This story is written by FinnY. The ideas, writing style, the story itself belongs to her and her only. I was given premission by the author herself to translate the book, and I am doing just that.
Ka diçka të tmerrshme në lidhje me këtë fshat -- k...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Në ditën e dytë të prillit, 1932, mora një trokitje urgjente në derën e përparme gati në gjashtë të mëngjesit. Dielli kishte nxjerrë kryet nga horizonti i pjerrët, duke lëshuar rrezet e veta në lindje. Kërcitja në derën e drunjtë zgjoi mamanë, e cila flinte poshtë, dhe, duke sharë me vete, e ndoqa sapo vesha ca rroba.
"Kush vjen këtej në këtë orë të mëngjesit?" turfullova duke hapur derën.
I dallova flokët e mbushur me vija të bardha menjëherë. Ishte Pjotëri duke gulçuar keqazi, me një nuancë të kuqe të ndezur në faqe.
"Thjesht burrin, Stefan," tha teksa hyri me vrull brenda. "Duhet të flas me Aleksei Malenhovin. Tani. Akoma e mbani këtu? A është poshtë? A është i sigurt?"
Rrotullova sytë. Jo sërish. "Da. Pse?"
"Mora fjalë nga Isaku. Është për Viktorin."
"Çfarë ka? Ai ka kohë i vdekur."
"Më mirë të ulesh," turfulloi Pjotëri, "pasi nuk do t'u besosh veshëve për këtë."
"Çfarë do të thuash, a i është zhdukur trupi?" pështu Aleksei kur ia tha Pjotëri. Gati të njëjtin reagim bëra dhe unë. "Ka vdekur. I vdekur dhe i varrousur. E kam parë kur e kanë futur nën dhé."
"Fakti që Viktori është i gjallë ose i vdekur nuk ka të bëjë me këtë gjë," shpjegoi kushëriri im. "Roja i varrit tha se kishte dëgjuar zhurma natën por ishte shumë i frikësuar që të investigonte, s'ka çudi këtu. Ai është një burrë supersticioz, ai Jeshevski, ndoshta jo ideale për një roje varrezash. Kur po bënte kontrollin këtë mëngjes ai gjet varrin e babait tënd komplet të hapur. Dikush ose diçka ka gërmuar e ka marrë ç'ka mbetur prej tij dhe nuk ka lënë asnjë gjurmë."
Ngrita duart lart. "Çfarë do të thuash me diçka?" ndërpreva. "Nuk do që të thuash se e ka bërë një kafshë, apo jo?"
"Nuk është bërë nga paisje të posaçme," u përgjigj Pjotëri. "Nëse një burrë do të donte të gërmonte për trupin e Viktor Malenhovit, a nuk do të kishte kursyer mundimin e të përdorte një lopatë? Isaku dalloi dukshëm shenja gërmimi me anë të duarve."
"Gishta a kthetra?" pyeti Aleksei.
"Nuk e di- nuk e specifikoi. Ndoshta kur dielli të dalë më mirë mund të vini e të shihni vetë." më pa me sy të shqetësuar, gri. "Stafan, a do të sigurohesh që djali të jetë i lidhur? Dua të shkoj në shtëpi te Julia i tëri dhe mundësisht i papërtypur."
Pohova me ngurtësi. "Da," pastaj nga Aleksei. "ndjesë, malysh."
Një oficer në Darakjev na mori emrat dhe na siguroi Alekseit, Pjotërt dhe mua një leje kalimi në varreza. Aleksei i kishte duart të lidhura me një zinxhir që dikush mund ta përdorë me një zagar të tërbuar, gjë që krijoi trazim për oficerin kur i vuri re.
