja nie idę spać jeszcze tak z dwie godziny. Europa dał mi ponownie wszystkie dokumenty. - Zamarudził lekko drugi.

- A tak przy okazji, może miał byś czas jakiegoś wieczoru? No wiesz, moglibyśmy gdzieś pójść i pobyć razem.

- Hmmm...Myślę że za tydzień w sobotę będę miał czas. - Odpowiedział trochę pośpiesznie Niemcy.

- Ok. - Powiedział Rosja, już chciał się z nim pożegnać, jednak coś mu się przypomniało. - Hej. Pamiętasz jak raz byłem u ciebie i wyszliśmy w środku nocy?

- Pamiętam, mój ojciec nigdy się tego nie dowiedział. - Było słychać że się uśmiecha.

- Ta, i napotkaliśmy na wściekłego psa i musieliśmy uciekać na drzewo. - Lekko zachichotał. - I nie potrafiłem wtedy zejść.

Niemcy też delikatnie się zachichotał. - Ta ta.

- A to co my zrobiliśmy za pierwszym razem kiedy się spotkaliśmy?

- Masz na myśli ten incydent z ciuchami żołnierzy, czy z dżemem? - Powiedział Niemcy, nie będąc w stanie pamiętać dokładnie co się stało.

- Z ubraniami żołnierzy. - Odpowiedział Rosjanin.

- Dostałem po tym szlaban przez miesiąc a ty nie... - Niższy zdecydowanie nie był zadowolony.

- No ale było warto dla widoku twarzy twojego ojca kiedy ten żołnierz do niego przyszedł jedynie z ręcznikiem do o koła jego tali. - Wyższy się uśmiechnął przez samo wspomnienie tego widoku. - I na dodatek mój ojciec wtedy pojechał do szpitala, więc on nie miał czasu żeby mnie ukarać.

- Ta. - Odpowiedział Niemcy. - I wtedy Kazachstan nazywał go piratem bo nosił opaskę na oku. - Przypomniał to z uśmiechem.

- Pamiętasz to?

- Mówiłeś mi to, i kiedy spotykaliśmy się, zawsze Kazachstan tak do niego mówił.

- Ale przyznaj że ten żart z dżemem był chyba najlepszy.

- Białoruś nie mogła przestać płakać i ZSRR dał ci szlaban na dobre 6 miesięcy. - Powiedział bez emocji Niemcy.

- No ta...Ale było super! - Odpowiedział Rosja.

- Mów za siebie.

Wyższy zaśmiał się lekko. - Ach, to były dobre czasy.

- Czasy które nigdy nie powrócą... - Niższy odpowiedział bez emocji ponownie.

Rosjanin był zaskoczony takimi słowami. - Co ci dało taką myśl?

Przez chwilę Niemiec milczał. - Nie jesteśmy dziećmi. I wszystko się zmienia.

Coś mężczyzna chciał odpowiedzieć. Jednak nie wiedział co powiedzieć.

- Było miło z tobą powspominać. - Lekko Rosja się uśmiechnął. - Pa.

- Pa.

Rozłączyli się.

Niemcy spojrzał na swój laptop. Zamknął go i ruszył do łazienki. Miał nadal mnóstwo pracy, ale postanowił że zasługuje na odpoczynek. Musiał przyznać, rozmowy z Rosją stawiają się co raz bardziej przyjemniejsze. Nie był dlaczego, ale nie marudził.

-

Aaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa, następny rozdział będzie dłuższy i bardziej interesujący