Çözülmüş ayakkabı bağcıkları | Yeongyu

•}[05]{•

16092019 ~ 1718

~~~

"Dün attığın görüldü için sanırım sana trip atmam gerekiyor?"

"Üzgünüm..."

Beomgyu gülümserken bağcıklarını bağlamayan gencin ayakkabılarına bakmış ardından çömelerek iplerini bağlamaya başlamıştı.

"Şakaydı. İyi misin?"

"Kötü hissediyorum. Dün gece onlara normal bir aileymişiz gibi davranmalarını kesmeleri gerektiğini söyledim."

Beomgyu kaşlarını çatarken gencin öylece boşta kalan elini tutarak doğrulmuş ve koluna vurmuştu.

"Bunu onlara nasıl dersin!?"

"Hey! Büyüğüne vurmaman gerekir!"

Beomgyu bir daha fakat daha hafif şekilde koluna vurduğunda, Yeonjun ellerini hırkasının cebine atarak Beomgyu'yu gerisinde bırakmayı umursamadan yürümeye başlamıştı.

"Özür diledim ama sanırım bir özür ile telafi olacak bir şey değil."

Beomgyu bir süre öylece yürüyen bedenin arkasından bakarken adımlarını hızlandırıp ona yetmişti.

"Ailenin eşcinsel olduğunu tahmin etmiştim."

Yeonjun şaşırmış gibi kaşlarını havaya kaldırdı.

"Taşındığınız gün, dikkatimi çekmişlerdi ve hoşgeldiniz demek istemiştim. Size. Ama sen küçük kardeşinle ilgilendiğin için içeri girmiş bir daha da çıkmamıştın."

Beomgyu'nun söylediklerini kafasıyla onaylarken güldü.

"Kardeşim en büyük bahanem zaten."

"Çok nazik insanlar. Onlara kaba davranmamalısın."

Çocuk gibi inkar etti.

"Onlara kaba davranmıyorum. Dün öyle söyledim çünkü cidden çok sıkılmıştım. Sürekli şehir ve okul değiştirmenin ne kadar yorucu olduğundan haberin var mı?"

Beomgyu yanındaki bedenin söyledikleriyle kafasını olumsuz anlamda salladı hızla.

"Bu onların suçu değil. Sadece seviyorlar diye yaşadıkları şeyleri haketmiyorlar."

"Bu kimin umrunda ki?"

"Cidden üzülmüş olmalılar."

Yeonjun onları kırdığını biliyordu, şimdi Beomgyu'nun da söylediği ile daha da kötü hissediyordu.

"On sekizinci yaş günüm için, okuldakileri davet etmek istediler. Bende arkadaşlarımın olmadığını söyledim. Israr ettiler..."

"Ve sen de böyle mi söyledin? Ben gelirdim!"

"Ailen izin vermez."

"Bundan ailemin neden haberi olsun?"

"Ne? Onlara yalan mı söyleyeceksin?"

Ailesinden yalanla alakalı her şeyin kötü olduğunu öğrenmişti Yeonjun.
Bu yüzden en ufak hatasında bile doğruyu söylerdi hep.
Yalandan uzak ve dürüst biri olarak yetiştirilmişti.
Küfürler ve kırıcı cümleler yoktu. Ailesi tarafından güzelce yetiştirildiği için onlara minnettardı.

Yine de onları kırmıştı.

"Beyaz yalan diyelim."

"Ailem buna asla izin vermez."

Yeonjun söylediği şeyin ardından gülerek devam etti.
Ailesini iyi tanırdı.

"Yalan söylememe yani. Sen söylemesen bile bizimkiler gider söyler o derece dürüstler yani. Bu yüzden kimseyle konuşturmuyorum onları." Her şeyi istemeden bile olsa ele verirler..."

Beomgyu yol boyunca Yeonjun anlatsın ve kendiside sadece onu dinlesin istiyordu.
Yeonjun'un gülmesiyle o da gülümsemişti.
Tuhaftı ama Yeonjun cidden çok güzel bir çocuktu, ve Beomgyu yanındaki bedenin güzelliğinden son derece haberdardı.

Duygularının tepe takla olmasında olduğu gibi.
Kendisindeki değişikliğin, her şeyin farkındaydı.

"Ailen cidden eğlenceliymiş. Peki kutlama ne zaman? Gelmek istiyorum."

Yeonjun bilmediğini söylemek istercesine omuz silkti.

"Bilmiyorum. Belki de yapmazlar. Beni rahatsız etmemek için sınav haftaları özellikle fısıldarlardı. Dün istemediğimi söyledim..."

Beomgyu, yanındaki bedenin ailesine hayran kalmıştı.
Cidden. Yeonjun harika insanlar tarafından büyütülmüştü.

"Yani yapmayacaklar?"

"Bilmiyorum ki."

~~~
16092019 ~ 2032
Syglr
Svglr
Haha Kim ailesi Haha
Seokjinvenamjoonhahahaha
Yine okumadım bölümü anlam hataları yazım yanlışları her bi şey olabilir affedin şdmdlsmdlam