Çözülmüş ayakkabı bağcıkları | Yeongyu

•}[02]{•

14092019 ~ 1824

~~~

"Bugün cidden berbattı. Bu okula başından beri gelmek istemiyordum..."

Yeonjun yanındaki bedene merakla baktı, okulunu o da sevmiyordu. Yine de Beomgyu gibi deli dolu bir çocuğun bu okuldan hoşlanmaması tuhafı.

"Neden?"

"İğrenç insanlar var."

"Beni tanımıyorsun, o iğrenç insanlardan olmadığım ne malum?"

Beomgyu hiç düşünmeden kafasını olumsuz anlamda salladı. Tanımıyor olsa bile okuldaki tek farklı aktivitesi Yeonjun'u izlemekti. O diğer insanlardan çok farklıydı. Çok güzeldi.

"Onlar gibi olmak için fazla üşengeçsin. Ayakkabı bağcıkların çözülmüş, onları hiç bağlamıyorsun bile."

Yeonjun yanındaki bedenin söylediğine kahkaha atarken kendisine bol gelen hırkasının ceplerine saklamıştı ellerini.
Sonbahar, soğuğunu hissettirmekten kaçınmıyordu.

Beomgyu ile sohbet etmek güzeldi. Aslında onun susması ve yanındakinin hiç durmadan konuşmasıydı güzel olan. Beomgyu'nun sesi ve kahkahaları rahatlatıcıydı.

"Doğruyu söylemek gerekirse, hiçbir zaman bağlamıyorum."

"Ne?"

"Bu zamana kadar hiç düşmedim. Bence bağcıklara basıp düşme olayı bir efsane."

"Hiçte bile. Ben düşerim hep."

Gencin saf bir ses tonuyla kurduğu cümle Yeonjun'un bir kez daha kahkaha atmasına neden olmuştu.

"Cidden hiç düşmedin mi?"

"Hayır."

"Merdivenden inerken de mi?"

"Evet."

"İnsanlar basmadı mı hiç?"

"Yanıma geldikleri olmuyor o kadar."

"Yani hiç düşmedin öyle mi?"

Yeonjun gözlerini kısarken şüphe kokan sesiyle daha yeni tanıştıkları gence soru sormak için arlamıştı dudaklarını.

"Neden bu kadar çok soru soruyor-"

Fakat cümlesini tamamlayamadan Beomgyu, Yeonjun'un hiçbir zaman bağlamadığı bağacıklara basmış ve gencin yere düşmesini kahkaha atarak izlemişti.

"Bu yaptığına itlik diyorlar yalnız."

"Üzgünüm."

Yeonjun hala yerdeyken söylenmeye başlamıştı.
Fakat bağacıklarına basan gencin kahkahalarına kayıtsız kalamayıp hafif bir gülümseme sunmuştu.

Arkadaşı olsun istemiyordu, onunla arkadaş olmak isteyen insanlarda yoktu.
Beomgyu onu tanımıyordu bile, belki tanısa o da istemezdi gencin yanında olmayı.
Bilmiyordu ama bir kaç gündür okula onunla birlikte gidip onunla birlikte dönüyordu.

Beomgyu'nun onunla bir şeyleri paylaşması, sohbet edip her gün gülümsemesi...
O iyi biriydi...

Yeonjun onu gülümseyerek dinlemeyi seviyordu.

Gülümsüyordu.

Beomgyu yere çömelip Yeonjun'un bağlamadığı ayakkabı bağacıklarını bağlarken ve ellerinden tutup onu yerden kaldırırken de olduğu gibi, gülümsemiş ve sadece onu izlemişti.

"Merak etme, bir dahaki sefere seni tutarım."

Yeonjun kafasını eğerken Beomgyu'nun ayakkabılarına bıraktığı kurdelelere bakmıştı.

"Sanmıyorum pek, beni sen düşürdün. Yoksa düşmem hiç."

Beomgyu tek kaşını havaya kaldırırken kollarını göğsünde birleştirmiş ve kendisinden baya emin olan gencin bağladığı bağcıklarını çözmek için geri eğilmişti.

"Ne yapıyorsun?!"

"Hey!"

Ayakkabı bağcıklarına yönelen gençten kurtulmak için koşmaya başlamıştı. Arkasından koştuğuna emin olduğu gencin kahkahalarıyla ise yine kahkaha atmıştı.

Onunlayken, günü kötü başlasa bile güzel bitiyordu.

~~~

14092019 ~ 1924
Syglr
Svglr