Autumn Day // HyunIn

0.3

Jeongin ıslak mama paketini açıp önündeki yavru kedinin önüne bir kısmını boşalttı. Soğuktan tir tir titreyen kedi mamasını yerken onu sırtından okşadı. Elleri yumuşak tüylerin arasında gezinirken aslında kediden korkuyordu. Hayvanları severdi ama ani hareketleri ve tırmalanma düşüncesi onu korkutuyordu

Kedi önündeki mamayı bitirince kafasını kaldırıp Jeongin'e miyavladı. Jeongin gülümseyerek tekrar bir miktarını boşalttı

Kedi paketin tamamını bitirene kadar bekledi Jeongin. Evde kendisini bekleyen veya yetişmesi gereken bir yer yoktu sonuçta. Onu buradan gitmeye ikna edebilecek tek şey iki apartmanın arasındaki ara sokak bile denilemeyecek dar alanda bulunmasıydı

Paket bitince kediyi çenesinin altından bir müddet sevdi. Bunu yaparken gülümsüyordu. İnsanlardan korkuyor olsa bile hayvanlara olan sevgisi inanılmazdı

"Hey!"

Aniden arkasından gelen sesle yerinde sıçradı. Ani hareketiyle kedi de korkmuştu. Jeongin arkasına dönüp sinirle gelen adama baktığında kedi de korkup kaçmıştı

Jeongin ayağa kalkıp üstüne gelen adam yüzünden bir iki adım geriledi

"Lütfen git başka yerde kedi besle!"

Jeongin korkarak bakan gözlerini kırpıştırdı. Onu gören birisi büyük ve masum gözleri ile aşırı sevimli olduğunu söyleyebilirdi ama karşısındaki adam bunun farkında değildi

"Ö... Özür dilerim, b-ben..."

"Sadece kediyi beslemek istediğini biliyorum ama buraya alışıyorlar!"

Jeongin iki büklümken bakışlarını kaldırıp adamın yüzüne baktı bir an

Onu tanımıştı

"Alışmasındaki problem ne?"

"Alerjim var ve evime girmeye çalışıyorlar! Üstelik evimde köpek var"

Jeongin başını salladı. Adamı tanımış olsa bile fark etmemiş gibi yapmaya karar vermişti

"Peki... Özür dilerim"

Jeongin'in azarlanan masum öğrenci haline bakıp iç çekti adam. Biraz olsun sakinleşmiști. Sakin kafayla çocuğa bakınca onu tanıdı "Sen..." gözlerini kıstı "Sen kolumu tutan çocuksun!"

Jeongin rezil olduğu anı hatırlayınca kızardı ve başını daha çok eğdi. Sesini çıkarmadı

Hwang Hyunjin ise onunla ilgili fark ettiği durumu hatırlayarak kendisine kızdı

"Özür dilerim, hatırlatmak istememiştim"

Jeongin başı hala eğikken bakışlarını kaldırıp çocuğa baktı

Neyi hatırlatmak istememişti? Rezil olduğu anı mı? Normal bir insan da o an rezil olduğunu düşünür müydü yoksa bu adam sosyofobik olduğunu anlamış mıydı?

Jeongin yine sessiz kalınca oluşan sessizlik Hyunjin'i fazlasıyla rahatsız etti. Ortamdaki tuhaf ve gergin hava tavan yapmıştı

"Neyse, sadece bunu demek istemiştim... Kedilere karşı nefretim yok"

Jeongin başını sallamakla yetinirken Hyunjin ensesini kaşıdı ve oradan uzaklaştı. Hemen yandaki binaya girdiğinde Jeongin dar sokakta rahat bir nefes alabildi

Rezil olmuştu

Yine