KNOWİNG~BangtanVelvet

《10》

Medya: Seulmin & Wenga

Keyifli okumalar...

Yoongi:

Sabah gözlerimi açtığımda balkondaydım. Doğrularak ne olduğunu anlamaya çalışmıştım ama belim tutulduğu için kalkamayarak geri yattım.

Başımın arkasında hafif bir sızı vardı. Wendy'e seslenmek için ağzımı açmıştım ki dün gece gözümün önünden geçti ve geri kapattım. Aptaldım hemde büyük bir aptal! Dün nasıl öyle bişey diyebilmiştim ki? Sadece gece rahat uyumak istemiştim ama gece daha çok zehir olmuştu. Sabaha kadar gözüme uyku girmemişti. Güneş doğarken de uyuya kalmıştım.

Kalkamayacağımı anlayınca öylece yattım. Bir süre sonra balkon kapısı açıldı ve içeriye Wendy'nin kafası girdi. Göz göze geldiğimiz de daha da pişman olmuştum. Resmen boş bakıyordu. Orada kimse yokmuş gibi. Yabancı biriymiş gibi. Gözünde nefret bile yoktu.

Pişmanlığımı da belli edemezdim ki ben. Kendimi nasıl affettirecektim bilmiyordum.

Gözlerini kaçırıp dizime hızlıca bir tekme attı. Inliyerek bacağımı tuttum. Bu ne güçtü lan?! Bacağım kırılmış gibi hissediyordum. Bana göz devirip içeri girerken konuştu.

"Kalk artık. Yerilere gideceğiz."

"Kalkabilseydim şimdiye kalkardım. Ayrıca balkona nasıl geldim ben?" Diye daha çok uzaklaşmadan arkasından bağırdım. O mu bana sinirli ben mi ona sinirliyim belli değil. Kendine gel Yoongi. Kendini affetirmen gerekirken sen ne yapıyorsun?!

Arkasına dönüp bana samimi olmayan bir gülümseme sundu ve beni cevapladı.

"Ben getirdim..." gülümsemesini soldurup devam etti. "Artık kalkmazsan seni oraya kilitlerim." Diyerek dış kapıya yöneldi. Bensiz mi gidecekti?

"Wendy! Yardım eder misin?" Diye çıkmadan ona seslendim. Bensiz gitmemeliydi. Bana bakınca gözlerinde bir yumuşama olduğunu gördüm ve bana hiç yakışmayacak şekilde ona bakıp, sesimi şirinleştirdim. Bunu yaptığıma inanamıyorum!

"Lütfeen?" Büzülmüş dudağıma bakıp hafif tebessüm ettiğini görünce mutlu oldum. Beni, şirinlik yapsam affeder miydi acaba? İnş ederdi.

Bana hiç bişey demeden gözünü üstümden çekti ve ayakkabısını giydi. Dış kapıyı açınca yüzümdeki şirin ifade somurtmaya döndü.

"Hayır etmem." Diye bana soğuk bir bakış atıp kapıyı çarptı ve çıktı.

Kendi aptallığıma göz devirip sövdükten balkon demirlerine tutunarak kalktım. Birkaç esneme hareketi yapıp kafamı ovuşturarak içeri girdim. Kafam neden acıyordu yahu? Boşverip dolaptan kafama göre birşeyler giydim ve çıktım.

Kapının önünde kollarını bağlamış ve duvara yaslanmış Wendy'i görünce biraz şaşırarak ona yaklaştım. Gideceğini sanmıştım. Sevinçle yanına gidince gözüm yanında duran oğlana takıldı. Kaşlarımı istemsizce çattım. Bu lavuk kimdi lan?

"Wendy?" Diyerek yeri inceleyen wendynin dikkatini çekmeye çalıştım. Hemen kafasını bana çevirip koluma girdi.

"İşte! Yoongi de geldi. Hadi sen git." Diye çocuğa kış kış yaptı. Lavuğa baktığımda bana ters bir şekilde baktığını gördüm ve beni sürüklemeye çalışan Wendy'i durdurdum. Çocuktan gözlerimi çekmeden wendy'e kafamı hafifçe çevirdim.

"Bu lavuk kim Wendy?" Diye sordum sakince.

"Bebeğim asıl bu adam kim?" Diye wendy'e döndü çocuk. bebeğim mi? Bebeğim? BEBEĞİM? B E B E Ğ İ M?! BEBEĞİM DIYOR AMINA KODUĞUM!!