Alarm: 4:45 am.
Mabuti naman nagising ako ng alarm, may 15 minutes pa ako para gumugulong-gulong sa kama.
Wala pang 5 minutes, bumukas ang pinto ng kwarto.
Si Mamita.
"Good Morning. Gising ka na pala. Fix yourself na para hindi ka ma-late."
"Yes, Mamita." I yawned. I'm still sleepy.
Pumunta na ako sa washroom para maligo.
After an hour, I'm ready.
"Bye po. Thank you for the yummy breakfast." I kissed her on her cheek.
"Mag-aral ng mabuti ha?" she smiled.
"Opo, bye!" I smiled back.
Less than 10 minutes, asa school na 'ko.
Yes, I'm not late!
"Hi Kuya KD. Good Morning po." Habang pinagbubuksan nya ako ng gate. "Maaga pa, papasok ka na talaga?" he laughed.
"Kuya naman eh." I chuckled.
Dumiretso na ako sa pila kung saan andun ang section naming ng di ko makita si MM.
"Hey, Jenny. Have you seen Mai?" I asked her, she's one of our classmates.
"No." matipid nyang sagot.
I dialed Mai's number. Hindi nag-riring, naka-off.
Bakit? Ano ba yan!
Mukhang hindi sya papasok.
Nag-start na ang flag ceremony, pero wala pa din akong nakikitang Mai.
Nang matapos....
Umakyat na ng building ang lahat ng students pero hanggang ngayon, wala pa din si Mai.
I missed my friend.
Nag-start ng mag-turo ang teacher namin ng biglang bumukas ang pinto, di man lang nag-abalang kumatok kahit isang beses lang.
Pag lingon ko, si Mai.
Aba nagpa-late, gusto atang kumanta nito ah?
Oh wait, bakit parang malungkot sya?
"Wala ba kayong pinto sa bahay nyo? Kaya, hindi ka marunong kumatok?" Teacher said and she frowned.
Oh my! Yari sya nito. Pakakantahin sya nito, for sure.
"Sorry po. Akala ko po wala pa po kayo dito kaya nagmamadali na ako pumasok. Sorry po uli." I saw sadness on her face.
Ay wala 'to si Ma'am, mahina. Di man lang pinakanta si Mai.
Baka nakita din ni Ma'am na mukhang may pinagdadaanan si Mai.
"Okay, go to your seat." matipid na sabi ng teacher namin.
"Thank you, Ma'am." Mai said.
"Mai, bakit di nag-riring phone mo? What happened to you? Are you okay?" I'm so worried.
"No, I'm not. Mamaya, ikukwento ko." Sambit nya na punong puno ng kaeschusan este kalungkutan.
"Okay, class. Let's proceed. Our topic is all about..." nagpatuloy na ng pagtutro si Ma'am ng parang walang nangyari.
*Lunch Break*
"Mai, what happened?" humarap ako sa kanya na tipong sabik na sabik na mag-kwento sya.
She stared at me for a second and her eyes started to cry.
"Friend, break na kami." she sobbed and hugged me, tightly.
"What?!! But, why?!" I yelled.
"Last Saturday, I saw him sa mall with his mistress." she shrieked.
"Mistress? Are you crazy? Oh my gosh, Mai. Hindi ba pwedeng other girl muna? Please, stop acting like you're his wife. You're just 13 years old!" I hissed.
"The point is, he cheated on me!" she shrieked again.
"Please Mai. Clam down. Let's go, ako bahala sa lunch mo today. Huwag mo na isi-"
"Talaga? Thank you." she hugged me and smiled, widely.
"Tignan mo 'to, basta food nakakalimutan nyang broken hearted sya. Sabunutan kaya kita minsan." I chuckled.
"Ikain na lang natin 'to. Tara na, i-treat mo na ako." Nagmamadali na syang pumasok sa canteen.
"Go, mag-order ka na."
"Okay, I want this carbonara... chicken nuggets with rice and macaroni for my dessert. Oh wait, extra rice pa." Turo nya sa mga food na gusto nya.
"Inorder mo na din ba ako? Ang dami na kasi ng order mo eh. Nakakahiya talaga sayo!" I said sarcastically.
"Hoy! Hindi naman, akin lang yan. Oh wait, inumin pa pala." Tinapik pa nya ang braso ko.
"Ate Marta, isang soda nga din po. " dagdag pa nya.
"Grabe naman lunch mo! Parang ilang araw kang hindi kumain." I hissed.
"Magkano po lahat ng order nya?" I asked Aling Marta, isa sa matagal ng nag-titinda ng mga sari-saring food dito sa canteen. "188 pesos lahat."
Sinabunutan ko si Mai ng pabiro sa mahal ng inorder nya.
"Hoy ang sabi ko, sagot ko lang lunch mo. Hindi ko sinabing ubusin mo pera ko.' I grimaced.
"Sorry, gusto ko lang naman makalimutan yung lintik na boyfriend ko na yun e." she sobbed.
Hala. Hala. Umiiyak-iyak na naman sya. If I know, nagpapaawa lang talaga 'to! Hmp.
"O sya, pasalamat ka at broken hearted ka!"
"Aling Marta, ito na po yung bayad. Pabili na din po ng pineapple juice. Yung small size lang po." abot ko sa perang pang two days ko pang baon.
"Ito oh." Inabot nya ang juice na inorder ko. Umupo na kami sa lamesa na malapit sa pinto ng canteen.
"Friend, bakit ayan lang order mo?" Napansin nyang wala akong inorder kundi ang small size na pineapple juice.
"Okay lang. Nabusog na ako sa dami ng order mo." I smirked.
Pero ang totoo, wala na akong pera. Hahahaha!
"Talaga? Sabi mo yan ha." Iba talaga ang apog na mayroon tong kaibigan kong to e. I hissed.
"Oo, kain ka lang." napapailing na lang talaga ako.
"O, kamusta na pala ang panliligaw sayo ni Lloydie?" habang puno pa ng bibig nya ng kanin na kakasubo nya lang.
"Tapusin mo muna yang kinakain mo. Hindi makakatulong sa pag-momove on mo. Swear!" I smiled.
"Okay. Never mind!" nagpatuloy na syang kumain ng kumain ng parang walang kasama.
"Mabilaukan ka sana." I whispered.
"Ano?!! Narinig ko yun ha!" she grimaced.
"Joke lang." I grinned.
"Whatever!" she rolled her eyes.
