The Heiress of Liondale

Chapter 4

THE TWINS OF ENCHANTA

Eira Ysabelle's POV

"Kei? Jai?" I can definitely say that these two are my best friends from Earth. Their eye colors are the same as my best friends'. Hindi ito posible dahil maging ang kulay ng mata ng mga magulang ko sa Earth ay ibang-iba sa kulay ng mata ng magulang ko rito.

"Ano ang iyong sinasabi anak? Sila ang mga kaibigan mo, sina Jiro at Sandra," tila naguluhan si dad ngunit nagkatinginan lamang ang magkapatid at sinuklian siya ng ngiti.

"Pagpasensyahan na ninyo ang inyong kaibigan. Marahil ay dala lamang ng matagal niyang pagkakahimlay." Mabuti na lamang at pumasok sa isip niya ang nangyari sa anak niya.

Bahagyang yumuko ang kamukha ni Jaizen at tsaka ako nginitian nang matamis. How can his smile not change even a bit? Ganoon na lang din ang ginawa kong pagbati sa kanya pabalik. Ang kakambal naman niya ay tumakbo papunta sa akin at tsaka ako niyakap nang mahigpit, sobrang higpit sa puntong hindi na ako makahinga.

Posibleng tama ang aking hinuha na ang magkapatid na nasa harapan ko nga ay sina Jaizen at Keizen na lagi kong kasama sa totoo kong buhay. Makikita naman ito sa kanilang mga kilos at asal. Maging ang vanilla scent ni Sandra ay katulad ng babaeng nakayakap sa akin sa mga sandaling ito.

"Maiwan ko muna kayong tatlo, magpapahinga lamang ako sa aking silid," paalam ng hari bago lumisan. Nang makaalis siya nang tuluyan ay naisipan kong alamin kung tama ba ang hula ko. "Drop the act, Keizen and Jaizen," tsaka ako ngumiti sa kanila.

Nakita ko ang bahid ng gulat sa mukha ng kambal dahil sa sinabi ko ngunit nakabawi rin sila kaagad. "Ano ang iyong sinasabi, Khione?" seryosong tanong ni Jiro.

"Sino ba ang mga taong tinutukoy mo?" pag-arte pa ng kambal na tila hindi ko alam ang pagpapanggap nila. Bakit at paano nila ako nasundan sa lugar na ito? Na-comatose rin ba sila?

"Alam niyong hindi niyo ako maloloko kaya itigil niyo na 'yan. Nasayang lang ang kaba ko kanina. Kayo lang pala 'yan."

"Paano mo naman mapapatunayan na kami nga ang iyong tinutukoy?" paghamon ni Keizen. Seriously? Hinahamon ba talaga ako ng dalawang 'to?

"First, your eye color is the same as the color of your eyes in the world where I belong," nagkatinginan ang dalawa.

"Which is weird. Iba ang kulay ng mga mata ng hari at reyna sa kulay ng mga mata ng aking mga magulang. Paano nangyari na pareho ang eye color niyo nung mga kaibigan ko? This world is a counterpart of my world, so that's impossible." Nagkaroon ng pag-aalinlangan sa mga mata nila ngunit naibalik kaagad nila ang nanghahamong ekspresyon sa kanilang mukha.

"Iyon lang?" They're acting pretty tough, huh.

"Second, your mannerisms are telling me that you are Keizen. Look at your crossed fingers. His facial expressions were like Jaizen's," I'm certain about their mannerisms dahil sila lang naman ang lagi kong nakakasalamuha noon sa mundong 'yon. Kaunti na lang at malapit na silang bumigay.

"It should be different just like my mother and father's attitude," dagdag ko pa. Lumabas na ang kanilang mga ngiti na nagpapatunay na tama ang mga hulang sinabi ko.

"Third, you clearly understood what I am saying, even though I am speaking in English—"

"Oo na, talo na nga kami. Bakit ba kasi napakaadik mo sa mystery and detective stories e. Ayan tuloy at hindi kami makapagsinungaling o maka-segue man lang sa'yo." Aba, at talagang may balak pang magsinungaling ang gaga. They're too obvious.

"I've missed the two of you," sabi ko at tsaka sila niyakap nang mahigpit. "Tara na at baka nagugutom na kayo. Naghanda si ama ng pagkain para sa ating tatlo lamang." Nagkatinginan ang kambal at tila ba natatawa dahil sa sinabi ko. Baliw talaga ang dalawang ito.