Officially Missing You

Official Thirteen

Official Thirteen:

"Are you sure na okay lang kayo rito? I mean, I can always ask Dad para wiz na aketch umalis." Nag-aalalang tanong ni Keanu sa akin. Hindi ko naman maiwasang mapangiti dahil sa kaniya, ang cute niya!

"Okay nga lang kami, at saka, nandiyan naman sina Manang to help me." Pagpapagaan ko ng loob dito. Bumuntong hininga na lamang si Keanu at marahang tumango. He cupped my cheeks and faced me.

"Take care always, okay? I love you." Malambing niyang sabi at tumango naman ako.

"I love you too." May tamis na sabi ko sa kaniya. Kinilig naman ito at binugyan ako ng mabilis na halik.

"Aalis na ako," Sabi niya at tumango naman ako.

"Ingay ka 'ron." Sabi ko sa kaniya at humalik muna siya sa akin tiyan bago lumisan. Hindi ko maiwasang mapahawak sa aking tiyan. Grabe ang saya naming dalawa, we did not expect this after our break-up, wishing for more years with him.

"I'm sorry, Misis pero mahina po talaga ang kapit ng bata. We did our best to sabe the baby pero maski ang baby ay sumuko na. Excuse me po," Pagpapaalam ng Doctor sa amin matapos akong tignan.

B-Bakit ganito? M-Maingat naman ako e, a-anong nangyari? Nagiging malabo na ang mga paningin ko mang mapadako ang tingin ko sa pintuan 'kunh saan may bagong dating.

"A-Anong nangyari? K-Kamusta ang baby natin?" Nag-aalalang tanong ni Keanu kasama ang maraming katanungang nakapinga sa kaniya mukha.

Hindi ko maiwasang mapaluha, my eyes began to water, dahan-dahan akong umiling sa kaniya at yumuko.

"I-I'm s-sorry, h-hindi ko naman s-sinasadya na m-madulas. A-Ang tigas kasi ng u-ulo ko, k-kasalanan ko..." Mabilisang lumapit si Keanu sa akin at niyakap ako ng mahigpit. Idinantay niya ako sa may dibdib niya at pinatahan. I could hear his sobs and his heart.

"S-Shh, w-walang may kasalanan, h-hindi mo ginusto ang nangyari..." We stayed in this position for a while at pagkatapos ay tinanong niya ako 'kung kumain na ako. I refused pero hindi niya nagpatinag, kailangan ko raw maging malakas ulit, malulungkot ang baby namin.

"B-Baka hindi talaga tayo ang para sa i-isa't-isa," Naiiyak na bigkas ni Keanu sa akin. Andito kami ngayon sa may sala. After losing the baby, nawalan na ng buhay ang bahay. Hindi na kayulad ng dati na lahat ay masaya at excited. Napadako ang tingin ko sa isang bakanteng kuwarto, that's the room na dapat iooccupy as a room for baby. P-Pero wala na...

"H-Ha? A-Ano bang sinasabi mo diyan?" Pilit akong tumawa sa kaniya, pakunwaring tinetake ko as a joke ang sinabi niya.

"B-Baka pinipilit na lang natin ang magkaroon ng tayo kaya g-ganito." Teardrops started falling from his eyes.

"B-Baka kaya nawala si baby kasi h-hindi naman talaga t-tayo ang para sa i-isa't-isa, n-na, pinipilit lang natin maging okay k-kasi nandiyan s-si baby..." I could see my vision getting blurry as I hear those words from him.

"H-Hindi kita maintindihan..." Umiwas ako ng tingin sa kaniya sabay punas ng mga luhang tumulo galing sa mga mata ko.

"Lexine naman!" Nagulat ako nang bigla siyang sumigaw sa akin. Hindi ko naiwasang mapahagulgol.

"Pwede bang huwag na muna tayo maging selfish ngayon?! Hindi mo ba napapansin? Hindi na tayo masaya!" That broke my heart into pieces. Masaya ako, masaya. Bumaling ako ng tingin sa kaniya at nakita ko ang kaniyang basang mga pisngi at namamagang mata.

"Masaya ako! Masaya parin naman ako..." Umiiyak na sabi ko sa kaniya. Napasabunot na lamang si Keanu sa kaniyang buhok.

"Masaya ka, ngayon... Pero paano bukas? S-Sa makalawa? S-Sa isang buwan? G-Ganon parin ba? Masaya ka pa rin?!" Umiiyak na tumango ako sa kaniya kahit na sa totoo lang, hindi ko na rin alam.

"O-Oo? Tangina naman Lexine, sigurado ka na ba diyan?! Kasi ako, hindi na ako masaya! H-Hindi na 'to katulad ng d-dati, h-hindi na tayo tulad ng d-dati."

Napahagulgol ako sa sinabi niya, same goes with him, tanging mga hikbi namin ang naririnig sa buong bahay, patay ang mga ilaw at tanging dito sa sala ang nakabukas.

"M-Mas mabuti na sigurong m-magkaibigan na lang tayo, L-Lexine."

Years passed, pero eto pa rin ako, sa bawat pag-alala sa nakaraan, muli ay nasasaktan. A teardrop fell on my cheeks. Agad ko itong pinunasan at inayos sa upo si Keanu.

"U-Uwi na tayo, l-lasing ka lang." Sabi ko sa kaniya at agad na bumalik sa driver's seat. Hindi ko na narinig pang sumagot si Keanu sa akin. Mukhang nakatulog na ito.

The whole ride was in silence, malamang, dahil tulog na itong nasa tabi ko. Gagawa lang ng kaunting galaw dahil sa hindi komportableng hinihigaan pero babalik muli sa pagtulog.

After ilang minutes ay narating na namin ang tapat ng bahay. Mukhang walangtao rito ngayon, walang sumalubong dahil iniwan na muna namin si Lean sa bahay ng parents ni Keanu. Maalala ko lang si Tita at Tito ay hindi ko maiwasang hindi mapangiti, they are good parents, they treat Keanu well, tanggap nila ito maging si Lean, chour.

"Ang bigat mo Keanu," Naiinis na sabi ko rito, kasi naman! Ang bigat na nga, nagpapabigat pa lalo.

"Hmm," tanging sagot niya na ikinarolyo ko ng mata.

Nang makarating sa kuwarto niya ay agad ko siyang binagsak sa kama. I removed his sandals at pumanhik sa kusina para kumuha ng pwedeng pamunas sa kaniya.

I changed his clothes and sponge bathed him, madali na lang naman iyo sa akin dahil sanay na akong nag-aalaga ng lasing, kina 'kuya pa lang ay talagang well trained na ako.

"M-Mahal," damn, that endearment.

"B-Bakit?" Ay tange Lexine, bakit ka sumagot? Nang sumagot ako ay unti-unting nagmulat ang mga mata ni Keanu, bumungad sa akin ang isang mapungay na mga mata, take note ang falsies niya ba tinatamad akong tanggalin.

"S-Sorry and I-I love you." Sabi niya sa akin na nagpabilis ng tibok ng puso ko. Eto na ba 'yon? Pa-ng-infinity chance na ba 'to? Chour.

"A-Antok lang 'yan." Sabi ko sa kaniya at akmabg tatayo para ibalika ng palanggana nang hilahin niya ako pahiga sa tabi niya.

"Ay puki!" Gulat na sambit ko nang higitin niya ako.

"Wala ako 'non." Sabi niya sa akin na ikinatawa ko.

"Che, alis na, magbibihis pa ko." Sabi ko sa kaniya at nagpumiglas sa kaniyang yakap pero mas hinigpitan niya ito.

"Ayaw, dito ka lang. Goodnight."