Bir Avuç Sonbahar

B.A.S. -3-

--1. BİR AVUÇ BAHAR-- Almila

(Geçmiş)

Bisikletle gidiyordum. Hızlanmıştım. Oğuz'u geçiyordum.

Bisiklet sürmekten ve sıcaktan terlemiş olan Oğuz hala pes etmemiş gibiydi. Ama benden çekeceği vardı.

Trafikten çıktıktan sonra yan yana geldik. İki elimi de havaya kaldırdım.

"Heyoo.. Oğuz.. Bana baak!"

Gülümsedi.

"Düşüceksin şapşal!"

Sırıtıp ona dil çıkardım. Geçtiğimin farkında değildi herhalde.

Ara sokaklardan geçip daha üst köşelere ilerledik. Aramızda hala rekabet vardı ama sokaklara ayrılmıştık çünkü görüş alanımda gözükmüyordu.

Birden önüme üstsüz bir şekilde çıkınca frenledim. Kaslarını görebiliyordum. Ama bu sadece iki saniye sürdü çünkü sonra ilerledi.

"Ahahaha geçtim!!"

Arkasından bağırdım.

"Hile yaptın ama... Bu adil değil!"

Sırıtarak görüş alanımdan tekrar kayboldu. Sürekli yan yana gidip birbirimize yer bildirmiyorduk çünkü gideceğimiz yer belliydi. Buraya çoğu kez gelmiştik.

Benim görüş alanıma yeni girdiği halde o çoktan bisikletini sağa çekmişti. Önce gelen oydu.

Ben bisikletimle uğraşırken yanıma geldi.

"İddiayı ben kazandım"

Ona inatçı bir bakış attım.

"Egon senden önde yürüyor."

Kahkaya atarak yanıt verdi.

"Kaslarıma karşı koyamayacağını biliyordum"

Sorgulayıcı biçimde inceledim.

"Hayır, bundan emin misin?"

"Eminim, sen emin misin?"

Tişörtünü kaldırdı.

"Hayır.. Değilim." diyerek gülümsedim.

Biraz sonra ikimiz de kafamızı aynı yöne çevirdik. Kaç kez gelirsek gelelim bu manzara her zaman nefes kesiciydi.

Tüm izmir ayaklarımızın altındaydı. Karşıyaka'dan tutun, Bornova'dan Kemeraltı'na. Ayrıca denizi de boydan boya görebiliyorduk.

Ben oturunca yanıma oturdu.

"Senden daha güzel bir şey buldum." dedim "İzmir."

Hala manzaraya bakıyordu.

"Ben bulamadım."

Dedi.

"Ne?" diye çıkıştım.

"Ben senden daha güzel bir şey bulamadım... İzmir sensin, en güzeli sensin."

Boynuna yaslandım.

"Beni bu kelimelerle kandıramayacağını biliyorsun değil mi?"

Sorgulayıcı bakışından attı.

"Biliyorum." "O yüzden bunu aldım."

Cebinden parlak bir şey çıkardı. Üzerinde "İzmir" yazan bir kolyeydi.

"Oğuz, bu çok güzel!"

Saçlarımı omzuma alıp takması için arkamı döndüm. Boynumun arkasındaki elleri gıdıklıyordu.