"Benim o gün cennet balkonuma bir kelebek kondu, benim hiç filiz almayan kalbim cennetime konan o kelebeğin ruhuyla beslendi ve filiz aldı, şimdi ise kalbimi yeşerten o kelebek benim yanımdan uçup gitmek istiyor ama bilmediği bir şey var, bir canlı...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Şirin...Sen?"
"Fe-Ferhat..." Adını kekeleyerek söylerken Ferhat hızla yanıma geldi ve bileğimden tutarak beni arkasından sürüklemeye başladı, işte artık sona gelmiştim Allah kaçmama izin vermemişti, artık göz yaşlarımı tutamıyor hıçkıra hıçkıra ağlıyordum.
Ferhat'ın arabasının yanına geldik, Ferhat hızlıca arka kapıyı açtı ve beni içeri itti bir polis edasıyla, kapıyı kapatıp üstüme kitledi.
Hızlıca sürücü koltuğuna bindi ve arabayı hızla sürmeye başladı, ben sadece ağlıyordum nereye gittiğimizi tahmin edebiliyordum tabiki de karakola gidiyorduk, beni hapise tıkayacaktı ne yapacaktı ki başka sonuçta o bir polis ben ise bir katildim.
Büyük ihtimalle Ferhat'a kendine bunu yediremiyordu sonuçta evinde bir katili misafir etmişti.
Hıçkıra hıçkıra ağlarken konuştum.
"Ferhat ben yemin ederim bilerek yapmadım!"
"SUS!" Bağırmasıyla yerimden sıçrarken Ferhat hızla sürüdüğü arabayı sahil kenarına çekti ve başını direksiyona koyup derin derin nefesler aldı.
"Yanlışlık... yanlışlıkla oldu öyle bi-"
"SENİN İYİ BİRİ OLDUĞUNU SANDIM!" Bağırdığında ben de dayanamadan bağırmaya başladım.
"O beni öldürmeye çalıştı... Ona hiçbir şey yapmamama rağmen beni öldürmeye çalıştı... Tek suçum ondan ayrılmaktı ama bana ne dedi biliyor musun? Onun namusunu iki paralık etmişim ben ölmemek için birini öldürdüm ben sadece diğer öldürülen kadınlar gibi yaşamak istedim sadece... yaşamak istedim."
Sessizlik...
Aramızdaki dakikalarca sadece sesizlik oldu, Ben sesizce ağladım o sesizce nefes alıp verdi.
Ferhat arabayı çalıştırdı ve yol almaya başladık, biliyorum beni karakola götürüyordu, başımı eğidim ve göz yaşlarımı yanaklarımdan süzülüp bacaklarıma damlamasına izin verdim.
Birkaç dakika sonra özgürlüğüm tamamen elimden alınacaktı, belki de izin vermeliydim o gün Faruk'un beni öldürmesine, ölmek benim kaderimdi.
"Saçmalama hiçbir kadın sırf aptal bir namus uğruna ölmez ÖLDÜRÜLEMEZ!"
Haklıydı iç sesim ilk defa haklıydı, hiçbir kadın ya da insan saçma salak bir namus uğruna ölemez öldürülemezdi.
Ben göz yaşlarım içinde güç toplamaya çalışırken araba durdu, artık sona gelmiştim hayatım dört duvar arasında geçecekti, içimden kendi kendime sordum.
