Çözülmüş ayakkabı bağcıkları | Yeongyu

•}[11]{•

18092019 ~ 2121

~~~

"Bunları burada mı bırakacaksın?"

Beomgyu, elindeki kitaplardan birini hafifçe kaldırırken Yeonjun'un görüş açısına girebildiği için mutluydu.

Ailesinden önce, o gitmeye karar vermişti.
Bir kaç hafta Jinri'nin yanında kalacak ve ebeveynleri yeni bir yer bulana kadar kafa dinleyecekti.

Şimdi de yanına bir kaç parça bir şey götürmek için eşyalarını hazırlıyordu.
Beomgyu ise yaklaşık 4 saat içerisinde gidecek olan gencin odasını toplamasında ona yardım ediyordu.

"Hm, eski masal kitaplarım. Jii'ye vereceğim. Bırak burada kalsınlar. Babam alır."

Yeonjun'un cevabıyla birlikte gülümseyip yere bağdaş kurarak oturan genç elindeki masal kitaplarını kurcalamaya karar vermişti.

Eskimiş masal kitaplarının sararmış yapraklarından düşen Yeonjun'un küçüklük fotoğrafları Beomgyu'nun kahkaha atmasına neden olmuştu.

Düşen fotoğrafta, Yeonjun'un yüzü pastaya bulanmıştı ve Jin ile Namjoon gülüyorken Yeonjun'un kaşları sevimli bir biçimde çatılmıştı.

"Bu kaçıncı yaş doğum gününden?"

"Bilmem, 9? ya da 10?"

Beomgyu fotoğrafları karıştırmaya devam ederken Yeonjun yanaklarını şişirerek yatağına yaşlanmış ve elindeki fotoğrafları gülümseyerek inceleyen genci seyre dalmıştı.

Gitmek istiyordu, Beomgyu'yu bırakmayı değil.

"Zaman hızlı geçiyor değil mi?"

"Hm..."

"Benim işim bitti. Dışarı çıkalım mı?"

"Olur."

Beomgyu ayağa kalkan bedenle birlikte ayaklanırken kapıyı açarak kendini odanın dışında bulmuştu.

Salondaki yemek masasında sohbet eden Jin ve Namjoon'a hafifçe eğilerek selam verirken Beomgyu'nun yanında biten Yeonjun ailesine içten bir gülümseme sunup kısa bir açıklama yaptıktan sonra bir süre boş bir şekilde turlamak için evden çıkmışlardı.

Yaşadığı şeyleri kolay kolay atlatamazdı fakat bu durumda suçladığı kişiler elbette ailesi olamazdı...

~~~

" Gitmeni istemiyorum"

Beomgyu ne zamandır içinde tuttuğu cümleyi dile getirebildiği için mutluydu.
Çünkü şu an karşısındaki gencin ayakkabı bağcıklarını bağlıyordu ve yüzüne bakmadığı için her şey daha kolaydı.

Yeonjun birazdan gidecekti...

İşini bitirip ayağa kalktığında ise gencin ilk defa kendisine sarılması, yaşadığı ikinci mutluluk olabilirdi.

Yeonjun'un tıpkı Beomgyu gibi hiçbir şey demeden, sadece istediği için kendisine sarılması...
Güzeldi.

Aralarındaki garip ilişkiye anlam vermesede güzeldi.

"Karmakarışık hissediyorum. Bu yüzden gidip kafamı toplamam gerek. Buna ihtiyacım var."

Hala sarılmakta olduğu bedenin saç tutamlarında buldu parmaklarını.

"Üzgünüm, bencilim."

Beomgyu zoraki bir gülümseme sundu. Yeonjun görmesede gülümsüyordu işte...

"Sorun değil. Bağcıklarını bağlamak için her zaman bekleyeceğim seni."

Derince bir nefes alırken Yeonjun'un sırtına vurdu.

"Umarım düşüp yanıma koşa koşa gelirsin."

Yeonjun hafifçe gülerken Beomgyu hala ona sarılıyordu.
Bırakmak istermiş gibi bir hali yoktu.

"Hyung..."

Gözlerini sıkıca kaparken dudaklarını araladı.

"Dikkatli ol."

~~~
12102019 ~ 1110
Syglr
Svglr
Finale doğru
Yavaş yavaş artık haha