Beomgyu sanki tüm gün içinde biriktirdiği sıkıntıyı, hayal kırıklığını ve öfkeyi tek kelimenin içerisinde barındırmıştı.
Bıkmış görünüyordu, Yeonjun gideli uzun zaman olmamıştı ama öyle büyük bir boşluğa düşmüştü ki.
Büyüğünün ona gülümseyerek bakan bedenine seri adımlarla yaklaşırken iç çekerek kollarını Yeonjun'a dolamıştı.
Kafasını sarıldığı bedenin omzuna gömerken akan göz yaşlarını durduramadı. Neden ağladığını biel bilmiyordu. Yeonjun'a sarıldığı anda hissettiği tek şey huzurdu. Ve onu özlemişti. Kollarını gencin bedenine daha da sıkı sardı. Yeonjun gülümsemesini silmemeden Beomgyu'nun saç tutamlarında gezindirirken parmaklarını boştaki eliyle hafifçe sırtına vuruyordu.
Kendisine sarılan bedenin neden bu halde olduğunu bilmiyordu. Ona bağlanmak en korktuğu şeydi ve bu başına çoktan gelmişti. Onu bırakamamıştı. Ona aşık mıydı? Ona değer mi veriyordu? Bilmiyordu.
"Hasretimden göz yaşların pınar olmuş akıyor."
Beomgyu hyungunun söylediğiyle güldü.
Bedenini geri çekerken göz yaşlarını kollarına silmiş ve hala ona gülümseyen bedene bakmaya başlamıştı.
"Az demin olanları yaşanmamış gibi kabul edebilir miyiz?"
Yeonjun omuz silkerken kurduğu cümle ile karşısındaki gencin yüzünü bir kez daha güldürmüştü.
"Az demin ne olduğu hakkında hiçbir fikrim yok."
Beomgyu hala gülerken kollarını tekrar açıp kafasını merakla sağa yatırıp gence bakmıştı.
"Hala bir hoşgeldin sarılması almadım."
Beomgyu bu sefer söylediğine kahkahaları ile karşılık vermiş ve Yeonjun'a yeniden, sıkı sıkı sarılmıştı.
"Aramızdaki şeye anlam vermek zor."
Beomgyu gülümsedi. Yeonjun'un anlam veremediği şeyi o çoktan anlamıştı.
"Hm, uzun zaman alıyor biraz."
Durup daha da sıkı sarıldı ona.
"Ama anlamak değil, kabullenmek. Ya da fazla aptal olduğum için bu şekilde düşünüyorum."
Yeonjun bedenine deli gibi kollarını dolayan gencin söylediklerine herhangi bir cevap vermek istiyor gibi durmuyordu.
Beomgyu'dan ayrılırken saçlarını karıştırıp kolundan tuttuğu gibi çekiştirirken sormuştu hızla.
"Neden halısahaya gidip biraz sinir çıkartmıyoruz?"
Beomgyu ise çocuk gibi itiraz edip homurdanmaya başlamıştı.
"Hava soğuk."
Söylediği ile büyüğü tarafından daha hızlı çekiştirilmeye başlamıştı.
"Koşarsan ısınırsın."
Beomgyu boşta kalan elini hırkasının cebine sıkıştırırken gözlerini kapayım şikayetlenmeye devam etmişti.
"Uykum var."
"Kahve alırız."
"Sadece sarılsak olmaz mı?"
"Gidelim Beomgyu, hadi."
~~~ 12102019 ~ 1817 Syglr Svglr Bu sefer cidden finaaaağl
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
