Yma’s POV
“You ready?” haist. Gustong gusto kong umuwi na lang at matulog buong araw kaysa makasama tong kalahating gwapo at kalahating demonyong ito!
“Hmmm.” Sige na lang
Nakasakay kami ngayon ni Ryan sa Grandia na pagmamay-ari ng company.
“Baguio…is it nice?” tanong ni Ryan. Papunta kasi kaming Baguio ngayon. Hindi dahil sa magdadate kami which is ew. May pupuntahan kasi kaming seminar. Tapos, tapos 2 lang ang represenrative. Kaya ako at siya. Huhuhuh. Gusto ko ng umiyak. Imagine 1 week ko siyang makakasama roon!
“I haven’t been there.” Maluya kong sagot at bumaling na lang ako sa view sa labas. Gusto ko na talagang umuwi. On the second thought, mag-eenjoy na lang din ako. First time ko rin sa Baguio. Naku. Di ba maraming strawberries doon. Naku, mag-uuwi talaga ako noon para kina nanay.
“My uncle told that it’s cold there, have you brought your sweaters and jacket?” mamayang tanong ni Ryan. Binalingan ko siya. Di ba talaga titigil tong lalaking to sa kakadada. Nakakabanas na ha.
“Yes!” Pabalang kong sagot.
“Are you mad?”
“No!”
“Then why are you shouting?”
“I’m not!”
“hahaha. Filipinas!”
“And what does that suppose to mean? Was that an insult?!”
“No, it’s just an observation.”
“Observation mong mukha mo! Tse!” bumaling na ako ulit sa bintana
“You know you Filipinas are really sensitive.” Tumawa siya afterwards
Ha!
Kapal!
Ang sarap ipadeport!
Tiningnan ko siya with my killer eyes “You know, you are in the Philippines. So please lang, respect our country too and the people!”
BINABASA MO ANG
Whatever it Takes (COMPLETED)
Romance"The worst part of holding the memories is not the pain. It's the loneliness of it. Memories need to be shared." ― Lois Lowry, The Giver PLEASE READ: Ieedit ko po ang story para maayos ang mga typo ang grammatical errors.
