Jane Pink's POV
Balik sa dati ang buhay ko. Walang taong nangungulit sakin at walang taong buntot na buntot sakin.
"Jane. Are you ok?" my friend Kyla ask.
"I'm fine Kyla." I stared at her.
"Hmp. Basta pag kailang mo 'ko ha, andito lang ako." masaya niyang sabi and I just nodded.
Dalawang araw na rin naging normal ang buhay ko at aminin kong ang laki ng pinagbago ng buhay ko.
"Girl. Did you heard the news?" hindi ko mapigilang marinig yung mga kaklase kong nag tsismisan yung boses kasi nila sobrang lakas.
"Yeah about Patrick in Star Class."
"Two days na raw siyang absent. Kawawa naman si Patrick."
Umalis na rin ako sa lugar na iyon. Ayokong makarinig ka kung ano-anong balita kay mak- Blue. Paglabas ko sa gate ay may nakita ako isang pamilyar na pigura ng tao, tatalikod sana ako pero nakita niya ko.
"Pink." sambit nang ina ni Blue.
@coffee shop
Dinala niya ako sa coffee shop.
"You know how much my son loves you right? But why so sudden?" panimula niya.
"He's miserable right now. I don't know what to do he's mess, totally mess. He doesn't even listening to me." malungkot niyang sabi.
"Pink. I know you love my son too. Please help him. Please don't let him to ruin his life." tinignan ko siya.
"I'm out of his life. I can do nothing. I'm sorry." tumayo nako pero hinawakan niya yung kamay ko.
"Please. I'm begging you Pink. Please help him, comeback to him." dahan-dahan kong inalis yung kamay niya at lumisan sa lugar na iyon.
The next day ay normal parin. Walang nagbago at balik parin sa dati ang lahat.
"Narinig niyo ba yung balita? Bogbog na bogbog daw si Patrick kagabi. Paano ba naman kasi nakipag hamunan nang laban mag isa." ang tsismis ngayong araw na ito.
"Jane." sulpot ng kaklase kong si Rose.
"Narinig kong naghiwalay na kayo ni Patrick at alam kong may kinalaman ito sa pagiging miserable niya ngayon. Tapatin mo nga ako Jane, ano bang rason nitong lahat na ito?"
"You're out of this Rose. I can't tell you. I'm sorry." at iniwan ko siya roon.
Lumabas ako ng school at hinintay yung sundo. Nang makita ko na ito ay agad akong sumakay sa kotse pero may nakita ako.
"Sandali Manong. Ihinto niyo po yung sasakyan." sabi ko sa driver ko.
"Señorita ang sabi po ni Señorito didiretso lang po tayo sa pag uwi at gabi na po."
"Sandali lang naman Manong." nag nod na lamang siya. Nakita ko kasi ang sasakyan ni Blue. Naka parking sa labas ng bar. Mayamaya nito nakita kong inalayan ng mga guardiya si Blue at si Ms. Purple na kasunod dito.
Gusto atang bumalik ni Blue sa loob pero pinigilan siya ng Ate niya. Ang gulo gulo na niya talaga. Diko ko akalaing ganito pala kalakas ang impact na nagawa ko. Napabuntong hininga na lang ako.
"Let's go Manong."
Aminin kong hindi ako nakatulog ng maayos pero kahit ganun pinagdadasal ko na lang si Blue na sana magiging okay siya.
BINABASA MO ANG
Mako kasi Mahal Ko
No FicciónMasaya ako dahil akin ka. Masaya ako kasi pinangiti mo 'ko muli. Masayang masaya ako kaya natatakot ako sa posibleng mangyari sa hinaharap. Please hold me tight Mako. Don't surrender! Wag mo kong pakinggan kung sasabihin ko mang di kita gusto. Pleas...
